Βοήθησε με Μούσα να διηγηθώ
αυτή την ιστορία
τα τερπνά και τα δεινά να θυμηθώ
της προπολεμικής Κυπαρισσίας
Τα παιδικά μου χρόνια αναπολώ
το παιχνίδι στην πανηγυρίστρα
το παλιό μας σπιτικό, την αείμνηστη μου μάνα
και τους φίλους στην αλάνα
Στου πατέρα τον «Αγώνα της Τριφυλίας»
πρωτομύρισα μελάνι τυπογραφικό
και έμαθα τι θα πεί λογοκρισία
του πανίσχυρου Υπουργείου Τύπου και Πληροφοριών
Μα σαν λείπει η ελευθεροτυπία
ο τύπος είναι των μουγκών….
Δημοκρατία και Ελευθερία κατακτιέται με Αγώνες
Ήρθαν χωροφύλακες κάποια φορά
κι’ έκαναν το σπίτι μας φύλλα φτερά
Ξήλωσαν πατώματα ακόμη και της οροφής τον τσατμά
να βρουν λέει όπλα και πυρομαχικά
ή κείμενα «αντεθνικά»;
ο καταδότης έκανε …καλή δουλειά
Τελικά βρήκαν τα κειμήλια του πατέρα
( κιάλια,αντιασφυξιογόνο προσωπίδα, την πυξίδα κ.τ.λ)
Το περίστροφο και το ‘μάλινγχερ’
το είχε κρύψει στο χωριό , σε άλλη μεριά
Βρήκαν και μια μεγάλου μεγέθους φωτογραφία
με αναμνηστική αφιέρωση και υπογραφή φαρδιά πλατιά :
«στον Λοχαγόν Πεζικού Χρήστο Κωνσταντινίδη , ήρωα του Εσκί-Σεχίρ, Κρέσνας, Σκρά, Σαρανταπόρου, Κιλκίς και Λαχανά, φιλικά…Ελευθ. Βενιζέλος»
Δεν τους άρεσαν αυτά,
κράτησαν την «αντεθνική » φωτογραφία στα αστυνομικά αρχεία.
Να τρομοκρατήσουν ήθελαν τον «Αγώνα της Τριφυλίας»
την δημοκρατία, δικαιοσύνη και λευτεριά
αλλά χτύπησαν σε λάθος μεριά
Από την καλοπέραση στην Προσφυγιά
Θυμάμαι τις πλακοπαϊδες και τις πουλοφωλιές
φάγαμε από τον αρχιδάσκαλο 17 βεργιές
στις φωτιές του Αη-Γιαννιός ,
παίρναμε το βάπτισμα του πυρός
πριν βιώσουμε του Πολέμου τον τραγικό ορυμαγδό
την πείνα της Κατοχής, το δυσεύρετο φασόλι
του πατέρα μου τον άδικο χαμό
που έπεσε από Γερμανικό βόλι.
Και τότε; Μια μάνα με 5 ορφανά
πήρε το δρόμο της προσφυγιάς
Πάτρα, μετά κατοχική Αθήνα
ένα ταξίδι στο …πουθενά, στο κενό
Αναγνώστη, μην ρωτάς το μετά
είναι πολύ δραματικό με λόγια να στο διηγηθώ
τους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστικών πολέμων πάντα θα πολεμώ
Θεέ στη γενιά μου φέρθηκες άδικα , γι’ αυτό σε αμφισβητώ!
Τα μέσα Συγκοινωνιών της Εποχής
Τα αυτοκίνητα τότε ήταν λιγοστά
του Βώσου το Φορτ-άκι μάρκας 29
και ελάχιστα λεωφορεία και φορτηγά
ο μουτζούρης από την Αθήνα δούλευε καλά
Πύργο , Πάτρα, Κυπαρισσία , Καλαμάτα
έφερνε επιβάτες και πραμάτεια
και κουνούπια από τον Καγιάφα
Αεροπλάνο δεν είχαμε δει από κοντά
ο συντοπίτης Ίκαρος πέταξε πάνω στη γειτονιά σόλο
να χαιρετήσει τη δόλια του μάνα από ψηλά
μάθαμε ότι έπεσε το παλληκάρι
στα Γυμνάσια με το Στόλο
κάπου στης Σαλαμίνας τα νερά.
Αγορά στα μέτρα της Κοινωνίας
Θυμάμαι τα πλουμιστά επαρχιακά παζάρια
οι αγρότες πουλούσαν την παραγωγή :
λάδι, σύκα, κτηνοτροφικά και οι ψαράδες ψάρια
κι’ αγόραζαν αποικιακά,
ντρίλινες φορεσιές , τσίτια, κλωστές από τα εμπορικά
και στη ζωοπανήγυρη
άλογα, γαϊδούρια και μουλάρια
τώρα εισβάλανε παντού τα πολυεθνικά
ληστρικά παζάρια
Η Καθυστερημένη Επαρχία
Τα ιδεώδη τότε ήταν ανθρωπιστικά, αλλά και ταξικά,
ο κόσμος ήθελε ν‘ ανέβει πιο ψηλά
να ξεφύγει λίγο από τη χαμοζωή
ιδανικό της εποχής η Αρετή
κι’ όχι η απόλαυση, το κέρδος και η αρπαχτή,
όμως η εξουσία επέβαλε λιτότητα και πειθαρχία
σκοταδισμός πολύς μάστιζε την επαρχία
τα ήθη κι’ έθιμα ήταν ντούρα
τότε δεν είχαμε βία και μαστούρα
για την τιμή της συζύγου και της αδελφής
γινόταν έγκλημα τιμής
ακόμη και για μια σπιθαμή γης
στις εκλογές όμως δούλευε η πολιτική μαγκούρα
ξεχείλιζε το πάθος , ο έρωτας , η συνέπεια
το προπατορικό αμάρτημα, του χριστιανού η ενοχή
όχι όμως ο ρεαλισμός και η λογική
Η Παλιά Κυπαρισσία
Θυμάμαι με νοσταλγία πρόσωπα χαρακτηριστικά:
Την κ. Μαριγούλα την πρώτη μου δασκάλα
την πρώτη καθηγήτρια , κ. Αφροδίτη, όνομα και πράγμα
τον φωτογράφο Φραγκαλά
το Δήμο τον τυφλό , το φυστικά
τον τσακα-τσούκα το χασομέρη
τον Νίοκο το μερακλή, με τα κασάτα παγωτά
τα διαλαλούσε κάθε μεσημέρι
Τον Γενναίο και Μαρτσέλο , πρόσφεραν ουζάκι
με μεζέ το ψιλό το μαριδάκι
στου Ιονίου το μπαλκόνι
ν’ απολαύσεις ηλιοβασίλεμα και αεράκι
Άλλες Εποχές , άλλα Ήθη και Έθιμα
Όλα τότε ήταν λιγοστά , αλλά νόστιμα και ακριβά
γιατί και τότε λίγοι είχαν τα λεφτά
δεν είχαμε ψυγεία, ούτε πλαστικά αγγεία
παίρναμε δροσερό νερό με το σταμνί
απ’ της Διονυσιάδας (Αη-Λαγούδη) την ιερή πηγή
ανύπαρκτα τα ηλεκτρονικά
ένα μόνο ραδιόφωνο είχε η κουμπάρα μας,
η Έλληνα-Αμερικάνα Νίκη Βαρελά
όλα χειροποίητα, είχανε τέχνη, μαεστρία
Φωτιά στου γείτονα; να περιμένεις και στη γειτονιά
Εποχή μεσοπολέμου και της δικτατορίας Μεταξά
ρομαντισμός, ραθυμία, και ανεμελιά
χωρίς άγχος και τον πειρασμό του Μαμμωνά
σήμερα θεωρείται βλαμμένος,
όποιος το χρήμα περιφρονά.
Ξαφνικά τα σύννεφα του πολέμου μαυρίζουν
αλλού αστράφτουν και μπουμπουνίζουν
δεν πειράζει λέγαμε, ‘το μπουρίνι είναι μακριά’
‘εμάς δεν μας αφορά’
ώσπου ήλθε το 40’ σφοδρή η πολεμική καταιγίδα
κι’ σκέπασε και τη δική μας πατρίδα
Κι’ αν είναι να πεθάνουμε για την Ελλάδα θεία η Δόξα
Η οικογένεια μου έχασε στον πόλεμο το παν
γλυτώσαμε τις ψυχές μας και την οικογενειακή αξία ,
την πήραμε μαζί στην προσφυγιά, σαν φυλαχτό
το μικρό πιεστήριο το έβγαλε ο Τάκης (Παπακυριακόπουλος) στο βουνό
όπως αναφέρει η κυρά-Ιστορία
τον πατέρα μου τον αφήσαμε στο χώμα στο χωριό
Με τις αξίες αυτές (αρετή ,ανδρεία, μέτρο, δικαιοσύνη, αμφισβήτηση, σωφροσύνη, κ.α)
και με σκληρό Αγώνα πήγαμε μπροστά
δημιουργήσαμε οικογένεια και καλά παιδιά,
κάναμε σταδιοδρομία και κοινωνική προσφορά ,
ταξίδεψα σ’ όλη τη Γη
είμαι υγιής(σωματικά, ψυχικά, πνευματικά)
είμαι αισιόδοξος ως τα γηρατειά
Τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή ;
Αγία Ζώνη: Μαγνήτης των Βομβών
Ατμόπλοια βλέπαμε στο πέλαγος βαθιά
η «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ» εξόκειλε στο λιμάνι , στα ρηχά νερά
ήλθαν ρυμουλκά, αλλά εκείνη δεν έκανε ρούπι μπροστά
προτίμησε τον υγρό τάφο της Αρκαδιάς
στον πόλεμο έγινε στόχος στα Ιταλικά βομβαρδιστικά
με πλήρη αστοχία,
πριν την λαβώσουν τα Στούκας τα Γερμανικά
του Φον Γκέριγκ το καμάρι
από τότε αγαπήσαμε της Ζώνης, το άψυχο κουφάρι
Ο φόβος του Αγρότη
Η λιτότητα ήταν η καλύτερη μας συντροφιά
ηλεκτρικό ρεύμα είχαμε μόνον τα βραδινά
η ζωή της εργατιάς ήταν βάναυση, τραχιά
ζούσαν σαν σκλάβοι στα χωριά,
με το φόβο του τσιφλικά
της ληστρικής Τράπεζας
του χωροφύλακα , του παπά και του ζωοκλέφτη
, που τότε τη θεωρούσαν για μαγκιά
Ο Συμπαντικός Κρόνος τρώει τα Παιδιά
Τι έγιναν εκείνα τα χρόνια τα παλιά;
πέρασαν στα μαρμαρένια του χώρο-χρόνου αλώνια;
στου Σύμπαντος τη σκοτεινή μεριά;
όλα εκεί είναι αγύριστα και άρρητα σε μας!
Που καταγράφονται αλήθεια τα παρελθόντα
τα εσσόμενα και τα εόντα;
τα κρατάει η Φύση επτασφράγιστο μυστικό;
της Ήρας και του Διός το Νομοτεχνείο;
στο χάος των συμπαντικών χορδών;
που ο αθάνατος κόσμος των ιδεών κρατάει αρχείο;
Αέναη η Ζωή της Ομηρικής Κυπαρισσίας
Παρόν , Μέλλον , Παρελθόν εν ταυτώ τα τρία
είμαστε άρρηκτα δεμένοι με την ιερή τούτη πόλη
με ερωτικό δεσμό φιλίας
μη σε φοβίζει ο θάνατος, είναι φυσιολογικός σαν τη ζωή
μέγα προνόμιο να φιλοξενηθείς
στο ιερό χώμα της Μεσσηνίας
Η Συμπαντική Συνείδηση , Ειμαρμένη και Εντελέχεια
οργανώνουν την ύλη- ενέργεια σε Αρμονία
Ο υπαρκτός κόσμος της ύλης
με την αντιύλη παίζει κρυφτούλι
και κοροϊδεύει το ..’Δημιουργό’ Θεούλη
δίνουν σ’ όλα κίνηση , συνάφεια και συνέχεια
με του πυρός την πύκνωση και αραίωση
σε μια Ροή αέναη και αιωνία
φιλότητας και διαίρεσης,
αυτοκαταστροφής και αυτοδημιουργίας.
μέσ’ απ’ αυτό το χάος βγήκε η Τριφυλία
Βουτιά στον Αδη
Μ’ αυτά σαν οδηγό έκανα βουτιά
στο γκρεμό του χάσματος των Οινουσών
και του σβησμένου ηφαιστείου των Γεράνιων
και αίφνης προβάλλει εμπρός μου ο μάντης Τειρεσίας
Τον ρωτώ αν άλλαξε του Κάτω Κόσμου η εξουσία:
Όλα αλλάζουν κάτω εδώ, μου απαντά με αισιοδοξία
Η επανάσταση της Γης γκρεμίζει τη Δευτέρα Παρουσία
του Γιαχβέ ο Παράδεισος γέμισε τρωκτικά ,
τον μαστίζει ‘Γρίπη’ και Πλεονεξία
τώρα έρχεται του Πλούτωνα η σειρά
οι αγαθοί κάνουν ουρά στα Ιλίσια Πεδία
Ο Πλούτωνας θα συμβασιλέψει με τον αδελφό του Δία
να φέρουν στον επάνω κόσμο Δικαιοσύνη και Ευημερία
Η Έσχατη Επιθυμία
Να ξεσκίσω θέλω την απειρότητα και αιωνιότητα
να ξεφύγω για λίγο από της χαμοζωής την ταπεινότητα
να γίνω μάκαρ θεός, έστω για ένα λεπτό
να γνωρίσω την Πρώτη Ουσία , το Ον και το Εν
το Ακίνητον-Κινούν
να ταξιδεύσω στο Χάος, να κλέψω του Διός το Νου,
όπως το πύρ ο Προμηθεύς Πυρφόρος
και ας με πάρει ο Πλούτωνας μετά, στα μέρη της Νερτερίας
στο στερνό ταξίδι δίχως γυρισμό
στο Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας
Ζήσε ως τότε τη ζωή στη Γη
γιατί είναι γλυκιά και είναι Μία.
Χαιρετισμός στην Ηρωική του 40’ Γενιά
Δόξα και τιμή στην ηρωική του 1940-41 και της Εθνικής Αντίστασης Γενιά!!
Εβίωσαν τρεις Μεγάλες Εποχές(γεωργική, βιομηχανική, πληροφορική)
πέρασαν πολλά δεινά (τον Β! Π.Π - Ψυχρό Πόλεμο, τον επάρατο Εμφύλιο κ.α)
και βγήκαν νικητές
έφτιαξαν έργα πολλά , έκαναν και λάθη περισσότερα
μόνο με τους Τιτάνες και Γίγαντες μπορούν να συγκριθούν αυτοί
τώρα απέρχονται μόνοι και πελιδνοί
-σαν τους γέρους-Εσκιμώους της Αρκτικής
όταν φεύγει και τους αφήνει πίσω η φυλή-
κι’ αν χρειασθεί, αυτοί κι’ από εκεί θα δώσουν ….το παρόν
νυν και αεί, υπέρ πάντων ο ΑΓΩΝ
γιατί οι Αετοί ήπιαν από αθάνατη πηγή νερό
Αμφικτύων
Νέα Μάκρη 23 Ιουλίου 2009
*Αμφικτύων είναι ο Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντινίδης
Γίνετε μέλος του ιστοτόπου:
http://amphiktyon.blogspot.com
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
