ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ

ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ

του *Αμφικτύωνος

Μούσα βοήθησε με να διηγηθώ

αυτή την ιστορία

τα πρώιμα, τα τερπνά και τα δεινά να θυμηθώ

απ’ την παλιά Κυπαρισσία

Ευλαβικά στην Κυπαρισσία κλίνω το γόνυ

στην προϊστορία της χάνονται αλαργεμένοι χρόνοι

εδώ σαν νήπιο είδα τον κόσμο να μεγαλώνει

η θύμηση της πάντα με ανανεώνει

Θεία μέθεξη ο ερχομός στη λατρευτή Κυπαρισσία

βύθιση στο χώρο-χρόνο και στην Πρώτη Ουσία

στο βασίλειο του Νέστορα και στην Ιστορία

ως τα μαρμαρωμένα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας

Τα παιδικά μου χρόνια με ματώνουν σαν την τριγυρίστρα

το παλιό μας σπιτικό, την αείμνηστη μου μάνα

τους παιδικούς μου φίλους στην αλάνα

το παιχνίδι αναπολώ στην παλιά πανηγυρίστρα

Ανάθεμα τον πόλεμο!! μας διέλυσε σαν την ανδροχωρίστρα

Ο «Αγών της Τριφυλίας» ήταν του πατέρα μου η λατρεία

εκεί έμαθα του Υπουργείου Τύπου και Πληροφοριών

τη λογοκρισία

εκεί πρωτομύρισα το τυπογραφικό μελάνι

όταν ακόμη ήμουν ένα μικρό «τσογλάνι»

Μα σαν λείπει η ελευθεροτυπία

ο κόσμος πέφτει στο σκοτάδι και σε αφασία

τα πάντα σκιάζει η φοβία της εξουσίας

στόματα επτασφράγιστα με του τσιρότου την ταινία

Με Αγώνες κατακτάται η Ελευθερία

Ήρθαν χωροφύλακες κάποια φορά εις την οικίαν

και την έκαναν φύλλα φτερά

ξήλωσαν πατώματα ακόμη και της οροφής τον τσατμά

να βρουν λέει όπλα και πυρομαχικά;

Ζητούσαν και κείμενα «αντεθνικά»

ο καταδότης έκανε …καλή δουλειά

άξιος ο μισθός του!!!

κάρφωσε τον παλιό το λοχαγό του!!

Τελικά βρήκαν του πατέρα τα κειμήλια

από το μέτωπο του Σκρά

( κιάλια, πυξίδα, αντιασφυξιογόνο προσωπίδα κ.λ.π)

δεν βρήκαν το περίστροφο, κάπου τόχε κρυμμένο

και το ‘Μάλινγχερ’ το δοξασμένο

από το Μακεδονικό μέτωπο ήταν ματωμένο

στο πατρικό σπίτι στο χωριό τόχε θαμμένο

Βρήκαν όμως μια μεγάλη φωτογραφία

με αναμνηστική αφιέρωση και υπογραφή φαρδιά πλατιά :

«στον Λοχαγόν Πεζικού Χρήστο Κωνσταντινίδη ,

ήρωα του Σαρανταπόρου , Κρέσνας, Σκρά, ,

Εσκί-Σεχίρ , Κιλκίς και Λαχανά, φιλικά

Ελευθ. Βενιζέλος»

Δεν τους άρεσαν τούτα τα …γραπτά

γιατί ήταν δημοκρατικά

κράτησαν μόνον την «αντεθνική » φωτογραφία

στα αστυνομικά αρχεία.

να τρομοκρατήσουν ήθελαν τον «Αγώνα της Τριφυλίας»;

Να φιμώσουν μια ελεύθερη φωνή στην επαρχία

πνοή δημοκρατίας, δικαιοσύνης και λευτεριάς

χτύπησαν λάθος πόρτα, σε λάθος μεριά,

εκείνοι οι άνθρωποι είχαν συνέπεια, τιμή και αξία,

ήταν αδούλωτη γενιά

Ο Αγώνας έκλεισε εθελοντικά στην Κατοχή

για να μην συνεργασθεί με τον Ιταλο/Γερμανό κατακτητή

και μεταφέρθηκε κρυφίως στα βουνά

για να τυπώσει την εφημερίδα της λευτεριάς

να τραγουδήσει το τραγούδι της λεβεντιάς

Από την Καλοπέραση στην Προσφυγιά

Τα χρόνια εκείνα στήναμε πλακοπαγίδες

πιάναμε πουλιά και ωδικές καρδερίνες

κάποια καρφωτή κι’ η τιμωρία ήλθε αυστηρά

φάγαμε από τον κύριο Παπαδόπουλο, τον διευθυντή

7 βεργιές στα χέρια και μία στα πισινά

Τον καιρό εκείνο το λιτό

η Φύση μας αποκάλυπτε το μυστικό

στον ελαιώνα, στην ακρογιαλιά και στο Ψυχρό

το σχολείο ήταν αυστηρό και απωθητικό

Τότε δεν φοβόμαστε τις πυρκαγιές ,

ούτε είχαμε τις αντλίες Πυροσβεστικές

τα καλοκαίρια ανάβαμε φωτιές του Αϊ-Γιαννιός ,

καίγαμε τα ξερά χόρτα

και παίρναμε το βάπτισμα του πυρός!

Μέγιστος παραλογισμός!!!

Από παιδόπουλα βιώσαμε του Πολέμου τον ορυμαγδό

με τη χούφτα φάγαμε την πείνα της Κατοχής

με μια φέτα ψωμί, λίγη σταφίδα και το δυσεύρετο φασόλι

μας συγκλόνισε του πατέρα μου ο άδικος χαμός

που έπεσε στο Σιδηρόκαστρο από Γερμανικό βόλι.

Και τότε; Μια μάνα με 5 ορφανά

πήρε το δρόμο της προσφυγιάς

Πάτρα, μετά κατοχική Αθήνα

ένα ταξίδι στο κενό, στο χάος, στο …πουθενά,

αναγνώστη, το μετά μην το ρωτάς

είναι πολύ δραματικό με λόγια να στο διηγηθώ

Από τότε μίσησα τον θεό Άρη,

και τον εκδικήθηκα φοβερά

όταν ενώθηκα με την Ομάδα των πρώην Στρατηγών

του ΝΑΤΟ για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό

ενάντια στα Όπλα τα Πυρηνικά

Εκτοτε τους διεθνείς πολεμοκάπηλους πολεμώ

ίση ασφάλεια με τους γείτονες επιζητώ

ποτέ όμως δεν θα ανεχθώ

παράδοση Ελληνικού εδάφους ,

στον Τούρκο, Τσάμη , Βούλγαρο και Σκοπιανό

Εβραίε Θεέ στη γενιά μου ήσουν λίαν εκδικητικός

ήθελες να αποτρέψεις το κακό και δεν μπορούσες;

τότε δεν είσαι παντοδύναμος…αλλά ασθενικός

μπορούσες, αλλά δεν το επιθυμούσες;

τότε είσαι κακός..

ήσουν και ικανός και το επιθυμούσες;

τότε από πού προέρχεται το κακό;

μήπως ήσουν και ανίκανος και δεν το επιθυμούσες ;

τότε γιατί να σε αποκαλώ θεό;

Γιαχβέ σε αμφισβητώ

την Πατρώα Θρησκεία σέβομαι και νοσταλγώ

Τα μέσα Συγκοινωνιών

Δρόμοι καρόδρομοι ,τα αυτοκίνητα τότε λιγοστά

του Βώσσου το Φορτ-άκι μάρκας του 29

μετρημένα στα δάχτυλα της μιας χειρός

τα λεωφορεία και τα φορτηγά

δεν υπήρχαν τρακτέρ και αυτοκίνητα ιδιωτικά

Ο «μουτζούρης» ταξίδευε καθημερινά

Πύργο , Πάτρα, Κυπαρισσία , Καλαμάτα

έφερνε επιβάτες, εφημερίδες , πραμάτεια

και κουνούπια από τον Καϊάφα, μαζικά

Κρυάδες, θέρμες, μας θέριζε η ελονοσία,

από φάρμακα σχεδόν ανυπαρξία,

ατεμπρίνες και κάποια κινίνα

και μετάληψη από τον παπά με «αγία κοινωνία»,

κατευόδιο στο « πλοίο» προς την Αχερουσία

Στην Κατοχή μόνιμος σύντροφος μας η νηστεία

ήταν των παιδιών του 40’ η τραγωδία

πετσί και κόκαλο , ρούχα κουρελαρία

αλλά τότε μας κράταγε στη ζωή η ελπίδα για Ελευθερία

Αεροπλάνο δεν είχαμε δει από κοντά

ο συντοπίτης μας *Ίκαρος πέταξε σόλο

και χαιρέτησε τη δόλια του μάνα από ψηλά

μάθαμε ότι έπεσε αργότερα το παλληκάρι

στα Γυμνάσια με το Στόλο

στης Σαλαμίνας τα νερά.

Αγορά στα μέτρα της Κοινωνίας

Θυμάμαι τα πολύβουα επαρχιακά παζάρια

οι αγρότες πουλούσαν την παραγωγή :

ελιές, δημητριακά, σύκα, κτηνοτροφικά

και οι ψαράδες ψάρια

κι’ αγόραζαν αποικιακά, εργαλεία και πιθάρια

Ντρίλινες τότε οι φορεσιές ,

από τα εμπορικά τσίτια, κλωστές οι κοπελιές

και στη ζωοπανήγυρη άλογα, γαϊδούρια και μουλάρια

τώρα εισβάλανε παντού τα πολυεθνικά λεχάρια

πίνουν το αίμα των λαών, σαν νηστικά λιοντάρια

κι’ ο κοσμάκης χορεύει στα «αναστενάρια»

Η Καθυστερημένη Επαρχία

Τα ιδεώδη τότε ήταν ανθρωπιστικά,

αλλά και λίαν ταξικά,

ο κοσμάκης ήθελε ν‘ ανέβει πιο ψηλά

αλλά δεν τον άφηναν τα τζάκια

και τα πολιτικά θεριά

Αξίες της εποχής η σκληρή εργασία κι’ η Αρετή

αγωνιζόταν να ξεφύγει ο λαός από τη φτώχεια και τη χαμοζωή

ελάχιστες τότε οι απολαύσεις,

μόνον για τον πλούσιο το κέρδος και η αρπαχτή

Ο κόσμος ζούσε σε λιτότητα και πειθαρχία σκληρή

σκοταδισμός πολύς μάστιζε την επαρχία

φόνοι για την τιμή της συζύγου και αδελφής

έγκλημα καθοσιώσεως η απιστία

Όμως ακόμη και για μια σπιθαμή γης

σκότωνε ο γείτονας το γείτονα στο π’ και φ’

αιώνια φιλονικία, η κατσίκα του έφαγε τις ελιές ,

και το σπαρτό στην επαρχία

Τότε δεν είχαμε βία, αναρχία και μαστούρα

ς στις εκλογές όμως δούλευε πολιτική μαγκούρα

ξεχείλιζε το πάθος , ο έρωτας , η ηθική

οι «δέκα εντολές», της Βίβλου η Γραφή

Το ιερατείο αποστρεφόταν τον Ελληνικό Λόγο,

την έρευνα, την αλήθεια και τη λογική

στα αζήτητα η Ελληνική Μυθολογία,

παντού η Βίβλος και η Εβραιοκρατία

του συρμού κι’ ο Μαρξισμός από τη Ρωσία

παρότι τον απαγόρευε η αστυνομία.

Εμείς δεν είμαστε των (μίκυ-μάους) ποντικιών η γενιά,

των πινόκιων, «μπατμάν-ων» και εγκληματιών

και της Εβραϊκής Χολλυγουντιανής α-μορφωσιάς

πρότυπα είχαμε τον Αχιλλέα, Οδυσσέα, Κολοκοτρώνη

Μπουμπουλίνα και Παύλο Μελά

γίναμε γενναίοι, πολυμήχανοι, αγωνιστές κι’ ωραίοι

από τα Ελληνικά σχολειά

όχι δειλοί, εγκληματίες, μηδενιστές , χυδαίοι

Η Παλιά Κυπαρισσία

Θυμάμαι σαν νάταν χθες

τα παιχνίδια στην αλάνα

τις χαρούμενες φωνές

καταγράφηκαν κάπου εκείνες οι σκηνές;

άνθρωπε ματαιοπονείς πίσω να φέρεις εκείνα τα πλάνα

Θυμάμαι με νοσταλγία πρόσωπα της εποχής:

την Κυρία Μαριγούλα, την πρώτη μου δασκάλα

την ευγνωμονώ

την αξέχαστη Κυρία Αφροδίτη, όνομα και πράγμα

από καρδίας ακόμη την ευχαριστώ

Θυμάμαι τον φωτογράφο Φραγκαλά

που έπαιρνε ο φακός του φως

και σε έβγαζε αρνητικά

το Δήμο τον τυφλό , το φιστικά

τον «τσακα-τσούκα» χασομέρη

που παρ’ ότι τυφλός γύριζε όλα τα μέρη

τον Νιόκο το μερακλή, με τα « κασάαατα παγωτά»

που τα διαλαλούσε μετά το μεσημέρι

Γενναίος και Μαρτσέλος ψαράδες το πρωί ,

εστιάτορες το απόγευμα και βράδυ ,

στους μεγάλους πρόσφεραν ουζάκι

με μεζέ το ψιλό το μαριδάκι,

ψαρεμένο με το δικό τους το βαρκάκι

Για μας τους μπόμπιρες ήταν απόλαυση ζωής

μια βανίλια , το ‘υποβρύχιο’ της εποχής,

ή το φτωχό το λουκουμάκι

που είναι οι τόνοι τα σημερινά γλυκά;

τότε για μας έλειπε ακόμη και το σοκολατάκι

Το ηλιοβασίλεμα της Κυπαρισσίας

είναι θεία οπτασία

σαν πνίγεται ο Ήλιος στο Ιόνιο

ξεσπάει θεία λιτανεία

μεθυστικές νότες από των πουλιών τη χορωδία

Ψυχρό και Γεράνια στέλνουν μια ανάσα κρύα.

Άλλες Εποχές , άλλα Ήθη, άλλ Έθιμα

Όλα τότε ήταν λιγοστά και ακριβά

είχαν όμως γεύση , άρωμα και νοστιμιά,

γιατί και τότε λίγοι είχαν τα λεφτά

και η φτώχεια βαρούσα «ταμπουρά»

Δεν είχαμε σκεύη ηλεκτρικά,

ούτε ψυγεία και πλαστικά

παίρναμε δροσερό νερό με το σταμνί

απ’ της Διονυσιάδας την ιερή πηγή

που έτρεχε από του βράχου τα ριζιά

Ανύπαρκτα τότε τα ηλεκτρονικά

ένα μόνο ραδιόφωνο είχε η κουμπάρα μας ,

η Έλληνα-Αμερικάνα Νίκα Βαρελά

όλα τότε ήταν χειροποίητα, πλεκτά και υφαντά,

είχανε όμως τέχνη, μεράκι κι’ αρχοντιά

Φωτιά στου γείτονα; να περιμένεις και στη γειτονιά

Εποχή μεσοπολέμου και δικτατορία Μεταξά

ρομαντισμός, ανεμελιά και ραθυμία,

εθνική διαπαιδαγώγηση

και σιωπηρά πολεμική προετοιμασία

έρανος υπέρ της Αεροπορίας

Ο κόσμος ζούσε χωρίς άγχος

με μόχθο μόνον για τα καθημερινά

χωρίς τον πειρασμό του Μαμμωνά

σήμερα θεωρείται βλαμμένος,

όποιος το χρήμα σαν θεό του δεν προσκυνά

.

Ξαφνικά του πολέμου τα σύννεφα στην Πολωνία μαυρίζουν,

αλλού αστράφτουν και μπουμπουνίζουν ,

δεν πειράζει λέγαμε, ‘το μπουρίνι είναι μακριά’

‘εμάς δεν μας αφορά’

Ώσπου το 40’ χτύπησε η πολεμική καταιγίδα

και στην δική μας πατρίδα

πρώτα στης Τήνου τα νερά

άγνωστοι-γνωστοί βύθισαν την «Έλλη»

στις 28 του Οκτώβρη πόλεμος στα Ηπειρωτικά βουνά

Κι’ αν είναι να πεθάνουμε για την Ελλάδα θεία η Δόξα

Η οικογένεια μου στον πόλεμο έχασε το παν

γλυτώσαμε τις ψυχές μας και τ’ όνομα το οικογενειακό ,

το πήραμε μαζί μας στην προσφυγιά σαν φυλαχτό,

σαν κειμήλιο και στοιχείο περιουσιακό

Το μικρό πιεστήριο το έβγαλε ο *Τάκης ³ στο βουνό

-όπως αναφέρει του Δημήτρη Κυριαζή η Ιστορία-

τον πατέρα μου αφήσαμε στο χώμα στο χωριό

πήγε χωρίς φέρετρο πάνω σε μια σανίδα ,

χωρίς κόλλυβα , μνημόσυνα και ψαλμωδία

Πήραμε στον μπόγο μας πόνο πολύ

και τις οικογενειακές αξίες

(αρετή ,ανδρεία, φιλοπατρία, δικαιοσύνη,

αμφισβήτηση, εντιμότητα και σωφροσύνη, κ.α)

μετά τον πόλεμο ξεπεράσαμε όλες τις κακουχίες

και με σκληρό Αγώνα τραβήξαμε μπροστά

κάναμε οικογένεια και καλά παιδιά,

σταδιοδρομία και κοινωνική προσφορά

Προσωπικά ταξίδεψα σ’ όλη τη Γη,

είμαι προς το παρόν υγιής

(σωματικά, ψυχικά, πνευματικά)

είμαι αισιόδοξος ακόμη και στα γηρατειά

και αύριο να αναχωρήσω δεν με νοιάζει

αφήνω πίσω μου και πνευματικά παιδιά

Τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή ;

τα λοιπά είναι Ύβρις και πλεονεξία

εκτός από τ’ όνομα , το σεβασμό της κοινωνίας

τίποτα στο τέλος του βίου δεν έχει αξία

Αγία Ζώνη: Μαγνήτης Βομβών

Ατμόπλοια βλέπαμε στο πέλαγος βαθιά

η «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ» όμως εξόκειλε στο λιμάνι

στα ρηχά νερά

ήλθαν ρυμουλκά, αλλά εκείνη ρούπι δεν έκανε,

ούτε πίσω ούτε μπροστά

προτίμησε τον υγρό τάφο της Αρκαδιάς

Στον πόλεμο έγινε στόχος στα Ιταλικά βομβαρδιστικά

οι βόμβες των Ιταλών είχαν αστοχία,

πριν την λαβώσουν τα Στούκας τα Γερμανικά

του Φον Γκέριγκ το καμάρι

έκτοτε έγινε θρυλικό της Αγίας Ζώνης, το άψυχο κουφάρι

Ο Φόβος του Αγρότη

Λιτότητα ήταν του λαού η συντροφιά

στην πόλη είχαμε φως μόνον τα βράδια

ο αγρότης τότε ήταν στα μαύρα σκοτάδια

κι’η ζωή της εργατιάς ήταν μίζερη, βάναυση, τραχιά

Στα χωριά ζούσαν σε σκλαβιά

με το φόβο του κακού καιρού

της ληστρικής Αγροτικής ,

του κλητήρα και του τσιφλικά

του ζωοκλέφτη , του χωροφύλακα και του παπά

Αν γεννιόσουν παιδί της αγροτιάς

ζούσες της μοίρας του τα χίλια κακά

δύσκολα την κάστα σου να σπάσεις

και πιο δύσκολο στην Αθήνα να σπουδάσεις

εκτός κι’ αν φύγεις για την ξενιτιά,

εκεί θα δοξασθείς , θ’ αγιάσεις.

Ο Συμπαντικός Κρόνος τρώει τα Παιδιά

Τι έγιναν τα παλιά εκείνα χρόνια;

πέρασαν στα μαρμαρένια του χώρο-χρόνου αλώνια;

γραμμένα στου Σύμπαντος τη σκοτεινή μεριά;

όλα είναι αγύριστα αόρατα μπαλόνια!

Ο συμπαντικός σκηνοθέτης προβάλλει το παρόν

μόνον μια φορά

και μας λέει ως εδώ, άλλη φορά μην καρτερείς

«η Φύση κρύπτεται φιλεί»

τα παρελθόντα, εσσόμενα και εόντα

βλέπουν μόνον οι μύστες και οι σοφοί

Όποιο δρόμο και αν πορευθείς

τα πέρατα του Ιουνίου θα τα βρείς

όχι όμως και το πέρας του χωρο-χρόνου και της ψυχής

στο ρεύμα της Νέδας άλλα νερά κάθε φορά

θα διαβείς.

Λένε ότι τα βρήκε ο Πυθαγόρας ο σοφός

όταν ταξίδεψε στον Σύμπαν των ουράνιων σφαιρών;

στο χάος των συμπαντικών χορδών

εκεί που ο αθάνατος κόσμος της μουσικής και ιδεών

έχει αρχείο,

στου Διός το Νομοτεχνείο;

Αέναη η Ζωή της Ομηρικής Κυπαρισσίας

Παρόν , Μέλλον , Παρελθόν εν ταυτώ τα τρία

άρρηκτα δεμένοι είμαστε με την ιερή τούτη πόλη

και την ιστορία

με ερωτικό δεσμό ρομαντικών αναμνήσεων, φιλίας

εδώ το μνήμα, είναι η άλλη όψη της κατοικίας ,

έχει μαγεία

Μέγα προνόμιο στο στερνό ταξίδι σου να φιλοξενηθείς

στα ιερά χώματα της Μεσσηνίας

εδώ η μνήμη διαρκεί στο άπειρο

οι παλιές μοιρολογίστρες ράγιζαν ακόμη και την καρδιά του Δία

Πανωραία Κυπαρισσία

Καλημέρα πανώρια Κυπαρισσία !

απ’ το Χάος του Ιόνιου ξεπήδησε η θεσπέσια σου Αρμονία

ο κόσμος της ύλης με την αντιύλη εδώ παίζει κρυφτούλι

και κοροϊδεύει το ..Δημιουργημένο από εμάς Θεούλη

Εδώ όλα έχουν κίνηση , συνάφεια και αλληλουχία

με του πυρός την πύκνωση , αραίωση και την υγρασία

σε μια αέναη και αιώνια Ροή

φιλότητας , διαίρεσης και τρικυμίας

αυτοδημιουργίας και αυτοκαταστροφής,

χαρίζουν τη δική σου αρμονία

Βουτιά στον Αδη

Βουτιά στο χαοτικό κενό έκανα με την φαντασία

στης Περιστεριάς το Μινωικό νεκροταφείο

βουτιά στο φρέαρ των Οινουσών

και αίφνης προβάλλει εμπρός μου ο μάντης Τειρεσίας

Τον ρωτώ αν άλλαξε του Κάτω Κόσμου η εξουσία:

«Όλα αλλάζουν κάτω εδώ, μου απαντά με αισιοδοξία,

η επανάσταση της Γαίας γκρεμίζει τη θεοκρατία

του Γιαχβέ τον ψευτο- Παράδεισο και την Πλεονεξία »

Αίφνης ξεπροβάλλει ο Ερμής στην Κυπαρισσία:

«Οι αγαθές ψυχές κατοικούν στα Ιλίσια Πεδία,

Οβριοί και ομόθρησκοι σωρεύονται στα κάτεργα της Δευτέρας Παρουσίας,

καιρός να επανέλθετε Έλληνες στην Πατρώα Θρησκεία»

Η Αθηνά αποκρίνεται εν ηρεμία:

«Στη Γη θα βασιλέψει και πάλι ο πατέρας μου ο Δίας

Ειρήνη, Δικαιοσύνη θα φέρει και Ευνομία

Γνώση, Πολιτισμό θα σκορπίσει και Αρμονία»

Η Έσχατη Επιθυμία

Να ξεσκίσω θέλω την απειρότητα και αιωνιότητα,

να ξεφύγω λίγο από της χαμοζωής την ταπεινότητα

να γίνω μάκαρ θεός, έστω για ένα λεπτό

να γευθώ την Πρώτη Ουσία , το Εν και το Ον

το Ακίνητον-Κινούν να δω

να κλέψω και το Πυρ του Δία,

Σαν άλλος Δαίδαλος θέλω ψηλά να ιπταθώ

να γνωρίσω την Πρώτη Ουσία

και ας με πάει ο Πλούτωνας στο στερνό ταξίδι,

δίχως γυρισμό

στο Σιδηρόκαστρο της Τριφυλίας

Ζήσε ως τότε τη ζωή στη Γη

γιατί είναι γλυκιά και είναι Μία.

ζήσε καλά, κάν’ το καλό,

αυτή είναι της ζωής η φιλοσοφία

Η Ηρωική του 40’ Γενιά

Δόξα και τιμή στην ηρωική γενιά του 40’

της Εθνικής Αντίστασης και της θυσίας!!

με Μαραθωνομάχους και Σαλαμινομάχους συγκρίνονται σε Αξία

σ’ αυτούς που «εστόρεσαν» δύο δικτατόρων την κοσμοκρατορία

Εβίωσαν τρεις Μεγάλες Εποχές

(γεωργική, βιομηχανική και πληροφορική)

προνόμιο μεγάλο μα και παθήματα πολλά

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, Ψυχρός, επάρατος Εμφύλιος και εθνοκτόνος)

Κατοχές, Γενοκτονίες ,Καταστροφές,

και βγήκαν σ’ όλα νικητές ,

αλλά τους νίκησε αδυσώπητος ο Χρόνος

Έφτιαξαν έργα θαυμαστά,

έκαναν και λάθη τραγικά

‘αδελφός σκότωσε αδελφό’

κι’ αυτό πρέπει να γίνει μάθημα διαχρονικό,

Και στις γενιές που θάρθουν ,

κανείς να μην ξεχνά

τη δολερή Διχόνοια,

που μας παραφυλά

Το μήλον της Εριδος είναι πολύ παλιό

από την Τροία αρχίζει το σαράκι να τρώει τον κορμό ,

τότε μας στρίμωξαν οι Τρώες ως τα πλοία

και κάθε φορά ορμά ο εχθρός και κόβει μια μπουκιά,

άλλοτε απ’ όξω, άλλοτε από μέσα

με στρατιωτικά, πολιτικά και τώρα με μέσα οικονομικά

Τώρα η Νέα Τάξη κάνει εισβολή και κατοχή,

ύπουλα και σιωπηλά με την «πολυπολιτισμική» κοινωνία

με λαθρομετανάστες κάθε φυλής , χρώματος και γενιάς

Ιράκ, Αφγανιστάν, Αφρική και ….Πακιστάν

μας τρώνε τα σωθικά

καταστρέφουν του Έθνους τη δημογραφία,.

Μαζί τους οι 5φαλαγγίτες της «ανοιχτής του Soros τη μαφία»

των Ροτσάιλντ , του 4ου Ράιχ και πάσης ληστοσυμμορίας

τη χώρα έριξαν σε δεινή κρίση και χρεοκοπία

μας έπιασαν στον ύπνο υπό τα κόμματα και γκλαμουριά

Ελληνισμό ενωμένο κανένας δεν νικά

Αύτοί έκαναν τη μεταμέλεια τους στα στερνά,

ξέρασαν το δηλητήριο που μας πότισε η ξενοκρατία

οι περισσότεροι απήλθαν χωρίς τυμπανοκρουσία

και τώρα απέρχονται οι τελευταίοι,

ταπεινωμένοι , πελιδνοί,

σαν τους γέρους Εσκιμώους της Αρκτικής

όταν τους αφήνει πίσω να πεθάνουν η φυλή

Όμως, Αυτοί αν χρειασθεί, κι’ από τα Ιλίσια Πεδία ,

γι’ αυτούς νυν και αεί, υπέρ πάντων ΑΓΩΝ

οι Γίγαντες ήπιαν το αθάνατο νερό της Στυγός

«Οι άριστοι προτιμούν κλέος αέναον θνητών»

Ζήτω η Ελευθερία!!

Αμφικτύων

Νέα Μάκρη 23 Ιουλίου 2009

*Αμφικτύων είναι ο Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντινίδης

¹ Ανθυποσμηναγός Καζακόπουλος έπεσε το 1939 κατά τα γυμνάσια του στόλου

 2 Αη-Λαγούδης(όλα πρέπει να εκχριστιανισθουν , ακόμη και οι πηγές)

³Τάκης Παπακυριακόπουλος,αντιστασιακός τυπογράφος

http://amphiktyon.blogspot.com

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ