ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ..

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ..

«Αιδώς Αργείοι» η Ήρα βροντοφωνεί
το παγκόσμιο ‘Αργος’ στις μέρες μας ασχημονεί
«Βραβείο Αναιδείας" τώρα θα θεσπισθεί
στον αδικούντα , τον πολιτικό, τον κλέφτη, και τον υβριστή

Ζώο κανένα δεν ξεπερνά τον αναιδή
Ούτε τα σαρκοβόρα τον πολεμοκάπηλο
και τον ιμπεριαλιστή
τον Οβρηό τοκογλύφο τραπεζίτη , το ληστή
που πίνει το αίμα του λαού σαν βδέλλα
των καναλιών τον διαχειριστή
και τα παπαγαλάκια της παπαρδέλας
που μολύνουν με χαλασμένα προϊόντα τον αιθέρα

Στην εποχή μας η πόρνη Αναίδεια βυσσοδομεί
έβαλε στα αζήτητα την αρχόντισσα Αρετή
τώρα η ντροπή στερεύει
κι’ η πλεονεξία και η Ύβρις βασιλεύει
δεν κοκκινίζει πιά ουδείς
χάθηκε παντελώς η ντροπή κι’ η τσίπα
και χαρά στον που την έχει πάρει προίκα

Τους λαούς να βλάψεις χωρίς να λυπηθείς
το λένε εξυπνάδα και τόλμη επιχειρηματική:
τράπεζες και χρηματιστήρια
της κλεπτοκρατίας τα κολαστήρια,
τα «ευαγή ιδρύματα» των πολυεθνικών,
των φοροκλεπτών τα υπεράκτια πλυντήρια ,
και των θεοκρατών τα αισχρά τα λογιστήρια

Η Αρετή προϊόν σε σπάνι εστί
Και ποιος την έχασε εσύ για να τη βρεις;
στα αζήτητα της Παιδείας;
ή στη «δια βίου μάθηση» που είναι της αμαθείας;
το κατεστημένο, ο πρώτος σκοταδιστής την αναιρεί

Μόρφωση ανθρωπιστική και ορθολογική
μόνο στην Ελληνική Γραμματεία θενα βρεις
φρόντισε λοιπόν μόνος σου να καλλιεργηθείς
τα Παιδιαά!! , τα Παιδιαά !! μην αφήσεις αμαθή
στο έλεος της κρατικής α-παιδευσίας
διότι το μέλλον του κόσμου αυτά εισί
Ο αγών περί δικαίου και αρετής θέλει αυτοθυσία

Αμφικτύων
9/10/2009
Γίνετε μέλος του ιστοτόπου
http://amphiktyon.blogspot.com/
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΕΤΣΙ ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ …Η ΤΡΟΙΑ

ΕΤΣΙ ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ Η ΤΡΟΙΑ

Πριν αλέκτωρ λαλήσαι

Χτύπησε την πόρτα μιά Κυρία

Τ’ όνομα σας τη ρωτώ:

Με βαρβαρικά Ελληνικά μου απαντά: Σωτηρία

Εγώ θα σώσω το μαγαζί απ’ τη χρεωκοπία

Ηταν ευγενική, καλοντυμένη

καλοσυνάτη σαν αμνάδα

με τρανές γνωριμίες στη διεθνή στοιβάδα

Είναι από ράτσα «εκλεκτή» , λίγο μπασταρδεμένη

από ηγεμονικό τζάκι και καλοφροντισμένη

με συγγένεια ένα Soros, με CEO και με Σία

Σαν έβαλε το πόδι της στο μαγαζί με βία

η πρώτη εργασία ήταν να κατεβάσει την επιγραφή

που έγραφε: ‘Μακεδονία’

Εσύ δεν είσαι η Σωτηρία

της λέει ο λαός, που την περιμένει στη γωνία

Τότε φωνάζει ο Θερσίτης : Αυτή είναι η Προδοσία

Την έχω ξαναδεί στην Ανναν-νία

Το σόι της διέλυσε την Περσική Αυτοκρατορία

δηλητηρίασε στην Ασία τον Αλέξανδρο

πρόδωσε την Πόλη στο Μωάμεθ η ιερά της επιστασία

αυτή έκανε την Ελληνοκτονία

Τότε ακούσθηκε η φωνή του Μεγακλή:

Αυτή είναι η Εσθήρ, Ω! μα τω Δία

μεταμορφωμένη σε Σωτηρία

Μην την πιστεύετε

βρίσκεται πίσω από κάθε πόλεμο

από κάθε απάτη και ληστεία

είναι ο ιμπεριαλισμός, η διαφθορά και η πλουτοκρατία

με στολή παραλλαγής και με υποκρισία

Μας ξεγέλασε! Να την διώξουμε παρευθύς

φωνάζει με οργή ο Γουλιμής!

«Τώρα ταλαίπωρε είναι αργά,

του απαντά εκείνη με ….ειρωνεία.

Ήδη πουλήθηκε το μαγαζί σε πολυεθνική

Προδόθηκε η …Τροία

Δεν έχουμε ελεύθερη αγορά , σύνορα ανοιχτά ;

και πολυπολιτισμική κοινωνία;

Γράψαμε νέα Ιστορία για τη Βαλκανική

Κι’ αύριο θα χαραχθεί νέα Γεωγραφία

Θα δανεισθώ ως το λαιμό λεφτά

από τη διεθνή πλουτοκρατία

να κορέσω το πάθος σας σε κουτόχορτο και υλικά

χρωματιστές χάνδρες και χαϊμαλιά.

θα κάνω και ανακάτωμα της εξ-ουσίας

να χάσετε το μπούσουλα και την Ουσία

Σε λίγο θα πουλήσω και την Ακρόπολη

Μισογκρεμισμένη , είν’ άχρηστη σε σας

Το Ιερό Φως στο εξής εξ Ιερουσαλήμ»

με το λιχνάρι και τα Ελοχίμ

Αμφικτύων

7/10/2009

Γίνετε μέλος του ιστοτόπου:

http://amphiktyon.blogspot.com

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Η ΣΙΩΠΗ

Η ΣΙΩΠΗ
Άνθρωπε της νέας εποχής
των κυμβάλων, των κοβάλων
των ηλεκτρικών κιθάρων
και των ηλεκτρονικών εγκεφάλων
Βλέπε-Άκου-Σιώπα
κλείσε τον διακόπτη προς στιγμήν
κάνε διαλογισμό, αυτογνωσία, και αυτοκριτική
ωφέλιμη στις μέρες μας η ηλεκτρονική σιγή
Εστι και το σιγής ακίνδυνον γέρας
όπως διδάσκει ο φιλόσοφος της διαλεκτικής πατέρας.
Αν πάλι θέλεις κάτι να πεις
σκέψου το τρις
νάνε καλύτερο της σιωπής

Για τη σιγή ουδέποτε θα μεταμεληθείς
για τη φλυαρία πολλοί έχουν τιμωρηθεί
Μην αφήνεις όμως τον φλύαρο και αναιδή
χωρίς αντίπαλο ν’ ασχημονεί.
Αλλιώς το σιγάν κρείτον εστί του λαλείν

Αμφικτύων
Νέα Μάκρη 6/10/2009

ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Βοήθησε με Μούσα να διηγηθώ
αυτή την ιστορία
τα τερπνά και τα δεινά να θυμηθώ
της προπολεμικής Κυπαρισσίας
Τα παιδικά μου χρόνια αναπολώ
το παιχνίδι στην πανηγυρίστρα
το παλιό μας σπιτικό, την αείμνηστη μου μάνα
και τους φίλους στην αλάνα
Στου πατέρα τον «Αγώνα της Τριφυλίας»
πρωτομύρισα μελάνι τυπογραφικό
και έμαθα τι θα πεί λογοκρισία
του πανίσχυρου Υπουργείου Τύπου και Πληροφοριών
Μα σαν λείπει η ελευθεροτυπία
ο τύπος είναι των μουγκών….
Δημοκρατία και Ελευθερία κατακτιέται με Αγώνες
Ήρθαν χωροφύλακες κάποια φορά
κι’ έκαναν το σπίτι μας φύλλα φτερά
Ξήλωσαν πατώματα ακόμη και της οροφής τον τσατμά
να βρουν λέει όπλα και πυρομαχικά
ή κείμενα «αντεθνικά»;
ο καταδότης έκανε …καλή δουλειά
Τελικά βρήκαν τα κειμήλια του πατέρα
( κιάλια,αντιασφυξιογόνο προσωπίδα, την πυξίδα κ.τ.λ)
Το περίστροφο και το ‘μάλινγχερ’
το είχε κρύψει στο χωριό , σε άλλη μεριά
Βρήκαν και μια μεγάλου μεγέθους φωτογραφία
με αναμνηστική αφιέρωση και υπογραφή φαρδιά πλατιά :
«στον Λοχαγόν Πεζικού Χρήστο Κωνσταντινίδη , ήρωα του Εσκί-Σεχίρ, Κρέσνας, Σκρά, Σαρανταπόρου, Κιλκίς και Λαχανά, φιλικά…Ελευθ. Βενιζέλος»
Δεν τους άρεσαν αυτά,
κράτησαν την «αντεθνική » φωτογραφία στα αστυνομικά αρχεία.
Να τρομοκρατήσουν ήθελαν τον «Αγώνα της Τριφυλίας»
την δημοκρατία, δικαιοσύνη και λευτεριά
αλλά χτύπησαν σε λάθος μεριά
Από την καλοπέραση στην Προσφυγιά
Θυμάμαι τις πλακοπαϊδες και τις πουλοφωλιές
φάγαμε από τον αρχιδάσκαλο 17 βεργιές
στις φωτιές του Αη-Γιαννιός ,
παίρναμε το βάπτισμα του πυρός
πριν βιώσουμε του Πολέμου τον τραγικό ορυμαγδό
την πείνα της Κατοχής, το δυσεύρετο φασόλι
του πατέρα μου τον άδικο χαμό
που έπεσε από Γερμανικό βόλι.
Και τότε; Μια μάνα με 5 ορφανά
πήρε το δρόμο της προσφυγιάς
Πάτρα, μετά κατοχική Αθήνα
ένα ταξίδι στο …πουθενά, στο κενό
Αναγνώστη, μην ρωτάς το μετά
είναι πολύ δραματικό με λόγια να στο διηγηθώ
τους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστικών πολέμων πάντα θα πολεμώ
Θεέ στη γενιά μου φέρθηκες άδικα , γι’ αυτό σε αμφισβητώ!

Τα μέσα Συγκοινωνιών της Εποχής
Τα αυτοκίνητα τότε ήταν λιγοστά
του Βώσου το Φορτ-άκι μάρκας 29
και ελάχιστα λεωφορεία και φορτηγά
ο μουτζούρης από την Αθήνα δούλευε καλά
Πύργο , Πάτρα, Κυπαρισσία , Καλαμάτα
έφερνε επιβάτες και πραμάτεια
και κουνούπια από τον Καγιάφα
Αεροπλάνο δεν είχαμε δει από κοντά
ο συντοπίτης Ίκαρος πέταξε πάνω στη γειτονιά σόλο
να χαιρετήσει τη δόλια του μάνα από ψηλά
μάθαμε ότι έπεσε το παλληκάρι
στα Γυμνάσια με το Στόλο
κάπου στης Σαλαμίνας τα νερά.
Αγορά στα μέτρα της Κοινωνίας
Θυμάμαι τα πλουμιστά επαρχιακά παζάρια
οι αγρότες πουλούσαν την παραγωγή :
λάδι, σύκα, κτηνοτροφικά και οι ψαράδες ψάρια
κι’ αγόραζαν αποικιακά,
ντρίλινες φορεσιές , τσίτια, κλωστές από τα εμπορικά
και στη ζωοπανήγυρη
άλογα, γαϊδούρια και μουλάρια
τώρα εισβάλανε παντού τα πολυεθνικά
ληστρικά παζάρια
Η Καθυστερημένη Επαρχία
Τα ιδεώδη τότε ήταν ανθρωπιστικά, αλλά και ταξικά,
ο κόσμος ήθελε ν‘ ανέβει πιο ψηλά
να ξεφύγει λίγο από τη χαμοζωή
ιδανικό της εποχής η Αρετή
κι’ όχι η απόλαυση, το κέρδος και η αρπαχτή,
όμως η εξουσία επέβαλε λιτότητα και πειθαρχία
σκοταδισμός πολύς μάστιζε την επαρχία
τα ήθη κι’ έθιμα ήταν ντούρα
τότε δεν είχαμε βία και μαστούρα
για την τιμή της συζύγου και της αδελφής
γινόταν έγκλημα τιμής
ακόμη και για μια σπιθαμή γης
στις εκλογές όμως δούλευε η πολιτική μαγκούρα
ξεχείλιζε το πάθος , ο έρωτας , η συνέπεια
το προπατορικό αμάρτημα, του χριστιανού η ενοχή
όχι όμως ο ρεαλισμός και η λογική
Η Παλιά Κυπαρισσία
Θυμάμαι με νοσταλγία πρόσωπα χαρακτηριστικά:
Την κ. Μαριγούλα την πρώτη μου δασκάλα
την πρώτη καθηγήτρια , κ. Αφροδίτη, όνομα και πράγμα
τον φωτογράφο Φραγκαλά
το Δήμο τον τυφλό , το φυστικά
τον τσακα-τσούκα το χασομέρη
τον Νίοκο το μερακλή, με τα κασάτα παγωτά
τα διαλαλούσε κάθε μεσημέρι
Τον Γενναίο και Μαρτσέλο , πρόσφεραν ουζάκι
με μεζέ το ψιλό το μαριδάκι
στου Ιονίου το μπαλκόνι
ν’ απολαύσεις ηλιοβασίλεμα και αεράκι
Άλλες Εποχές , άλλα Ήθη και Έθιμα
Όλα τότε ήταν λιγοστά , αλλά νόστιμα και ακριβά
γιατί και τότε λίγοι είχαν τα λεφτά
δεν είχαμε ψυγεία, ούτε πλαστικά αγγεία
παίρναμε δροσερό νερό με το σταμνί
απ’ της Διονυσιάδας (Αη-Λαγούδη) την ιερή πηγή
ανύπαρκτα τα ηλεκτρονικά
ένα μόνο ραδιόφωνο είχε η κουμπάρα μας,
η Έλληνα-Αμερικάνα Νίκη Βαρελά
όλα χειροποίητα, είχανε τέχνη, μαεστρία
Φωτιά στου γείτονα; να περιμένεις και στη γειτονιά
Εποχή μεσοπολέμου και της δικτατορίας Μεταξά
ρομαντισμός, ραθυμία, και ανεμελιά
χωρίς άγχος και τον πειρασμό του Μαμμωνά
σήμερα θεωρείται βλαμμένος,
όποιος το χρήμα περιφρονά.
Ξαφνικά τα σύννεφα του πολέμου μαυρίζουν
αλλού αστράφτουν και μπουμπουνίζουν
δεν πειράζει λέγαμε, ‘το μπουρίνι είναι μακριά’
‘εμάς δεν μας αφορά’
ώσπου ήλθε το 40’ σφοδρή η πολεμική καταιγίδα
κι’ σκέπασε και τη δική μας πατρίδα
Κι’ αν είναι να πεθάνουμε για την Ελλάδα θεία η Δόξα
Η οικογένεια μου έχασε στον πόλεμο το παν
γλυτώσαμε τις ψυχές μας και την οικογενειακή αξία ,
την πήραμε μαζί στην προσφυγιά, σαν φυλαχτό
το μικρό πιεστήριο το έβγαλε ο Τάκης (Παπακυριακόπουλος) στο βουνό
όπως αναφέρει η κυρά-Ιστορία
τον πατέρα μου τον αφήσαμε στο χώμα στο χωριό
Με τις αξίες αυτές (αρετή ,ανδρεία, μέτρο, δικαιοσύνη, αμφισβήτηση, σωφροσύνη, κ.α)
και με σκληρό Αγώνα πήγαμε μπροστά
δημιουργήσαμε οικογένεια και καλά παιδιά,
κάναμε σταδιοδρομία και κοινωνική προσφορά ,
ταξίδεψα σ’ όλη τη Γη
είμαι υγιής(σωματικά, ψυχικά, πνευματικά)
είμαι αισιόδοξος ως τα γηρατειά
Τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή ;
Αγία Ζώνη: Μαγνήτης των Βομβών
Ατμόπλοια βλέπαμε στο πέλαγος βαθιά
η «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ» εξόκειλε στο λιμάνι , στα ρηχά νερά
ήλθαν ρυμουλκά, αλλά εκείνη δεν έκανε ρούπι μπροστά
προτίμησε τον υγρό τάφο της Αρκαδιάς
στον πόλεμο έγινε στόχος στα Ιταλικά βομβαρδιστικά
με πλήρη αστοχία,
πριν την λαβώσουν τα Στούκας τα Γερμανικά
του Φον Γκέριγκ το καμάρι
από τότε αγαπήσαμε της Ζώνης, το άψυχο κουφάρι
Ο φόβος του Αγρότη
Η λιτότητα ήταν η καλύτερη μας συντροφιά
ηλεκτρικό ρεύμα είχαμε μόνον τα βραδινά
η ζωή της εργατιάς ήταν βάναυση, τραχιά
ζούσαν σαν σκλάβοι στα χωριά,
με το φόβο του τσιφλικά
της ληστρικής Τράπεζας
του χωροφύλακα , του παπά και του ζωοκλέφτη
, που τότε τη θεωρούσαν για μαγκιά
Ο Συμπαντικός Κρόνος τρώει τα Παιδιά
Τι έγιναν εκείνα τα χρόνια τα παλιά;
πέρασαν στα μαρμαρένια του χώρο-χρόνου αλώνια;
στου Σύμπαντος τη σκοτεινή μεριά;
όλα εκεί είναι αγύριστα και άρρητα σε μας!
Που καταγράφονται αλήθεια τα παρελθόντα
τα εσσόμενα και τα εόντα;
τα κρατάει η Φύση επτασφράγιστο μυστικό;
της Ήρας και του Διός το Νομοτεχνείο;
στο χάος των συμπαντικών χορδών;
που ο αθάνατος κόσμος των ιδεών κρατάει αρχείο;
Αέναη η Ζωή της Ομηρικής Κυπαρισσίας
Παρόν , Μέλλον , Παρελθόν εν ταυτώ τα τρία
είμαστε άρρηκτα δεμένοι με την ιερή τούτη πόλη
με ερωτικό δεσμό φιλίας
μη σε φοβίζει ο θάνατος, είναι φυσιολογικός σαν τη ζωή
μέγα προνόμιο να φιλοξενηθείς
στο ιερό χώμα της Μεσσηνίας
Η Συμπαντική Συνείδηση , Ειμαρμένη και Εντελέχεια
οργανώνουν την ύλη- ενέργεια σε Αρμονία
Ο υπαρκτός κόσμος της ύλης
με την αντιύλη παίζει κρυφτούλι
και κοροϊδεύει το ..’Δημιουργό’ Θεούλη
δίνουν σ’ όλα κίνηση , συνάφεια και συνέχεια
με του πυρός την πύκνωση και αραίωση
σε μια Ροή αέναη και αιωνία
φιλότητας και διαίρεσης,
αυτοκαταστροφής και αυτοδημιουργίας.
μέσ’ απ’ αυτό το χάος βγήκε η Τριφυλία
Βουτιά στον Αδη
Μ’ αυτά σαν οδηγό έκανα βουτιά
στο γκρεμό του χάσματος των Οινουσών
και του σβησμένου ηφαιστείου των Γεράνιων
και αίφνης προβάλλει εμπρός μου ο μάντης Τειρεσίας
Τον ρωτώ αν άλλαξε του Κάτω Κόσμου η εξουσία:
Όλα αλλάζουν κάτω εδώ, μου απαντά με αισιοδοξία
Η επανάσταση της Γης γκρεμίζει τη Δευτέρα Παρουσία
του Γιαχβέ ο Παράδεισος γέμισε τρωκτικά ,
τον μαστίζει ‘Γρίπη’ και Πλεονεξία
τώρα έρχεται του Πλούτωνα η σειρά
οι αγαθοί κάνουν ουρά στα Ιλίσια Πεδία
Ο Πλούτωνας θα συμβασιλέψει με τον αδελφό του Δία
να φέρουν στον επάνω κόσμο Δικαιοσύνη και Ευημερία
Η Έσχατη Επιθυμία
Να ξεσκίσω θέλω την απειρότητα και αιωνιότητα
να ξεφύγω για λίγο από της χαμοζωής την ταπεινότητα
να γίνω μάκαρ θεός, έστω για ένα λεπτό
να γνωρίσω την Πρώτη Ουσία , το Ον και το Εν
το Ακίνητον-Κινούν
να ταξιδεύσω στο Χάος, να κλέψω του Διός το Νου,
όπως το πύρ ο Προμηθεύς Πυρφόρος
και ας με πάρει ο Πλούτωνας μετά, στα μέρη της Νερτερίας
στο στερνό ταξίδι δίχως γυρισμό
στο Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας

Ζήσε ως τότε τη ζωή στη Γη
γιατί είναι γλυκιά και είναι Μία.

Χαιρετισμός στην Ηρωική του 40’ Γενιά
Δόξα και τιμή στην ηρωική του 1940-41 και της Εθνικής Αντίστασης Γενιά!!
Εβίωσαν τρεις Μεγάλες Εποχές(γεωργική, βιομηχανική, πληροφορική)
πέρασαν πολλά δεινά (τον Β! Π.Π - Ψυχρό Πόλεμο, τον επάρατο Εμφύλιο κ.α)
και βγήκαν νικητές
έφτιαξαν έργα πολλά , έκαναν και λάθη περισσότερα
μόνο με τους Τιτάνες και Γίγαντες μπορούν να συγκριθούν αυτοί
τώρα απέρχονται μόνοι και πελιδνοί
-σαν τους γέρους-Εσκιμώους της Αρκτικής
όταν φεύγει και τους αφήνει πίσω η φυλή-
κι’ αν χρειασθεί, αυτοί κι’ από εκεί θα δώσουν ….το παρόν
νυν και αεί, υπέρ πάντων ο ΑΓΩΝ
γιατί οι Αετοί ήπιαν από αθάνατη πηγή νερό
Αμφικτύων
Νέα Μάκρη 23 Ιουλίου 2009
*Αμφικτύων είναι ο Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντινίδης
Γίνετε μέλος του ιστοτόπου:
http://amphiktyon.blogspot.com

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΟΒΡΗΕ ! ΦΟΒΟΥ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ

Οβρηέ ! της Ειμαρμένης μου ήτανε γραφτό
εγώ ο πανάρχαιος Φιλισταίος
στη γη μου μια ζωή να πολεμώ
εσένα, τον διεθνή Εβραίο
λαό εκδικητικό, πρωτόγονο,
με τη σφενδόνη επί σκοπόν
λιθοβολώ τον Ισραηλινό Ιουδαίο
τον «εκλεκτό» του Γιαχβέ απόγονο
-.-
Οβρηέ! ήρθα με πλοία Κρητο-μυκηναϊκά
προ αμνημονεύτων χρόνων, πολύ παλαιά,
πριν από του Δευκαλίωνα τον κατακλυσμό
να εκπολιτίσω γένη φτωχά
να μεταλαμπαδεύσω εδώ πολιτισμό
να βγάλω αράχνες από θεοκρατικά μυαλά
να φτιάξω αμπέλια να σπείρω σπαρτά
να δώσω ελευθερία στο λαό
-.-
Οβρηέ ! ποτέ μου δεν περίμενα τέτοιο κατατρεγμό
γιατί εγώ δεν είμαι κατακτητής
εγώ είμαι το θύμα ο Παλαιστίνιος
είμαι γηγενής τούτης της γης
εσύ Ιουδαίος διεθνιστής, αποικιστής
ήλθες εδώ εισβολέας , ελέω Αμερικής
-.-
Οβρηέ ! εδώ και αιώνες άλλαξα θρησκεία
ήλθα σε μίξη με γηγενείς λαούς
προσκύνησα το Ισλάμ
-τους αδελφούς μου Αχαιούς
τους έκανες Χριστιανούς-
μα η διαφορά μου αυτή στάθηκε ικανή
να με γενοκτονήσεις εσύ και οι Αμερικανοί
για να καρπωθείς τα πλούτη της περιοχής
-.-
Οβρηέ ! Η γη μου έγινε κλήρος προς διανομήν
τα σπίτια μου άρπαξαν δικοί σου επιδρομείς
τα νερά μου πήραν οι εποικιστές
εμένα και όλο μου τ’ ασκέρι
μας βομβαρδίζεις χειμώνα καλοκαίρι
κι’ εξαπέστειλες μυριάδες νέων παιδιών
στου Πλούτωνα τα μέρη
-.-
Οβρηέ ! Οσοι επιβιώσαμε , άτυχοι- τυχεροί
μας πήρε της προσφυγιάς τ’ αγέρι
μας πέταξε στις τέσσερες γωνιές της γης
οι άλλοι που έμειναν να φυλάξουν το βιος τους
πέρασαν από της Χαγκάνας το μαχαίρι
-.-
Οβρηέ! άλλοι βολευθήκαμε στης ερήμου τα μέρη
κάτω από λαμαρίνες και τσαντίρια
ζωή έσχατης ταπείνωσης και ταλαιπωρίας
γίναμε πεδίο βολής
ανθρώπινοι στόχοι σταθεροί,
της Ισραηλινής αεροπορίας
-.-
Γάζα, Τζενίν, Σάμπρα, Σατίλα και Ραμάλα
κάθε γωνιά Παλαιστιανιακής γης
ποτισμένη με αίμα, δάκρυα και κρεμάλα
κι’ εσύ με μουσεία και ψευτοκαμώματα
μνημεία μίσους και ντροπής
δοξάζεις τα Ολοκαυτώματα
και κακουργείς σαν τους Ναζί
κάνεις διωγμούς ρατσιστικούς
γκρεμίζεις τα Παλαιστινιακά δώματα
-.-
Οβρηέ! κάθε μέρα εσύ ξυπνάς
με σιγουριά και αισιοδοξία
εγώ ο Παλαιστίνιος ξυπνώ με εφιάλτη
«ις αλλάχ» που είμαι και σήμερα ζωντανός
έδωσα και σήμερα παρουσία
-.-
Οβρηέ! εσύ ανησυχείς για την παιδεία
του παιδιού σου την ευμάρεια και υγεία
εγώ ανησυχώ για των παιδιών μου τη ζωή
αν την άλλη μέρα θα έχουν φαί
αγράμματα, ξυπόλυτα και ενδεή
θύματα της Ισραηλινής στρατοκρατίας
-.-
Οβρηέ! ο μέγιστος φόβος σου είναι η κυκλοφορία
όταν οδηγείς την Κάντιλακ και το Φίατ
Ο μέγιστος φόβος μου το Ισραηλινό τάνκ
όταν το βλέπω κρύβομαι στη γωνία
-.-
Οβρηέ! εσύ εξουσιάζεις τον Αμερικάνο
σου δίνει βοήθεια με το πάρα- πάνω
εφοδιάζει τον Ισραηλινό στρατό
με έξυπνα όπλα τρομερά
για να σκοτώνεις τον Παλαιστίνιο πιτσιρικά
και σαν να μην φθάνουν όλα αυτά
σου δίνουν και τα οπλικά σχέδια
σε επιβραβεύουν για τη σφαγή
με τα βέτο στα διεθνή συνέδρια
-.-
Οβρηέ! η μπουλντόζα σου δουλεύει δίπλα στο τανκ
γκρεμίζεις σπίτια, κόβεις δένδρα
καταστρέφεις σοδιά
που φύτεψε ο παππούς μου κι’ η γιαγιά
στα χωράφια μου ανεγείρεις τείχη ψηλά
και μιλάς για κοινή συμβίωση
«ειρήνη», Οδικό Χάρτη
και παραμύθια της χαλιμάς !!
-.-
Οβρηέ! φυτεύεις νάρκες
στου σπιτιού μου την αυλή
όλες καμωμένες στην Αμερική
και τα μίντια από την άλλη μεριά
με κατηγορούν
για αισθήματα αντιαμερικανικά
-.-
Οβρηέ! τα μίντια σου, ψεύδονται γκεμπελικά
ανάβουν εναντίον μου αισθήματα εχθρικά
εγώ το θύμα, εγώ ο φουκαράς
εσύ ο θύτης , εσύ ο κλεφταράς
εγώ ο τρομοκράτης, εσύ ο δημοκράτης
μπήκες στο σπίτι μου, λήστεψες το παν
κι’ εγώ έχω το άδικο για το συμβάν;
δεν φοβάσαι τη Νέμεση από ψηλά;
-.-
Οβρηέ! μιλάς για λύση «ειρηνική»
κι’ εννοείς αναβίωση του Μεγάλου Ισραήλ
με τεχνάσματα διπλωματικά
ρίχνεις το φταίξιμο στην Παλαιστινιακή πλευρά
χτίζεις οικισμούς σε κάθε μεριά
χαίρε Σιών της συνωμοσίας του Μαμμωνά!!
-.-
Οβρηέ! εγώ το θύμα , εσύ ο εκτελεστής
εγώ ο τρομοκράτης, κι’ εσύ ο «ειρηνιστής»
μου βασανίζεις ανελέητα τα παιδία
χωρίς το φόβο του επίγειου δικαστή
γιατί είναι μιλημένος απ’ τη σιωνιστική μαφία
όμως, η συμπαντική ανταπόδοση δεν αργεί
έσσεται γαρ η ώρα της τιμωρίας
-.-
Οβρηέ! αναπνέω 60 χρόνια τρομοκρατία
συνεχώς εισπράττω κτηνώδη βία
στα πόστα μπλόκα αποκλεισμούς
ποινή στους φιμωμένους μου οικισμούς
για μη συμμόρφωση στη στρατιωτική πειθαρχία
ζω σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως
και υποχρεωτικής ανεργίας
-.-
Οβρηέ! η κατοχή είναι τρομοκρατία
η δική μου γη έχει αξία
η εθνική μου υπερηφάνεια
η αξιοπρέπεια και η τιμή
το γκρέμισμα των ελπίδων
τα όνειρα της φυλής
του γιού μου η κομμένη κεφαλή
η σφαίρα στο μωρό της αδελφής μου
ο φωσφόρος στου σπιτιού μου την οικοσκευή
κι’ η σιωπή της διεθνούς εξουσίας
αυτή είν’ η πραγματική τρομοκρατία
-.-
Εξουσιαστές! μου λέτε να γίνω φρόνιμο παιδί
να ζήσω υπόδουλος στο βάρβαρο κατακτητή
αυτό δεν πρόκειται ποτέ να κάνω
θέλω Παλαιστίνιος νάμαι λεύτερος
κι’ ας πεθάνω
-.-
Οβρηέ! στο λέω ορθά κοφτά
με κατορθώματα σταράτα και ηρωικά
δεν θα σ’ αφήσω σε χλωρό κλαρί
όσο καιρό την ελευθερία μου στερείς
και το λαό μου εσύ δολοφονείς
και τον ποτίζεις θάνατο, θλίψη και οδύνη
ενώ αυτός μάχεται για Δημοκρατία και Ειρήνη
-.-
Οβρηέ!, παρατράβηξες το σχοινί
με την επεκτατικότητα και αλαζονεία
πνέει άνεμος παγκόσμιας κατακραυγής
οδηγεί το Ισραήλ σε αυτοκτονία
έγινε βρόχος στη δική σου κεφαλή
σε απορρίπτει η παγκόσμια κοινωνία
-.-
Οβρηέ! : κι’ αν σκοτωθώ ,
θα σε πολεμώ από τη Γη της Επαγγελίας
κάθε μου βογγητό βόμβα αυτοκτονίας
ατιμώρητη δεν μένει η αδικία
ο αναστεναγμός μου ανατρέπει τα πάντα
ξεσηκώνει καταιγίδα επαναστατική
Παγκόσμια Ιντιφάντα

*Αμφικτύων

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009
Επισκεφθείτε τον ιστοχώρο
http:/amphiktyon-poet.com.

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
*Αμφικτύων:: κατά κόσμον Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΗΜΙΘΕΟΣ !!

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ  ΩΝΑΣΗΣ: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΗΜΙΘΕΟΣ 

Ο Έλληνας, ανώνυμος κι’ επώνυμος
μεγαλουργεί στα ξένα,
όλοι Ωνάσηδες δε γίνονται
γιατί αυτός είναι Ένας !
Του Γένους ευεργέτης μέγας,
οι εχθροί του τον αποκαλούν απατεώνα ,
πώς όμως να παίξει έντιμα
στης διεθνούς μαφίας τον κοπρώνα;
 

Αυτοδημιούργητος, πολυμήχανος, απλός,
παράδοξος, δυναμικός, μεγαλομανής, καλός
γνήσιος Ελληναράς, Ίων, Σμυρνιός,

διωγμένος από την Τουρκιά
καμάρι της φυλής σε όλη την Οικουμένη,
πρόσφερε στην πατρίδα δόξα και τιμή,
«Ωνάσειο» και «Ολυμπιακή»

τα τρωκτικά την κατάντησαν χρεοκοπημένη 
χάρισε αυτοπεποίθηση, θάρρος και προοπτική.
 τον Έλληνα έκανε υπερήφανο

τη φήμη του στα ύψη ανεβασμένη

 
Εχθροί και φίλοι
Θαυμάσετε τον ! Μισήσετε τον !
Λασπώσετε τον! Αλέστε τον!
Αγνοήστε τον! Και τι μ’ αυτό ;
αυτός στα Ιλίσια Πεδία μένει,
στην πιο ψηλή κορυφή στον Όλυμπο
με τα μεγάλα πνεύματα διαβαίνει.

 

Ήταν μοιραία επωδός
δύο Έλληνες ημίθεοι ,
Αριστοτέλης και Μαρία Κάλλας
η ανεπανάληπτη στον κόσμο αοιδός,
να ενωθούν ερωτικά
Το γεγονός άναψε στα μίντια φωτιά
σε έντυπα χυδαία σκανδαλοθηρικά
τι μίσος, τι φθόνος , τι ζήλια ποταπή;
μπαμπουίνοι κοσμοπολιτικοί
της υψηλής κοινωνίας πλαστή κάστα 
  στης «Χριστίνας» συνωστίζονται την πίατσα
 

Ο Άρης έκανε το ακατόρθωτο κατορθωτό:
τα όρια της Ελλάδος ξεδίπλωσε στην υδρόγειο,
σήκωσε ψηλά μια χώρα λαβωμένη

και πάντα υποδουλωμένη
Των εξουσιαστών τρομερό και φοβερό εμπόδιο
πρόσφερε πολλά και την κάναν «υποπόδιο»,
πάντα  στο σκοτεινό υπόγειο κλεισμένη 
στο διεθνές  στερέωμα την έφερε ανεβασμένη
κάθε Έλληνας  εφοπλιστής
της Ομάδος «Ε» νάναι συνεχιστής
Δοξάστε τον!!


Μεγαλοπρεπής και θρυλικός
ζούσε σαν μεγιστάνας και σαν ηγεμών,
του άρεσε   η χλιδή και η μεγαλοπρέπεια ,

αλλά στο ταπεινό το ταβερνάκι τα ρεμπέτικα
 ευφραινόταν με Ελληνικό ουζάκι
με ελιά και χταποδάκι
όταν ερχόταν να ξεκουρασθεί
στο Αιγαίο, σε κάποιο μαγευτικό νησί

Είχε το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Ερμή,
τη δύναμη του Ηρακλή,
το πολυμήχανο του Οδυσσέα,
την ορμή του Αχιλλέα
του Άρη την πολεμική αρετή
του Έλληνα το φιλότιμο και την ψυχή


Με αναμμένο στης πλώρης το φως
και τον «Ολυμπιακό Δαυλό»
έπλεε υπερήφανη η «Χριστίνα»
σε Αιγαίο, Ιόνιο  και Σκορπιό

 πριν φθάσει στην Αθήνα
και οι στόλοι του με πλησίστια φτερά,
αεροπλάνα και πλοία
όλα  με ονόματα Ελληνικά
σε αιθέρες και σε ωκεανούς
μετέφερε τους κύκλους τους χρωματιστούς 
 αγώνες να θυμίζουν ολυμπιακούς 
Τιμήστε τον Ημίθεο !

 

Και όλα πήγαιναν ωραία και ομαλά
στων Ωνάσηδων τ’ αρχοντικά
Όχι, όμως και στους μοχθηρούς εχθρούς του,
που τον έβλεπαν ανταγωνιστή τους
με το ασπράδι του ματιού τους,
ώσπου μεθόδευσαν δολιοφθορά 
το μεγάλο φονικό του γιου του

Αδυναμία του   μια και μοναδική,
μεγάλη να κάνει την «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ» !!
όμως να λέμε και τα κακά
είχαν έλλειμμα στοργής του Ωνάση τα παιδιά
κι’ αυτός αρμένιζε σαν Φαέθωνας ψηλά,
τους 5 κύκλους στην υφήλιο,
κατέλαβε την υφήλιο ειρηνικά,
χωρίς αίμα, βόλια και καταστροφή
-ο μεγαλέξανδρος το έκανε πολεμικά-
και το ολόγραμμα του φώτιζε στον ουρανό
σαν του Θησέα την οπτασία στο Μαραθώνα
έγινε σ’ όλο τον κόσμο γνωστός
βασιλιάς χωρίς θρόνο και κορώνα

-- . --

Έκανε όμως και λάθη τραγικά.
γέννησε μόνο δυό παιδιά
-Αλέξανδρο και Χριστίνα-
κι’ όχι απογόνους μια ντουζίνα
αν άνθρωποι εγκληματίες, φρικιά ,
της «εκλεκτής ράτσας τα σκυλιά»
του σκοτώσουν τα μισά
να έχει άλλα έξη εφεδρεία
για να διαιωνίζει τη Διογενή φατρία

-- . --

«Είχα προμαντεύσει φαινόμενα λιγρά»
Σε μια στιγμή περισυλλογής
λέει ο Άρης τα εξής:
«Θηριομανείς φανήκαν οι εχθροί μας
να δραπετεύσουμε θα 'ταν υποχώρηση.
να προσκηνύσουμε θάταν δουλοσύνη.
δίχως καμιά να δώσουμε πρόκληση
όταν να σβήσουν δεν μπορούν
το δικό μας το καντύλι
στα παιδιά μας ορμούν με βιασύνη
θυσία να τα κάνουν στο Μολλώχ,
εκτός κι’ αν αμαχητί παραδοθούμε στον εχθρό
Αλλά ΟΧΙ, αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει
, γιατί είμαι Ιώνας Έλλην
Ω! ξειν’ αγγέλειν….»

-- . --

Σαν δέχθηκα τη Τζάκυ
στο σπιτικό μου, στο Σκορπιό
στο νυφικό κρεβάτι,
και έβαλα το όνομα του «Ιμπν Σαούντ»
στο πλοίο μου, το πιό τρανό
Τα κόβαλα του διεθνούς εξουσιασμού,
στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού!!
του Μαμμωνά οι αργυροφάντες,
κύκλωπες και λεστριγόνες του κακού,
τα μαχαίρια με μανία τροχίζουν
την καρδιά μου λογχίζουν
όπου με πονεί και όπου με σφάζει,
τον Αλέξανδρο πισώπλατα χτυπούν
η συνωμοσία στο Ελληνικό με συνταράζει .

--. --

Μα έτσι που σε κατάντησαν παιδί μου
«βγάλτε τα σωληνάκια,
τελείωσε του Αλέξανδρου το λάδι»
λέω στους γιατρούς με πόνο αφάνταστο
εκείνο το μοιραίο βράδυ.


Μοιρολογούσε ο άμοιρος γονιός
στο άψυχο κορμί ζεστό ακόμα
«Αν ζούσε ο Αλέξανδρος,
τ’ αγαπημένο μου παιδί,
σε τούτο τον αλγεινότατο αιώνα
της βαρβαρότητος και παρακμής
αγαθοδότης της πατρίδος θα γινόταν
και άνδρας ευκλεής,
οιστρηλάτης και δοτήρ
του παρακμάζοντος γένους το παράδειγμα
στον κόσμο θ’ απλωνόταν
και ειρηνικός θηριομάχος αγριοφρόνων βαρβάρων,
σαν άλλος Ηρακλής θα εξελισσόταν !»

-- . --
Τώρα καιρός να φύγω κι’ εγώ
από τον μάταιο κόσμο τον κακό
να ουρανοπλεύσω για το στερνό ταξίδι,
στο Σκορπιό
με τα φτερά της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ
του Πλούτωνα πλοίο νεκρικό,
στην απεραντοσύνη της Αχερουσίας λίμνης
στον ποταμό της λήθης και της αέναης ροής
να μπω καθάριος χωρίς οδύνη
ιδέες κι’ η ενέργεια αθάνατη θα μείνει.

-- . --

Όμως λυπάμαι τη μοίρα σου ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ !!
το καμάρι του Αλέξανδρου και το δικό μου μεράκι
έπεσες στα νύχια των εχθρών ,
σαν το χελιδόνι στο γεράκι
με μοχθηρία σου λοιώσαν τα φτερά
γιατί δεν ήθελαν στις πέντε ηπείρους να πετάς
σε κατάντησαν μικρή και ευτελή
ζητιάνα στα αζήτητα της αγοράς
θύμα κρατικοδίαιτων τρωκτικών της διαφθοράς
Ανδρέα αίεν υψιπετείν
πρόσεχε όμως το Μαμμωνά


-- . --

Και τώρα ώρα για στερνό απολογισμό.
η χρυσοφόρος Πλουτώ με πρόδωσε οικτρά
-όχι όμως και ο Ελληνικός λαός-
ο Έλληνας με αγαπά!
η μάγισσα μου έριξε φοβερή κατάρα ,
όμοια με κείνη του οίκου των Ατριδών
μαγείρεψε το κρέας των παιδιών μου
με πετρέλαιο και Ιχώρ
και το πρόσφερε γεύμα
στο τραπέζι των εχθρών μου.
δεν έχω ελπίδα στη μικρή την Αθηνά


Σαν έσβησε το δικό μου το κερί
πήρα μαζί μου δυό μέτρα μόνο γη
Για να δικαιωθεί έτσι ο χρησμός
του απλοϊκού λιμενεργάτη
που κάποτε μου είχε πει :
«δυό μέτρα γης θα πάρεις κι’ εσύ Ωνάση»

-- . --

Μελανός ο ορίζοντας στην παρούσα εποχή
αγκομαχούν γη και ζωντανοί
λαμπαδιάζουν οι καιροί
τώρα αρχίζουν γιγαντομαχίες
Έλληνα «κάνε το καλό και ζείσε καλά»,
έσω έτοιμος
ο προαιώνιος εχθρός και πάλι εφορμά
έχε τα μάτια σου ορθά, ανοιχτά
με αυτογνωσία και σύμπνοια προχώρα μπροστά,
χωρίς διχόνοια και εσωτερικές ανωμαλίες
μακριά από της Κίρκης τα μαυλιστικά ουρλιαχτά
με μπούσουλα τις διαχρονικές Αξίες.

-.-

Έλληνες !!
η χώρα του Διός θα ξαναγεννηθεί
στον παρόντα αιώνα
φέρτε στην Ελλάδα τον Αγώνα
η Αλήθεια θα λάμψει στη Γη
γλυκοχαράζει αυγή
θα διαλύσει το ψέμα
η «Ολυμπιακή» δεν θα καταστραφεί
αύριο ξημερώνει μιά καλύτερη μέρα!

Αμφικτύων
1/ 5/ 2003