ΕΜΠΟΡΟΙ ΕΛΠΙΔΩΝ

ΕΜΠΟΡΟΙ ΕΛΠΙΔΩΝ

 

                         «Κοιλάδα κλαυθμωνος»   ο κόσμος

«τοπος δακρύων» αδίκως θανόντων

όπου κι’ αν γυρίσεις θλίψη, αδικία,

 θάνατος  και πόνος  

στον κόσμο     ο διάβολος  έχει κυριαρχήσει   μόνο;

προφανώς   ο θεός απουσιάζει επιμόνως;   

γιατί επιτρέπει   τούτη την κατάσταση;

και   κατά του διαβόλου δεν κάνει επανάσταση ;

Λένε ότι ο θεός είναι «Ων» δηλαδή «Αυτός»

κατ’ άλλους το «Συμπαν» ο θεός

ο,τι μπορείς να δεις με το νου και  τον οφθαλμό

κατά τους Χριστιανούς  ο θεός δεν είναι ορατός

προφανώς στο Σύμπαν δύο δυνάμεις δρουν

 η θετική και  η αρνητική μεταξύ τους συγκρούονται και διαρκώς πολεμούν

Τίποτα δεν ειναι απόλυτα καλό ή απόλυτα κακό

η πίστη είναι δόγμα και κλειδώνει το μυαλό

το θετικό και αρνητικό   μια  πρόταση αληθείας

με την σύγκρουση   φέρνουν ανανέωση

και νέα  ισορροπία

Κι’ όμως ο άνθρωπος ο καθημερινός

 θέλει να βλέπει το θεό του

 γενάτο και μουσάτο στο πλευρό του

εκεί στον Ολυμπο στα  ανάκτορά του

 ή  στον τρούλο της εκκλησιάς  του 

Τους θεούς    αναπαράστησαν σε εικόνες

και αγάλματα

λάτρης ο λαός μας των καλών τεχνών

ανθρωποκεντρικά  τους  έκανε πλάσματα

Το θεό του δεν θέλει να δεί σαν ξένο,

απόμακρο και   απομονωμένο

αδυνατεί την έννοια να αντιληφθεί

της «Πρώτης Αιτίας»

δυσνόητο το «Ων» και τα  «Είναι»  στην απλοική κοινωνία

παρότι   ο άνθρωπος το θεικό πνεύμα μέσα του φέρει

 και στο σαρκίο του την ύλη του μεταφέρει

                                μάλλον προς το κακό ρέπει               

 ολίγοι οι ενάρετοι και τους μετράς στο χέρι

όσο για τους πολιτικούς «κοψοχέρης»

Η θρησκεία στη ζωή του ατόμου παρεμβαίνει

ψευδαισθήσεις του δημιουργεί

  με επουράνιους παραδείσους τον ευφραίνει

  με μύθους ψεύτικους και θαύματα

τον  γαλουχεί και τον χορταίνει

Τα θαύματα τη λογική του συσκοτίζουν

τον απελπισμένο με φρούδες υποσχέσεις

 τον γεμίζουν

    κοινωνίες και λαούς   αποπροσανατολίζουν

τους «ταλεμπάν» των διαφόρων θρησκειών

 με μίσος εξοπλίζουν

και του ισλαμοφασίστα το μαχαίρι ακονίζουν

Ασφαλώς η εξύψωση του ηθικού το άτομο  ενδυναμώνει

εκεί βασίζεται ο ψευτο-γιατρός   και  το  θύμα του

 κάνει  πιόνι

  το πορτοφόλι του ξαφριζει και το   ελαφρώνει

και ο ταλαίπωρος ασθενής την πληρώνει    

πάει στον άλλο κόσμο  σαν το σκυλί στο αμπέλι

και τότε   πιάνεται ο ψευτο-γιατρός  στης δικαιοσύνης το «τσιγκέλι»

Με την  κομπογιαννίτικη  θεραπεία πρόσκαιρα ίσως τον ανακουφίζουν

 μέ τις Γραφές οι καλόγηροι το διάβολο εξορκίζουν

και με τις θαυματουργές εικόνες  το ποίμνιο

  εξευτελίζουν

Αχρηστος   ο γιατρός και το νοσοκομείο

για τον απληροφόρητο και εύπιστο λαό  

  πάει στον ψευτο-γιατρό  ή στο «θαυματουργό»

 ιερατείο

Η μνήμη μου σε μιά συγγενή μου καλογραία τρέχει

πονούσε απο καρκίνο των εντέρων

 και η ηγουμένη... πέρα βρέχει

    οι μοναχές τις έψελναν γραφές πριν φέξει

με προσευχές    τους πόνους  για να  αντέχει

  τα «δαιμόνια»  να βγάλει που μέσα της-όπως της έλεγαν-  έχει

ήταν  πολύ αργά όταν    πήγε τελικά σε γνωστό

 θεραπευτήριο

η ίδια αρνήθηκε -την απέλπιδα άλλωστε επέμβαση- και

 εντός ολίγου  αποδήμησε εις Κύριον

Ο Κύριος κάνει σκόντο και μόνο τους πιστούς

  με θαύμα     θεραπεύει

κριτήριο η πίστη του καθενός η επιστήμη περιττεύει

η θρησκεία τον δρόμο στον ψευτογιατρό ανοίγει

την λεία  στα μοναστήρια   αυτός ψαρεύει

και τους προσκυνητές περιτριγυρίζει

όμως μόνο τον ψευτο-γιατρό η πολιτεία εγκαλεί

την θρησκεια   που ψεύτικες ελπίδες δημιουργεί

και συχνά εγκληματεί την εξαιρεί

Η  Ιεραρχία  της Εκκλησίας ή δεν πιστεύει

 στα θαύματα και στις εικόνες

  για γιατριά  δεν προσκαλούν  τις «ιερές ζώνες»

και οι  πάπες  τις «ιερές σινδόνες»

ή δεν είναι αρκούντως πιστοί

διαφορετικά δεν θα  πήγαιναν  σε νοσοκομεία

και μερικοί στην αλλοδαπή

γιατί δεν λένε στον κοσμάκη την αλήθεια την πικρή;

  δογματική   η πίστη   η ιατρική αλήθεια επιστημονική

   ίαση  προσφέρει  στον άνθρωπο

 Του  Επίκουρου  κατωτέρω το παράδοξο:

«Θέλει ο θεός να αποτρέψει το κακό και δεν μπορεί;

Τότε δεν είναι παντοδύναμος…

Μπορεί, αλλά δεν το επιθυμεί;

Τότε είναι κακός..

Είναι και ικανός και το επιθυμεί;

Τότε από πού προέρχεται το κακό;

Μήπως είναι και ανίκανος και δεν το θέλει;

Τότε γιατί τον αποκαλούμε θεό;»

Ο καθένας βλέπει το θεό  με τα μάτια τα δικά του

κάπου θέλει να ακουμπήσει για να ξαλαφρώσει

από τα δεινά  του

«Εν οίδα ότι ουδέν οίδα»  η ρήση του Σωκράτους

και ο νοών νοήτω του  αιμοσταγούς ισλαμοφασιστικού  υπερκράτους

άθεε, της αβρααμικής θρησκείας μονοθειστή, βουδιστή,  αγνωστικιστή  κάθε   λατρείας    Δον-Κιχώτη

έσω ελεύθερος ενάρετος και της ελληνικής

σοφίας  θιασώτης  

Αμφικτύων

8/7/ 2020

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Όποιος επιθυμεί  να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την   ένδειξη «διαγραφή»«σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98

ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ