Fw ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Σωτήριο έτος 1937 εποχή Μεταξά
2η Τάξη Δημοτικού Σχολείου Κυπαρισσίας
παλιά τη λέγανε «Αρκαδιά»
τη Δευτέρα έχουμε εκδρομή στον Καρτελά
προσφορά της ΣΠΑΠ για την Πρωτομαγιά
Χιλιόμετρα δεκατρία Ω! Τι χαρά! Πόση αγωνία!
Βλέπαμε το «μουτζούρη» που ερχόταν στον σταθμό
σφυρίζοντας το βράδυ φωταγωγημένος
με καπνό τυλιγμένος κατάμαυρος από την καρβουνιά
και από τον Καΐάφα κουνούπια φορτωμένος
για μας όμως άγνωστος
ήταν και ξένος
Με δυο τεράστια φανάρια στην μπροστινή του
μύτη
το 1906 η κατασκευάστηκε επί Τρικούπη
Σε πόλεις, σε χωριά έκανε στάση
ακόμη και του Νικολή το «τσαρδάκι»
κόσμο να πάρει και να κατεβάσει
να φάει κάρβουνο να πιει νεράκι και να …ξαποστάσει
Όλο τον κόσμο τότε εξυπηρετούσε
τους σύγχρονους το παλιό τους ενοχλούσε
τώρα οι γραμμές και οι γραφικοί σταθμοί του
αναμνηστικά απομεινάρια της εποχής του
Το ταξίδι μας στον Κατρελά έχει αρχίσει
πέντε θαυμάσια λεπτά θα κρατήσει για
μας αιωνιότητα
όλων τις καρδιές είχε δονήσει στην παιδική μας αθωότητα
Τσουφ, τσουφ δώδεκα ώρες έκανε να πάει
στην Αθήνα
και η κυρά Κατίνα στην κόρη της Ματίνα
έστελνε μια κοφίνα με φαγητά και μια χήνα
και τυρί από την προβατίνα
Για μας το ταξίδι ήταν αιώνας
ως του Μουσά τον ελαιώνα
φωνή κακό πανζουρλισμός .!!!
μαθήτριες και μαθητές στου τραίνου τον ρυθμό
«Οι δασκάλες να βάλουν τάξη»
ο διευθυντής κύριος Σωτηρόπουλος διατάσσει
Κάποια στιγμή μπαίνουμε στα βαγόνια
ξύλινα τα καθίσματα στρογγυλοκάτσαμε σαν τα
πιόνια
Χαρά εμείς και αγαλλίαση
τη σχολική δε φορούσαμε αμφίεση
σήμερα δεν έχουμε μαθήματα
της Πρωτομαγιάς θα πούμε ποιήματα
Το τραίνο σφυρίζει τρεις φορές
έτοιμο να φύγει αλλά δεν κάνει βήμα
αν ο σταθμάρχης με το στρογγυλό του σημαιάκι
δεν δώσει το σήμα
το κρατάει κάτω και δεν το γυρίζει
και εμάς αγωνία μας τριγυρίζει
Ο σταθμάρχης με την κυανή στολή του
και τα χρυσά σιρίτια
βλοσυρός, σοβαρός στο στόμα έχει μια σφυρίχτρα
Η μεγάλη στιγμή πλησιάζει
υψώνει το σήμα και μας χαιρετάει
η ατμομηχανή ένα ισχυρό συριγμό βγάζει
όταν ξεκινάει σαν το γέρο
που βογκάει
από το φουγάρο
πουφφ κατάμαυρο καπνό πετάει
Το ταξίδι μας αρχίζει με βήμα σημειωτόν
μέσα στο βαγόνι επικρατεί πανζουρλισμός
μπήκαμε σε τραίνο μεγάλος μας καημός
τίκι τάκ τίκι τακ στις γραμμές ομαλά κυλάει
και τα τοπία προσπερνάει
καθώς τούτο σφυρίζοντας τρέχει
μια αίσθηση ευφορίας όλους μας κατέχει
Όμως το ταξίδι σε λίγο τελειώνει
την ταχύτητα προοδευτικά μειώνει
τώρα στον Καρτελά έχουμε φθάσει
ώρα το τραίνο να μας αδειάσει
κάποια μαθήτρια κατεβαίνοντας σκοντάφτει
μικροτραυματάκι και η δασκάλα μας
κυρία Μαριγούλα την περιθάλπει
με τάξη πήγαμε στο πράσινο λιβάδι
και ο διευθυντής μάθημα πατριδογνωσίας
μας παρουσιάζει::
«Έμπροσθεν μας ο Κόλπος ο Κυπαρισσιακός
(γεμάτος υδρογονάνθρακες αλλά ποιος τότε φανταζόταν αυτό;)
στο βάθος η Ζάκυνθος και δεξιά της η Κεφαλληνία
δύο νησιά με ιστορία και στο βάθος η
Μεγάλη Ελλάς στην Ιταλία
όπισθεν μας τα όρη Γεράνεια και Ψυχρόν
τους ήρωες μετράει με το σωρό
δεξιά μας το ποτάμι της Κυπαρισσίας
το ηρωικό Σιδηρόκαστρο και τα αρβανιτοχώρια τηςΤριφυλίας
αριστερά μας η ομηρική Κυπαρισσία
στην Τροία είχε στείλει με το βασιλιά Νέστορα πλοία
και στο βάθος Πύλος και Σφακτηρία γνωστά
από του
Ναβαρίνου τη ναυμαχία
στο έθνος μας σφράγισε την Ελευθερία… »
Εκείνο το μικρό ταξίδι αξέχαστο θα μου μείνει
η παιδική φαντασία με τα στολίδια της ψυχής το ντύνει
έκτοτε ένα περιπετειώδες ταξίδι η ζωή μου
Ο Β’Π.Π και η Κατοχή απείλησε
την ύπαρξη μου
οι Ναζί εκτέλεσαν τον πατέρα μου το στήριγμά μου
έκλεψαν τα νιάτα μου στην προσφυγιά η οικογένεια μου
Το ταξίδι υπέρ πατρίδος το πιο γλυκύ
συνεχίζεται και όταν βγάλω τη στολή
όλα χαρίζονται αφιλοκερδώς
υπέρ της μαθήσεως στον Ελληνισμό
και διεθνώς στο Φιλελληνισμό
ταξίδευσα και στην κοινωνία τη διεθνή
ψεύτρα, δόλια και συμφεροντολογική
από το βαρβαρισμό ακόμη δεν έχει εξέλθει
έτοιμη ακόμη και σε πυρηνικό πόλεμο να πέσει
Άλλοτε νικητής άλλοτε ηττημένος
λίγες φορές χαρούμενος και πάντα «μετρημένος»
σαν τον Οδυσσέα στην υφήλιο πολυταξιδεμένος
εκείνο όμως που κατάλαβα κάπως αργοπορημένος
ένας αγώνας η ζωή που κάποτε τελειώνει
κόντρα στο βέλος της ψευτιάς ακόμη κι’
αν σε λαβώνει
τώρα 95χρονος «υγιής» και εμψυχωμένος
πάντα αγωνιζόμενος και
πάντα προδομένος
τελικός νικητής ο πανδαμάτωρ ΧΡΟΝΟΣ (14/9/23)
Αμφικτύων
* Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α
Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων
Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
https://amphiktyon.org
Όποιος επιθυμεί να διαγραφεί να
επιστρέφει το παρόν με την ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωνα με
το άρθρο 14 του νόμου 2672/98
ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ : <AMPHIKTΥΩΝ>
