ΜΟΥΣΕΣ ΣΙΔΕΡΟΚΑΣΤΡΗΤΙΣΣΕΣ
Μούσες πάντα υπήρχαν στο ηρωικό χωριό μας
στις πανέμορφες εξοχές και στις ρεματιές μας
σε χρονολογίες παλιές αλαργεμένες
που οι γυναίκες ήταν στο σπίτι καταξιωμένες
Μάνες προκομμένες και για όλες τις δουλειές
πλάι στους άντρες τους πολέμησαν κι’ αυτές
Το σπίτι τους ήταν μικρή βιοτεχνία
μάλλινα, υφαντά , πλεχτά με δεξιοτεχνία
η οικία τότε η πρώιμη βιομηχανία
Τρόφιμα για το χειμώνα , χυλοπίτες , τραχανάς παστό , λάδι από το λιτρουβιό
στον αργαλειό χαλιά
Εκαναν και κεντήματα και πλεχτά ωραία
σωστά αριστουργήματα σχέδια αρχαία
Η πιο δυναμική γυναίκα έκανε τη μαία
Η σπιτική βιοτεχνία προκοπή ήταν στο σπίτι
Η πρακτική γιατρίνα εμβολίαζε τα μωρά με δηλητήριο από σκορπιό και από φίδι
κοτόπουλα , κρέας και το πασχαλινό κατσίκι
χοιρινό το φθινόπωρο στη στάμνα
και ο λαχανόκηπος δίπλα στην μάντρα
Η γυναίκα στο σπίτι ετοίμαζε τα χρειώδη
οι άνδρες ξωμάχοι από πολύ νωρίς στο πόδι
Άλλος με τα πράματα , άλλος στο χωράφι,
άλλος στρατιώτης της πατρίδας μας προστάτης
Και ο τεμπελχανάς στον καφενέ σταυροπόδι
θα τον δεις τον ακαμάτη
μούσες τραγουδίστριες και γριές μοιρολογίστρες
άλλες λαϊκές ποιήτριες και αυτοσχέδιες μοδίστρες
τις έξυπνες μούσες τις τράβαγε η Αθήνα
οι πιο πολλές επιστήμονες αναδείχτηκαν και λίγες έπεσαν θύμα
Μάνες που με το μωρό στη νάκα κάπου ακούμπησαν στη στράτα
έξω το βυζί για να θηλάσουν το παιδί
και ως τον αφαλό χυνότανε το γάλα
κι’ άλλα έξη παιδιά στην πλάτη της μικρότερα και μεγάλα
αυτές χωρίς επιδόματα έλυναν το δημογραφικό
γεμάτο παιδόπουλα τότε το σχολιό
Αυτά εγώ τα έξησα και τόσα άλλα
όλα εξαφανίστηκαν και η γιδα πια δεν βγάζει γάλα
γιατί το απαγορεύει η Αστυνομία
και η οδηγία από Ευρωπαϊκή Κοινότης
ζώα να μην υπάρχουν δίπλα στην οικία
ούτε την καμπάνα να χτυπάει ο δεσπότης
Έζησα του χωριού μας διονυσιακές γιορτές
με κρασοκατάνυξη και ψησταριές
λαϊκές ορχήστρες και διπλοπενιές
κλέφτικα τραγούδια και αντιλαλούσαν οι πλαγιές
στου Χρήστου Μου. το σπίτι μαζεύτηκαν οι κρασοπατέρες
και πίναμε ως το πρωί σαν τις «γουστέρες»
και νάσου η κυρά με τις πιατέλες
τότε που το χωριό μας ζούσαν μαζί
τις λύπες και τις χαρές
Κάποια φλογέρα ερωτικά λαλούσε στις ρεματιές
Μηνύματα έδινε στις κοπελιές
τότε τα ειδύλλια κατέληγαν στην εκκλησιά
με κουμπάρο με παπά και με φιλιά
Τα κοπάδια δεν υπάρχουν πια ούτε και τα χωράφια βγάζουνε σπαρτά
Λίγα τρακτέρια τώρα κάνουν τη δουλειά
Όλα τα πήρε ο πανδαμάτωρ χρόνος
Και στο χωριό έμεινε ο γέρος μόνος
Κι εγώ σχεδόν αιωνόβιος επόπτης
Υγεία και ευημερία εύχομαι σε κάθε δημότη
Και στον φίλο μου πρόεδρο Θανάση Κυριαζή
Του χωριού μας η πυγμή
Και στον Στρατηγό μας Γεωργακόπουλο Τάκη
Που όλοι τον υπεραγαπούμε
Και του ευχόμαστε μακροζωία νάχει
Το Σιδηρόκαστρο ποτέ δεν το ξεχνούμε στα όνειρα μας τόχουμε και στην ψυχή μας
«Σιδερόκαστρο Σίτι» ο αρχαίος Αυλώνας
με το Ασκληπιείο μπαζωμένο στο χώμα
το χωριό με τα αγάλματα και τα πέτρινα αλώνια , ζωή θα αντλεί αιώνια από την ιστορία και το μέλλον θα ατενιζουμε δυναμικά με αισιοδοξία (23/9/25)
Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων