ΟΒΡΗΕ ! ΦΟΒΟΥ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ

Οβρηέ ! της Ειμαρμένης μου ήτανε γραφτό
εγώ ο πανάρχαιος Φιλισταίος
στη γη μου μια ζωή να πολεμώ
εσένα, τον διεθνή Εβραίο
λαό εκδικητικό, πρωτόγονο,
με τη σφενδόνη επί σκοπόν
λιθοβολώ τον Ισραηλινό Ιουδαίο
τον «εκλεκτό» του Γιαχβέ απόγονο
-.-
Οβρηέ! ήρθα με πλοία Κρητο-μυκηναϊκά
προ αμνημονεύτων χρόνων, πολύ παλαιά,
πριν από του Δευκαλίωνα τον κατακλυσμό
να εκπολιτίσω γένη φτωχά
να μεταλαμπαδεύσω εδώ πολιτισμό
να βγάλω αράχνες από θεοκρατικά μυαλά
να φτιάξω αμπέλια να σπείρω σπαρτά
να δώσω ελευθερία στο λαό
-.-
Οβρηέ ! ποτέ μου δεν περίμενα τέτοιο κατατρεγμό
γιατί εγώ δεν είμαι κατακτητής
εγώ είμαι το θύμα ο Παλαιστίνιος
είμαι γηγενής τούτης της γης
εσύ Ιουδαίος διεθνιστής, αποικιστής
ήλθες εδώ εισβολέας , ελέω Αμερικής
-.-
Οβρηέ ! εδώ και αιώνες άλλαξα θρησκεία
ήλθα σε μίξη με γηγενείς λαούς
προσκύνησα το Ισλάμ
-τους αδελφούς μου Αχαιούς
τους έκανες Χριστιανούς-
μα η διαφορά μου αυτή στάθηκε ικανή
να με γενοκτονήσεις εσύ και οι Αμερικανοί
για να καρπωθείς τα πλούτη της περιοχής
-.-
Οβρηέ ! Η γη μου έγινε κλήρος προς διανομήν
τα σπίτια μου άρπαξαν δικοί σου επιδρομείς
τα νερά μου πήραν οι εποικιστές
εμένα και όλο μου τ’ ασκέρι
μας βομβαρδίζεις χειμώνα καλοκαίρι
κι’ εξαπέστειλες μυριάδες νέων παιδιών
στου Πλούτωνα τα μέρη
-.-
Οβρηέ ! Οσοι επιβιώσαμε , άτυχοι- τυχεροί
μας πήρε της προσφυγιάς τ’ αγέρι
μας πέταξε στις τέσσερες γωνιές της γης
οι άλλοι που έμειναν να φυλάξουν το βιος τους
πέρασαν από της Χαγκάνας το μαχαίρι
-.-
Οβρηέ! άλλοι βολευθήκαμε στης ερήμου τα μέρη
κάτω από λαμαρίνες και τσαντίρια
ζωή έσχατης ταπείνωσης και ταλαιπωρίας
γίναμε πεδίο βολής
ανθρώπινοι στόχοι σταθεροί,
της Ισραηλινής αεροπορίας
-.-
Γάζα, Τζενίν, Σάμπρα, Σατίλα και Ραμάλα
κάθε γωνιά Παλαιστιανιακής γης
ποτισμένη με αίμα, δάκρυα και κρεμάλα
κι’ εσύ με μουσεία και ψευτοκαμώματα
μνημεία μίσους και ντροπής
δοξάζεις τα Ολοκαυτώματα
και κακουργείς σαν τους Ναζί
κάνεις διωγμούς ρατσιστικούς
γκρεμίζεις τα Παλαιστινιακά δώματα
-.-
Οβρηέ! κάθε μέρα εσύ ξυπνάς
με σιγουριά και αισιοδοξία
εγώ ο Παλαιστίνιος ξυπνώ με εφιάλτη
«ις αλλάχ» που είμαι και σήμερα ζωντανός
έδωσα και σήμερα παρουσία
-.-
Οβρηέ! εσύ ανησυχείς για την παιδεία
του παιδιού σου την ευμάρεια και υγεία
εγώ ανησυχώ για των παιδιών μου τη ζωή
αν την άλλη μέρα θα έχουν φαί
αγράμματα, ξυπόλυτα και ενδεή
θύματα της Ισραηλινής στρατοκρατίας
-.-
Οβρηέ! ο μέγιστος φόβος σου είναι η κυκλοφορία
όταν οδηγείς την Κάντιλακ και το Φίατ
Ο μέγιστος φόβος μου το Ισραηλινό τάνκ
όταν το βλέπω κρύβομαι στη γωνία
-.-
Οβρηέ! εσύ εξουσιάζεις τον Αμερικάνο
σου δίνει βοήθεια με το πάρα- πάνω
εφοδιάζει τον Ισραηλινό στρατό
με έξυπνα όπλα τρομερά
για να σκοτώνεις τον Παλαιστίνιο πιτσιρικά
και σαν να μην φθάνουν όλα αυτά
σου δίνουν και τα οπλικά σχέδια
σε επιβραβεύουν για τη σφαγή
με τα βέτο στα διεθνή συνέδρια
-.-
Οβρηέ! η μπουλντόζα σου δουλεύει δίπλα στο τανκ
γκρεμίζεις σπίτια, κόβεις δένδρα
καταστρέφεις σοδιά
που φύτεψε ο παππούς μου κι’ η γιαγιά
στα χωράφια μου ανεγείρεις τείχη ψηλά
και μιλάς για κοινή συμβίωση
«ειρήνη», Οδικό Χάρτη
και παραμύθια της χαλιμάς !!
-.-
Οβρηέ! φυτεύεις νάρκες
στου σπιτιού μου την αυλή
όλες καμωμένες στην Αμερική
και τα μίντια από την άλλη μεριά
με κατηγορούν
για αισθήματα αντιαμερικανικά
-.-
Οβρηέ! τα μίντια σου, ψεύδονται γκεμπελικά
ανάβουν εναντίον μου αισθήματα εχθρικά
εγώ το θύμα, εγώ ο φουκαράς
εσύ ο θύτης , εσύ ο κλεφταράς
εγώ ο τρομοκράτης, εσύ ο δημοκράτης
μπήκες στο σπίτι μου, λήστεψες το παν
κι’ εγώ έχω το άδικο για το συμβάν;
δεν φοβάσαι τη Νέμεση από ψηλά;
-.-
Οβρηέ! μιλάς για λύση «ειρηνική»
κι’ εννοείς αναβίωση του Μεγάλου Ισραήλ
με τεχνάσματα διπλωματικά
ρίχνεις το φταίξιμο στην Παλαιστινιακή πλευρά
χτίζεις οικισμούς σε κάθε μεριά
χαίρε Σιών της συνωμοσίας του Μαμμωνά!!
-.-
Οβρηέ! εγώ το θύμα , εσύ ο εκτελεστής
εγώ ο τρομοκράτης, κι’ εσύ ο «ειρηνιστής»
μου βασανίζεις ανελέητα τα παιδία
χωρίς το φόβο του επίγειου δικαστή
γιατί είναι μιλημένος απ’ τη σιωνιστική μαφία
όμως, η συμπαντική ανταπόδοση δεν αργεί
έσσεται γαρ η ώρα της τιμωρίας
-.-
Οβρηέ! αναπνέω 60 χρόνια τρομοκρατία
συνεχώς εισπράττω κτηνώδη βία
στα πόστα μπλόκα αποκλεισμούς
ποινή στους φιμωμένους μου οικισμούς
για μη συμμόρφωση στη στρατιωτική πειθαρχία
ζω σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως
και υποχρεωτικής ανεργίας
-.-
Οβρηέ! η κατοχή είναι τρομοκρατία
η δική μου γη έχει αξία
η εθνική μου υπερηφάνεια
η αξιοπρέπεια και η τιμή
το γκρέμισμα των ελπίδων
τα όνειρα της φυλής
του γιού μου η κομμένη κεφαλή
η σφαίρα στο μωρό της αδελφής μου
ο φωσφόρος στου σπιτιού μου την οικοσκευή
κι’ η σιωπή της διεθνούς εξουσίας
αυτή είν’ η πραγματική τρομοκρατία
-.-
Εξουσιαστές! μου λέτε να γίνω φρόνιμο παιδί
να ζήσω υπόδουλος στο βάρβαρο κατακτητή
αυτό δεν πρόκειται ποτέ να κάνω
θέλω Παλαιστίνιος νάμαι λεύτερος
κι’ ας πεθάνω
-.-
Οβρηέ! στο λέω ορθά κοφτά
με κατορθώματα σταράτα και ηρωικά
δεν θα σ’ αφήσω σε χλωρό κλαρί
όσο καιρό την ελευθερία μου στερείς
και το λαό μου εσύ δολοφονείς
και τον ποτίζεις θάνατο, θλίψη και οδύνη
ενώ αυτός μάχεται για Δημοκρατία και Ειρήνη
-.-
Οβρηέ!, παρατράβηξες το σχοινί
με την επεκτατικότητα και αλαζονεία
πνέει άνεμος παγκόσμιας κατακραυγής
οδηγεί το Ισραήλ σε αυτοκτονία
έγινε βρόχος στη δική σου κεφαλή
σε απορρίπτει η παγκόσμια κοινωνία
-.-
Οβρηέ! : κι’ αν σκοτωθώ ,
θα σε πολεμώ από τη Γη της Επαγγελίας
κάθε μου βογγητό βόμβα αυτοκτονίας
ατιμώρητη δεν μένει η αδικία
ο αναστεναγμός μου ανατρέπει τα πάντα
ξεσηκώνει καταιγίδα επαναστατική
Παγκόσμια Ιντιφάντα

*Αμφικτύων

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009
Επισκεφθείτε τον ιστοχώρο
http:/amphiktyon-poet.com.

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
*Αμφικτύων:: κατά κόσμον Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΗΜΙΘΕΟΣ !!

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ  ΩΝΑΣΗΣ: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΗΜΙΘΕΟΣ 

Ο Έλληνας, ανώνυμος κι’ επώνυμος
μεγαλουργεί στα ξένα,
όλοι Ωνάσηδες δε γίνονται
γιατί αυτός είναι Ένας !
Του Γένους ευεργέτης μέγας,
οι εχθροί του τον αποκαλούν απατεώνα ,
πώς όμως να παίξει έντιμα
στης διεθνούς μαφίας τον κοπρώνα;
 

Αυτοδημιούργητος, πολυμήχανος, απλός,
παράδοξος, δυναμικός, μεγαλομανής, καλός
γνήσιος Ελληναράς, Ίων, Σμυρνιός,

διωγμένος από την Τουρκιά
καμάρι της φυλής σε όλη την Οικουμένη,
πρόσφερε στην πατρίδα δόξα και τιμή,
«Ωνάσειο» και «Ολυμπιακή»

τα τρωκτικά την κατάντησαν χρεοκοπημένη 
χάρισε αυτοπεποίθηση, θάρρος και προοπτική.
 τον Έλληνα έκανε υπερήφανο

τη φήμη του στα ύψη ανεβασμένη

 
Εχθροί και φίλοι
Θαυμάσετε τον ! Μισήσετε τον !
Λασπώσετε τον! Αλέστε τον!
Αγνοήστε τον! Και τι μ’ αυτό ;
αυτός στα Ιλίσια Πεδία μένει,
στην πιο ψηλή κορυφή στον Όλυμπο
με τα μεγάλα πνεύματα διαβαίνει.

 

Ήταν μοιραία επωδός
δύο Έλληνες ημίθεοι ,
Αριστοτέλης και Μαρία Κάλλας
η ανεπανάληπτη στον κόσμο αοιδός,
να ενωθούν ερωτικά
Το γεγονός άναψε στα μίντια φωτιά
σε έντυπα χυδαία σκανδαλοθηρικά
τι μίσος, τι φθόνος , τι ζήλια ποταπή;
μπαμπουίνοι κοσμοπολιτικοί
της υψηλής κοινωνίας πλαστή κάστα 
  στης «Χριστίνας» συνωστίζονται την πίατσα
 

Ο Άρης έκανε το ακατόρθωτο κατορθωτό:
τα όρια της Ελλάδος ξεδίπλωσε στην υδρόγειο,
σήκωσε ψηλά μια χώρα λαβωμένη

και πάντα υποδουλωμένη
Των εξουσιαστών τρομερό και φοβερό εμπόδιο
πρόσφερε πολλά και την κάναν «υποπόδιο»,
πάντα  στο σκοτεινό υπόγειο κλεισμένη 
στο διεθνές  στερέωμα την έφερε ανεβασμένη
κάθε Έλληνας  εφοπλιστής
της Ομάδος «Ε» νάναι συνεχιστής
Δοξάστε τον!!


Μεγαλοπρεπής και θρυλικός
ζούσε σαν μεγιστάνας και σαν ηγεμών,
του άρεσε   η χλιδή και η μεγαλοπρέπεια ,

αλλά στο ταπεινό το ταβερνάκι τα ρεμπέτικα
 ευφραινόταν με Ελληνικό ουζάκι
με ελιά και χταποδάκι
όταν ερχόταν να ξεκουρασθεί
στο Αιγαίο, σε κάποιο μαγευτικό νησί

Είχε το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Ερμή,
τη δύναμη του Ηρακλή,
το πολυμήχανο του Οδυσσέα,
την ορμή του Αχιλλέα
του Άρη την πολεμική αρετή
του Έλληνα το φιλότιμο και την ψυχή


Με αναμμένο στης πλώρης το φως
και τον «Ολυμπιακό Δαυλό»
έπλεε υπερήφανη η «Χριστίνα»
σε Αιγαίο, Ιόνιο  και Σκορπιό

 πριν φθάσει στην Αθήνα
και οι στόλοι του με πλησίστια φτερά,
αεροπλάνα και πλοία
όλα  με ονόματα Ελληνικά
σε αιθέρες και σε ωκεανούς
μετέφερε τους κύκλους τους χρωματιστούς 
 αγώνες να θυμίζουν ολυμπιακούς 
Τιμήστε τον Ημίθεο !

 

Και όλα πήγαιναν ωραία και ομαλά
στων Ωνάσηδων τ’ αρχοντικά
Όχι, όμως και στους μοχθηρούς εχθρούς του,
που τον έβλεπαν ανταγωνιστή τους
με το ασπράδι του ματιού τους,
ώσπου μεθόδευσαν δολιοφθορά 
το μεγάλο φονικό του γιου του

Αδυναμία του   μια και μοναδική,
μεγάλη να κάνει την «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ» !!
όμως να λέμε και τα κακά
είχαν έλλειμμα στοργής του Ωνάση τα παιδιά
κι’ αυτός αρμένιζε σαν Φαέθωνας ψηλά,
τους 5 κύκλους στην υφήλιο,
κατέλαβε την υφήλιο ειρηνικά,
χωρίς αίμα, βόλια και καταστροφή
-ο μεγαλέξανδρος το έκανε πολεμικά-
και το ολόγραμμα του φώτιζε στον ουρανό
σαν του Θησέα την οπτασία στο Μαραθώνα
έγινε σ’ όλο τον κόσμο γνωστός
βασιλιάς χωρίς θρόνο και κορώνα

-- . --

Έκανε όμως και λάθη τραγικά.
γέννησε μόνο δυό παιδιά
-Αλέξανδρο και Χριστίνα-
κι’ όχι απογόνους μια ντουζίνα
αν άνθρωποι εγκληματίες, φρικιά ,
της «εκλεκτής ράτσας τα σκυλιά»
του σκοτώσουν τα μισά
να έχει άλλα έξη εφεδρεία
για να διαιωνίζει τη Διογενή φατρία

-- . --

«Είχα προμαντεύσει φαινόμενα λιγρά»
Σε μια στιγμή περισυλλογής
λέει ο Άρης τα εξής:
«Θηριομανείς φανήκαν οι εχθροί μας
να δραπετεύσουμε θα 'ταν υποχώρηση.
να προσκηνύσουμε θάταν δουλοσύνη.
δίχως καμιά να δώσουμε πρόκληση
όταν να σβήσουν δεν μπορούν
το δικό μας το καντύλι
στα παιδιά μας ορμούν με βιασύνη
θυσία να τα κάνουν στο Μολλώχ,
εκτός κι’ αν αμαχητί παραδοθούμε στον εχθρό
Αλλά ΟΧΙ, αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει
, γιατί είμαι Ιώνας Έλλην
Ω! ξειν’ αγγέλειν….»

-- . --

Σαν δέχθηκα τη Τζάκυ
στο σπιτικό μου, στο Σκορπιό
στο νυφικό κρεβάτι,
και έβαλα το όνομα του «Ιμπν Σαούντ»
στο πλοίο μου, το πιό τρανό
Τα κόβαλα του διεθνούς εξουσιασμού,
στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού!!
του Μαμμωνά οι αργυροφάντες,
κύκλωπες και λεστριγόνες του κακού,
τα μαχαίρια με μανία τροχίζουν
την καρδιά μου λογχίζουν
όπου με πονεί και όπου με σφάζει,
τον Αλέξανδρο πισώπλατα χτυπούν
η συνωμοσία στο Ελληνικό με συνταράζει .

--. --

Μα έτσι που σε κατάντησαν παιδί μου
«βγάλτε τα σωληνάκια,
τελείωσε του Αλέξανδρου το λάδι»
λέω στους γιατρούς με πόνο αφάνταστο
εκείνο το μοιραίο βράδυ.


Μοιρολογούσε ο άμοιρος γονιός
στο άψυχο κορμί ζεστό ακόμα
«Αν ζούσε ο Αλέξανδρος,
τ’ αγαπημένο μου παιδί,
σε τούτο τον αλγεινότατο αιώνα
της βαρβαρότητος και παρακμής
αγαθοδότης της πατρίδος θα γινόταν
και άνδρας ευκλεής,
οιστρηλάτης και δοτήρ
του παρακμάζοντος γένους το παράδειγμα
στον κόσμο θ’ απλωνόταν
και ειρηνικός θηριομάχος αγριοφρόνων βαρβάρων,
σαν άλλος Ηρακλής θα εξελισσόταν !»

-- . --
Τώρα καιρός να φύγω κι’ εγώ
από τον μάταιο κόσμο τον κακό
να ουρανοπλεύσω για το στερνό ταξίδι,
στο Σκορπιό
με τα φτερά της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ
του Πλούτωνα πλοίο νεκρικό,
στην απεραντοσύνη της Αχερουσίας λίμνης
στον ποταμό της λήθης και της αέναης ροής
να μπω καθάριος χωρίς οδύνη
ιδέες κι’ η ενέργεια αθάνατη θα μείνει.

-- . --

Όμως λυπάμαι τη μοίρα σου ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ !!
το καμάρι του Αλέξανδρου και το δικό μου μεράκι
έπεσες στα νύχια των εχθρών ,
σαν το χελιδόνι στο γεράκι
με μοχθηρία σου λοιώσαν τα φτερά
γιατί δεν ήθελαν στις πέντε ηπείρους να πετάς
σε κατάντησαν μικρή και ευτελή
ζητιάνα στα αζήτητα της αγοράς
θύμα κρατικοδίαιτων τρωκτικών της διαφθοράς
Ανδρέα αίεν υψιπετείν
πρόσεχε όμως το Μαμμωνά


-- . --

Και τώρα ώρα για στερνό απολογισμό.
η χρυσοφόρος Πλουτώ με πρόδωσε οικτρά
-όχι όμως και ο Ελληνικός λαός-
ο Έλληνας με αγαπά!
η μάγισσα μου έριξε φοβερή κατάρα ,
όμοια με κείνη του οίκου των Ατριδών
μαγείρεψε το κρέας των παιδιών μου
με πετρέλαιο και Ιχώρ
και το πρόσφερε γεύμα
στο τραπέζι των εχθρών μου.
δεν έχω ελπίδα στη μικρή την Αθηνά


Σαν έσβησε το δικό μου το κερί
πήρα μαζί μου δυό μέτρα μόνο γη
Για να δικαιωθεί έτσι ο χρησμός
του απλοϊκού λιμενεργάτη
που κάποτε μου είχε πει :
«δυό μέτρα γης θα πάρεις κι’ εσύ Ωνάση»

-- . --

Μελανός ο ορίζοντας στην παρούσα εποχή
αγκομαχούν γη και ζωντανοί
λαμπαδιάζουν οι καιροί
τώρα αρχίζουν γιγαντομαχίες
Έλληνα «κάνε το καλό και ζείσε καλά»,
έσω έτοιμος
ο προαιώνιος εχθρός και πάλι εφορμά
έχε τα μάτια σου ορθά, ανοιχτά
με αυτογνωσία και σύμπνοια προχώρα μπροστά,
χωρίς διχόνοια και εσωτερικές ανωμαλίες
μακριά από της Κίρκης τα μαυλιστικά ουρλιαχτά
με μπούσουλα τις διαχρονικές Αξίες.

-.-

Έλληνες !!
η χώρα του Διός θα ξαναγεννηθεί
στον παρόντα αιώνα
φέρτε στην Ελλάδα τον Αγώνα
η Αλήθεια θα λάμψει στη Γη
γλυκοχαράζει αυγή
θα διαλύσει το ψέμα
η «Ολυμπιακή» δεν θα καταστραφεί
αύριο ξημερώνει μιά καλύτερη μέρα!

Αμφικτύων
1/ 5/ 2003