Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Όλα ψυχή μου
θέλεις να τα γευθείς
τα πάντα να
τα μάθεις
στην ύλη
και στο πνεύμα να λουστείς
εσύ
ξέρεις καλά και κακά χωρίς να λερωθείς να συγκεράσεις
Εσύ έδιωξες τις αράχνες
της πρωτόγονης ψυχής
αφ’ ότου στο πλοίο μπήκες
και ναυτολογήθηκες
τις ντροπές απομάκρυνες
της ηθικής
με τον χιτώνα
της αισθητικής ντύθηκες
και εβαλες ψυχή στο
μάρμαρο και στην καβοκωλώνα
τα έργα σου
ζουν ανα τους αιώνας
Τώρα απολαμβάνεις την
ελευθερία σου
στα ύψη πετάει η φαντασία
σου
το θάνατο δεν τον
λογαριάζεις γιατί είσαι αθάνατη
ήσυχη νιώθει η ψυχή
σου και ατάραχη
Του
σύμπαντος να κλέψεις θέλεις τα μυστικά
αλλ’ αυτό επτασφράγιστα
τα τηρεί και ερμητικά κλειστά
όποιος τα μάθει θεός θα
γενεί
και τότε το θεό θα
απομακρύνει
αλλά αυτό ποτέ δεν
πρόκειται να συμβεί
Την Καβείρια βροχή
σαν πέρασες
μέσα στην ταραγμένη βάρκα
σκόρπισες τη γνώση
σου παντού
σε όλης της γης τα
άκρα
Τώρα νιώθεις
ένοχη
που μένεις
μισοκοιμισμένη
κάποιο καθήκον
ανεκτέλεστο σε καλεί
και σε προσμένει
φωτοδότης
να γενείς στην οικουμένη
Εσύ που έδωσες δωρεάν
τα πάντα
θεριά
νίκησες στα φοβερά τους άντρα
σε έστησαν στο
Σκοπευτήριο στη μάντρα
δηλητήριο από οχιά έχεις
και από γαλιάντρα
άθλο
κάνεις στη ζωή σου όπως το 40’
χωρίς να
υπολογίζεις φόβο και τρομάρα
Καιρός τον
εαυτόν σου τώρα να ερευνήσεις
Γνώση να
δημιουργήσεις και Πνεύμα
για σένα Έλληνα δεν
υπάρχουν σύνορα δεν υπάρχει τέρμα
παντού του Ελληνισμού
λάμπει το στέμμα
άνοιξε λοιπόν τα
φτερά σου και στον έβδομο ουρανό διάβα το σπέρμα
Και
όταν από γνώση μεθύσεις
σαν το αηδόνι να
κελαηδησεις
Να σταματήσεις ν’ ακούς
τα παραμύθια
να
σκορπίσεις το πνεύμα της Αλήθειας
της ΑΙ να
γκρεμίσεις την κακοήθεια
και χρήση να
κάνεις με ευήθεια
ο Άνθρωπος το αφεντικό
η ΑΙ το δουλικό και
το βοηθητικό προσωπικό
Κατέχεις το
πρότυπο της ευκοσμίας
με πνεύμα
προίκιστηκες ευστροφίας
και συ αντιγραφέας της
Εσπερίας έχεις γινει
και νερό από
του Ολυμπου την πηγή δε πίνεις
Εδώ γνώση υπάρχει σε αφθονία
Τελεί όμως εν αδρανεία
και ο Πολιτισμός σου
μέγιστης αξίας
και εσύ τον
κρατάς σε ακινησία
Έχεις τα πάντα σε
αφθονία
σου λείπει μόνο
η παιδεία
τους
πιό ευφυείς δασκάλους αν διαλέξεις
τον πολιτισμό σου να
ζωντανέψεις
σώφρονες
πολιτικούς στην ηγεσία αν εκλέξεις
και όχι
κλέφτες και τσαρλατάνους
και προδότες και
πολιτικούς νάνους
όλα ξεκινούν
από το στομάχι
μέλημα πρώτιστο η
ασφάλεια
και ο λαός να
χορταίνει με φαγάκι
δεμένος της
κλεπτοκρατίας το άτη
και ο λαός θα σε δοξάσει
Το κλειδί σήμερα η
Τεχνολογία
στο κυνήγι οι νέοι της
καινοτομίας
το μυαλό του Ελληνα ιδέες
γεννάει και χρήμα
τούτο το μάθημα το πιο
ωραίο ποίημα
αρκεί το δημόσιο
υπαλληλικό να βγάλει το βλήμα
Πειθαρχημένη
μου ψυχή
μια ζωή
λιτότητα βιώνεις
στη σημερινή
υπερκατανάλωση επαναστατείς
και συχνά όταν εκτρέπομαι
με μαλώνεις
μη σε πλανεψει η αφθονία
και σαν την Κίρκη σε ποτίσει
της λησμονιάς κρασί και
σε μεθύσει
λιτότητα και
οικονομία ισχύει στη φύση
καταστροφή στην
ψυχή και στο περιβάλλον τα νέα ήθη
Τώρα πορεύεσαι στο ψέμα
τη Μοίρα σου
ακολουθείς
στην απάτη με
το παγκόσμιο ρεύμα
και βιάζεσαι να
ξερριζωθείς και όπου βγεις;
της Αριάδνης το νήμα
κράτα γερά να μη χαθείς
στο χάος που ζούμε και
στην παραζάλη
θα σου
χρειαστεί.
Οι πρόγονοι σου που
είχαν σοφία
τ’ αθάνατο φτιάξανε
κρασί
κι’ εσύ το κάνεις πέρα
με του κάθε
εξουσιαστή μεθάς τη φλογέρα
του ισλαμοφασίστασε σε τρομάζει η φοβέρα
και τρέχεις να
συμμορφωθείς σαν την παρθένα
Της αυλής σου η
κληματαριά
που έχει σταφύλια τραγανά
να ξεραθεί την άφησες
και σεργιανάς και
μεθάς
σε Δύση και Ανατολή και
νέους θεούς ασπάστηκες
άσχημο δρόμο Έλληνα
τραβάς
από τις ρίζες
σου ξεμάκρυνες
Ο πλούτος και η
αφθονία
σου έφερε ευφορία
αλλά κάτι σου λείπει
σαν λωτοφάγος λησμόνησες
πατρίδα και το πατρικό σου το σπιτάκι
και εκείνη σε
εκδικείται με τόνους νοσταλγία
όπως τον Οδυσσέα η
Ιθάκη
της πατρίδας η λιακάδα
και το παραθαλάσσιο καφενεδάκι
Άφησες πίσω την ψυχή του
στη θρυλική χώρα
της γέννησης και ανατροφής του
τους γονείς του και
τους συγγενείς του
περιπλανήθηκε βρήκε την ευφορία
η ξένη
του έφερε την νοσταλγία
Παράπονο σου το κάθε
κλάμα
τρικυμία στην ψυχή έχεις
συνάμα
Κάθε
τραγούδι της πατρίδας
και κάθε άσμα
ένας Βεζούβιος που
καίει σαν μάγμα
και στην ψυχή σου
ένα τραύμα
Μέχρι ν’ αρμενισει η
βάρκα
στις γαληνεμενες θαλασσες
μήπως
το χιόνι την ψυχή σου χάλασε;
και στον ουρανό
σκοτείνιασαν τα άστρα ;
η Ελλάδα πατρίδα της
φιλοξενίας δεν άλλαξε
και της ιστορίας η
πανέμορφη θηλάστρα
Όποιος στο τόπο του
μπορεί να ζήση
και σε ξένη χώρα πάει να
μετοικήσει
Το άρωμα της ζωής
του
άσκοπα
σπαταλάει
η ζωή πίσω
δεν γυρνάει
η Ψυχή αυτό δεν το
συγχωράει
όσο ο καιρός
περνάει
την πλάνη
του θα τιμωρήσει
τελικά ο
νόστος θα νικήσει
Πάσα γη για τον Έλληνα
πατρίδα
Η Ελλάδα μια κουκίδα
Το σπίτι το βασίλειο του
Η ασχολία του ο εαυτός
του
Τα παιδιά του όλο
το βιός του
Το λευκό χρώμα
πένθιμο και χαρωπό
Το γαλανόλευκο χαρωπό
Ότι επιθυμεί η ψυχή
σου να διαλέξεις
Συνήθεια η ζωή και έξη
Αρκεί καλά να περνάς και
να προοδεύσεις
Στην πατρίδα σου να
δωρίζεις
Και το χωριό σου να
στολίζεις
Για τον απόδημο και τον
φευγάτο
Το χώμα της πατρώας
γης ελαφρό και αφράτο
αλλά και πάσα γη τάφος
υγεία σας εύχομαι
απο της καρδιάς μου το βάθος(2/12/25)
*Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://www.amphiktyon.blogspot.com (Το κύριο ιστολόγιο μου
AMPHIKTYON ARTICLES
& BOOKS-POEMS(παλαιό )
AMPHIKTYON.BLOGSPOT.COM
(Στην Αγγλική γλώσσα)
ANCIENT OLYMPICS-ATHLETICS (Οι Ολυμπιακοί Αγώνες)
amphiktyon-poetry.blogspot.com (Η ποιητική συλλογή μου)
AMPHIKTYONBOOKS (Βιβλία, Μελέτες και
διαχρονικά κείμενα)
https://amphiktyon.org (Η ατομική μου
ιστοσελίδα)
Όποιος
επιθυμεί διαγραφή να το ζητήσει «διαγραφή»
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
