ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ: ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ ΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΣΙΦΑΗΣ

 

   

ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ: ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ ΤΑΥΡΟΥ

 ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΣΙΦΑΗΣ

Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων  εποίησεν

Ταύρος  ο Μαραθώνιος

μύθος    συμβολικός   αιώνιος

Μινώταυρος της Κρήτης χθόνιος

επί χιλιετίες μακροχρόνιος

στη μνήμη μας μένει ζώο αγριότατο

ενώ  ερωτικός ξεκίνησε και φρόνιμος

στη ράχη του ο Δίας  μεταφέρει  την Ευρώπη

αλλά οι βορειοευρωπαίοι λησμονούν τα πριν και  από τον   εγκληματία Καρλομάγνο την ιστορία της Ευρώπης

ξεκινούν από  τα κατόπιν. Τόση στενοκεφαλιά τόση ποταπότης

Στον   Μίνωα της Κρήτης ο  ταύρος ανήκει

τον ζητά ο Δίας και    ο Ποσειδώνας   θα μεσολαβήσει

Ο  Μίνωας την υπόσχεση  του όμως  θα  αθετήσει

στον Ποσειδώνα   μετά   δεν θα τον   θυσιάσει

όταν  άπό την Ευρώπη θα  γυρίσει,  όπως είχαν συμφωνήσει

Εκείνος στα κοπάδια του θα τον   βάλει

ημερoτατος και ωραιότατος ήταν σαν βουβάλι

σφοδρά  τον  ερωτεύεται  η Πασιφάη

ο Ποσειδώνας οργισμενος άγρια κραυγή  βγάζει

και ξαφνικά  μαινόμενο  τον ταύρο  μεταβάλει

Μόνο ο Ηρακλής μπόρεσε  να τον νικήσει

και στον Ευρυσθέα να τον επιδείξει

μετά τον  αμόλησε στη φύση

ελεύθερο  στην Πελοπόννησο  να ζήσει

Όλους τους φόβιζε η θέα

στη Σπάρτη και  Αρκαδία σκόρπισε τρόμο και φοβέρα

το απαίσιο εκείνο  τέρας   μετά πέρασε στον Μαραθώνα  

Όταν   της Αθήνας  βασιλιάς έγινε ο  Θησέας

τον νίκησε και στην Αθήνα  θα τον περάσει

σε κοινή θέα

Έπειτα στον Δελφίνιο Απόλλωνα θα τον θυσιάσει

Ο Μινώταυρος τον Μαραθώνιο   ταύρο  είχε πατέρα

και τη βασίλισσα  Πασιφάη  μητέρα

τη γυναίκα  του Μίνωα βασιλέα

αυτή  παράφορα  τον   ταύρο αγαπούσε

τον χάιδευε , τον αγκάλιαζε,  τον φιλούσε

και τον καβαλούσε   ακόμα                                             

πριν  τον αγριέψει  ο Ποσειδώνας

Απαρηγόρητη η  Πασιφάη το μεγάλο  έχασε    έρωτα της

Ο  Δαίδαλος   πληροφορηθείς τη μοναξιά της

ομοίωμα ξύλινο του ταύρου  ετοιμάζει

με δέρμα ταύρου   το ντύσει , στον αγρό   τον  βγάζει

και με ρόδες θα τον κυλήσει  στο λιβάδι

τα ζώα τον θεωρούν αληθινό και τον γυροφέρνουν για ζευγάρι

έτσι την Πασιφάη θα παρηγορήσει

Στο πρόσωπο ήταν ταύρος στιβαρός

και στο σώμα άντρας   κανονικός

 ερωτα ένιωσε η Πασιφάη κεραυνοβόλο

και έσμιξε μαζί του σεξουαλικώς στο λόγγο

ύψιστη ηδονή  από  του Μινώταυρου

 τη συνεύρεση   θα απολαύσει

στην αυτοκρατορία των αισθήσεων θα την  ανεβάσει

στον Μίνωα θα απιστήσει

 αλλά  τον Μινώταυρος  γιό του θα θεωρήσει

ο Μίνωας   την Πασιφάη υπεραγαπαει και 

θα την συγχωρήσει

το    τέρας   δεν θέλησε να το σκοτώσει

την Πασιφάη του να μην  την λυπήσει

τελικά στο Λαβύρινθο   θα το  κλείσει

και Μινώταυρο θα τον ονοματίσει

με ανθρώπινο κρέας των Αθηναίων

νέων θα  τον ταΐζει

Ο Θησέας   θα τον αντιμετωπίσει    και  θα τον σκοτώσει

η  Αριάδνη με  το νήμα  από το Λαβύρινθο   θα τον  βγάλει και θα τον  γλιτώσει

μαζί του  την παίρνει στο πλοίο του και τα πανιά  φουσκώνει

Όμως πίσω από τους μύθους κρύβεται διαφορετική πραγματικότης.Ο Παλαίφατος εν συνεχεία  θα μας την δώσει:

Ο Μίνωας είχε κάποιον  νεαρό αξιωματικό ονόματι  Ταύρο

  ωραίο,  ευσταλή και   αρρενωπό

Η Πασιφάη  προς χάρη του   θα κάνει απιστία

ύψιστη ηδονή θα  της χαρισει

 και θα φτάσουν σε ουράνια συνουσία

 νόθο γιο στο Μίνωα  θα   παρουσιάσει

του Ταύρου ήταν  παιδί    

δεν μπορούσε από το Μίνωα πλέον  να κρυφτεί

 η Πασιφάη

τελευταίος ο απατημένος  σύζυγος   της  καλής του   έμαθε  την ερωτική  κραιπάλη

και επειδή εκείνη την εποχή είχαν «αιδοιαλγία» να σκοτώσει ή να βλάψει γυναίκα για   απιστία  , για τον Κρητικό  θεωρείτο  αμαρτία

ο  σημερινός  «φεμινισμός» και «σεξολατρεία» δεν έχουν   την ίδια  σημασία  ,

εκείνοι αγαπούσαν τη γυναίκα σαν τα θεία

  ο Μίνωας δεν  σκότωσε ούτε  της Πασιφάης το παιδί

στους βοσκούς το στέλνει  σε δουλική εργασία

για να το εκδικηθεί

αρκεί από το παλάτι   ο νόθος Αστέριος  να  απομακρυνθεί

αλλά εκείνος δυναμικός  σαν  βασιλικός γόνος

θέλει  στους βουκόλους να άρχει αυτός και μόνο

Τότε ο Μίνως δέσμιο  διέταξε να τον φέρουν

 και ενώπιον του να τον παρουσιάσουν

κι’ αν δεν θελήσει εκουσίως  να τον δέσουν

ο Αστέριος  έγκαιρα   πήρε την πληροφορία

και   σε   βραχώδη  μετέβη  επαρχία και έγινε ληστής

Ο Μίνωας έστειλε αποσπάσματα να τον συλλάβουν αλλά εκείνος στα φαράγγια κρυβόταν , στα βράχια και σε γκρεμό

Αυτόν ο Μίνωας θα χρησιμοποίηση των κακούργων και αδίκων το τιμωρό .

εκεί  τον Θησέα στέλνει για βέβαιο  χαμό

αλλά η Αριάδνη ένεκα του έρωτα, ξίφος κρυφίως  του  δίνει   κοφτερό

τον Ταύρο φονεύει , την Αριάδνη   γυναίκα του κερδίζει

και μαζί του στο πλοίο του  την παίρνει στο γυρισμό

πιάνει στη Νάξο και ο Θησέας  τον Διόνυσο θα ονειρευτεί

«την Αριάδνη δεν θα την νυμφευθείς!»

αυτή ήταν του θεού Διόνυσου η εντολή

αναχωρεί χωρίς αυτή γιατί  ο Διόνυσος  θα την νυμφευθεί

η Αριάδνη   τελικά θεού γυναίκα θα γενεί  και όχι  του βασιλιά και στη Νάξο  θα  δοξαστεί σαν θεά.   Η  Ειμαρμένη κάνει πολλά ,   υπεράνω θεών και ανθρώπων , μια δύναμη συμπαντική, αυτή όλα τα κατευθύνει και  εμάς μας  κινεί συνολικά. Που μας πάει; Κανείς δεν γύρισε να μας το πει! (18/7/25)

 *Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
http://amphiktyon.org
Όποιος επιθυμεί  να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την   ένδειξη
«διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98

Ο «ΚΑΘΑΡΟΧΕΙΡ»

   

Ο «ΚΑΘΑΡΟΧΕΙΡ»

Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων εποίησεν       

Χαίρε κουλόχειρ!

Χαίρε μονόχειρ!

Χαίρε λαθρόχειρ!

Χαιρε «καθαρόχειρ»!

του ΟΠΕΚΕΠΕ ο  αυτόχειρ;

Σκάνδαλα εδώ , σκάνδαλα εκεί

σκάνδαλα   πιο πέρα

σκάνδαλα παντού, σκάνδαλα κάθε μέρα

σκάνδαλα και του Μήτρου παίζει

η φλογέρα

και στου Μαξίμου μαύρη σήκωσαν  παντιέρα

Του λαού του λέγαν άλλα

τρομερά ψέματα και  μεγάλα

και ξαφρίζουν τα λεφτά με την κουτάλα

« Έστιν δίκης» της  Ρουμάνας  οφθαλμός

τα χρυσόψαρα  τα έβαλε στη  γυάλα

το σύστημα μέγιστη το πιασε  τρομάρα

Όλα τα παπαγαλάκια τώρα  εν δράσει

το   γνωστό   τροπάριο που  τους έχουν διδάξει

την αλήθεια   ο λαός  να  μην τη  μάθει

για να μην αντιδράσει;

Εδώ και χρόνια   άριστα δούλευε η μηχανή

οι  κομματάρχες πλουσιότεροι και οι  εκλογείς  πολύ φτωχοί

ουδείς ανέμενε ότι η κομπίνα θ’ αποκαλυφθεί

τώρα να το κουκουλώσουν τρέχουν σαν τρελοί

τον   αρχηγό τον  « Καθαρόχειρα»  πως να τον υποψιαστείς;

όμως με το βόδι στην πλάτη δύσκολο

τώρα να κρυφτεί

«αρχηγός εγκληματικής οργάνωσης» το δικαστήριο θα  αποφανθεί ;

ή αυτό ισχύει μόνο για τη Χρυσή Αυγή;

Θέσπισαν  συστήματα άκρως τεχνολογικά

την κλεψιά τη συλλαμβάνουν  σε ελάχιστα λεπτά

Όμως  της κλεψιάς τον πεντοζάλη

τον έσυραν πολύ μεγάλοι

ο αρχηγός πρώτος στο χορό

λαμόγια , τρωκτικά  υπουργοί και άλλοι

και οι πραγματικοί κτηνοτρόφοι το «απολειφάδι»

Και ώ! της συμπαιγνίας:

Ο φορομπήχτης  διαρκείας

 της ακρίβειας ο πρωταθλητής

των ΜΚΟ ο   ενισχυτής

των  λαθρομεταναστών  ο  προστάτης

των Εθνικών Θεμάτων  ο νεκροθάφτης

της «εγκληματικής οργάνωσης» ο πρωτολάτης;

Άλλα μας έλεγε προεκλογικά

κι’ άλλα τώρα  ο μεγάλος  φτιάχνει

ψέματα μας είπε με ουρά

και πάει να μας τρελάνει

τούτη τη φορά ευρωπαϊκό δόκανο τον πιάνει

θα τον καθήκον όμως στο εδώλιο ταπεινά;

αυτή την ερώτηση ο λαός μας κάνει

Όταν του ΟΚΕΠΕΚΕ και των Τελωνείων το σκάνδαλο

 σκάει μύτ και της  Ανάκαμψης το Ταμείο   σαν   ανοίξει

θα πέσει σαν  βόμβα και  σαν μετεωρίτης

στην κεφαλή του επιδειξία και αυτάρεσκου  «γαμψομύτη»

Η Ρουμάνα τους  έπιασε επ’ αυτοφώρω

με τη γίδα  στον ώμο, χριστιανός και εωσφόρος

εγκληματικής συμμορίας εμπνευστής,  χωρίς να πληρώνει φόρο

τα σκάνδαλα του αιώνα βγήκαν  στο  χώρο

τώρα προσπαθούν να τα συγκαλύψουν

Οι Ευρωπαίοι τα λεφτά τους θέλουν να διασφαλίσουν

μέχρι και το τελευταίο ευρώ θα διεκδικήσουν

Εσένα «βολικέ ανόητε»

φορολογία θα σου  μπήξουν  ως το λαιμό

κι’ εσύ θα τους ξαναψηφίσεις για το «ευχαριστώ»;

Τα   λεφτά  της Ε.Ε όλοι μαζί  τα φάγανε

σε ημέτερους τα λεφτά στο εξωτερικό  υπάγανε

οι έντιμοι κτηνοτρόφοι τα στερήθηκαν

από το Μαξίμου σε Κρήτες  λαμόγια  διανεμήθηκαν

Καιρός Έλληνα να  πληροφορηθείς πράγματα απλά

Που τέλος πάντων   καταλήγουν  της Ε.Ε τα λεφτά;

όλα  τα πακέτα ως τώρα έκαναν  φτερά

κι’ εσύ Έλληνα πάντα φουκαράς

  τους ψηφίζεις ξανά και ξανά σαν το κοθώνι

και αντί να πάνε στο σκοπό τους, κλέβουν  τα λεφτά και στο λαμόγιο πάνε και στο κλεφτρόνι

Όλα για την πάρτη τους και το  «κομματικό συμφέρον»

στο διάβολο η πατρίδα

και των παιδιών  σου  το μέλλον

Φίλε μου  μέγιστη  η κονόμα

και η χοντρή δεν βγήκε ακόμα

εμείς κοιτάζουμε τα άστρα

ξαπλωμένοι στο στρώμα

κι’ αυτοί προδίδουν την πατρίδα 

για την τσέπη τους και το κόμμα

προκοπή περιμένουμε εδώ και  μισό αιώνα

και δεν ήρθε ακόμα. (6/7/25}

*Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
http://amphiktyon.org
Όποιος επιθυμεί  να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την   ένδειξη
«διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98

 

 

 

 

 

Ο ΚΥΡ - ΑΒΡΑΑΜ ΤΟ «ΛΟΥΣΤΡΑΚΙ»

     

  

Ο ΚΥΡ - ΑΒΡΑΑΜ ΤΟ «ΛΟΥΣΤΡΑΚΙ»

 Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης εποίησεν

Το γεροντάκι με το κασελάκι του στον ώμο

με βασάνιζε ο λόγος  ένας υπέργηρος στο δρόμο!

πέρασαν χρόνια  και η θέα του ακόμη   τριγυρίζει

σαν  το σφοντύλι της  ρόκας που στριφογυρίζει

Το υπέργηρο   εκείνο  γεροντάκι

κάθε απόγευμα από τα Ταμπάχανα   

τρικλίζοντας από τα γεράματα

κατηφόριζε στην  Πάτρα  

ένα  κασελάκι όλη του η πραμάτεια    

με βερνίκια, βούρτσες  και ένα γουνάκι 

βάφει παπούτσια το γεροντάκι

Πρώτη   φορά βλέπαμε  υπέργηρο   λουστράκι

παπούτσια  να βάβει   για μισό φραγκάκι

 ζούσε φτωχικά σε τσίγκινο  σπιτάκι στα προσφυγικά  

Ακόμη θυμάμαι και το όνομα του

κυρ- Αβραάμ  η αφεντιά του

 συχνά  μου γυάλισε τα παπούτσια

όταν κάποιος  τον αποκάλεσε «αούτη»

το γεροντάκι   χαμογέλασε  με πίκρα

ντράπηκα για τη  «βρισιά»   ετούτη

και τον  κοίταξα κάπως απορημένος

 ανήμπορος  φαινόταν  ο καημένος

παραπατούσε όταν περπατούσε  υπερφορτωμένος

τρικλίζοντας σαν σε πέλαγος τρικυμισμένο 

ο μοναδικός εργαζόμενος σε τέτοια ηλικία

παρ’ όλα τα γηρατειά του τον   προτιμούσαμε

όλοι  στην  Πάτρα τον αγαπούσαμε

Αξιοπρεπέστατος ήταν και όχι επαίτης

κάτι σε έκανε αυτόν τον άνθρωπο ιδιαίτερα 

  να τον προσέξεις

πώς ξέπεσε   το γεροντάκι σε τούτα τα μέρη;

σαν κάποιος άνεμος να τον είχε βίαια φέρει

Ήταν και η προφορά του κάπως διαφορετική

κάποτε πάρα πάνω του έδωσα  αμοιβή

ένεκα ευσπλαχνίας

το γεροντάκι μου τα επέστρεψε αυτοστιγμί

μετά  αξιοπρεπούς  χειρονομίας 

Τότε αγνοούσαμε την Ποντιακή    Γενοκτονία

τέτοια «δύσκολα» δεν μας δίδαξαν στα κατοχικά σχολεία

στειλιάρια απελέκητα    « κατ’ οίκον» διδαχθέντες

αυτοδίδακτοι όμοια με τα παιδιά του κορονοϊού 

αλλά όλοι λόγω πείνας τότε  προαχθέντες

Τα σημερινά σχολεία του ανθελληνισμού και της αναρχίας

από τότε που μπήκε ο αναρχοσυνδικαλισμός στα σχολεία

σήμερα  ξαπλώθηκε  παντού

Πέρασαν έκτοτε  της Σχολής Ευελπίδων τα καψόνια

για να  λυθεί το αίνιγμα   που με βασάνιζε ακόμα

όταν   στη Νιγρίτα   τοποθετήθηκα  εκείνα τα  χρόνια

 καθώς έφτασα στην κομώπολη με τα χιόνια

έξω από το συρματόπλεγμα    καλυβάκια υπήρχαν  με χώμα

Ούτε στη Σχολή δεν μας δίδαξαν για την Ποντιακή Γενοκτονία   ΄

γραμμένη δεν  ήταν  τότε σε   βιβλία  ιστορίας,

 παντελής εθνική αμνησία έστω και συνοπτικώς

όπως ο διωγμός της Σμύρνης που  έφταιγε ο «συνωστισμός»

 όλα τα κάλυπτε η ελληνοτουρκική φιλία  στο Στρατηγείο το Νατοϊκό , εκεί εκκολάφτηκε το φίδι το ανθελληνικό

Και ο Κυρ Αβραάμ βουβός .ευγενής και στωικός

Άτομο  ολιγολογο  και λακωνικό

 μπλεξίματα  να μην έχει με τον αστυνομικό;

μια    παραπάνω λέξη μπορούσε  και να μπλέξει

στην αλλοπρόσαλλη εκείνη εποχή που ο αδελφός

σκότωνε τον αδελφό   

το στόμα κλειστό κάλλιο νά τόχεις

πάρα σε κάποια φυλακή να τελειώσεις

Κάτι είχα υποψιαστεί από την  προφορά του

  πολύ χοντρή φαινόταν και η φορεσιά του

δεν είχε παιδιά; δεν είχε   εγγόνια;

 γιατί αυτός εργαζόταν   στα στερνά του χρόνια;

και   κυκλοφορούσε με το κασελάκι

 ο κυρ- Αβραάμ το  λουστράκι;

τον υπέρτατο έδινε αγώνα εν μέσω  κατοχής το γεροντάκι

στα δίσεκτα της προσφυγιάς τα χρόνια

ποτέ δεν μπήκε στον κόπο για  την ιστορία του να  μιλήσει 

νέος Όμηρος   να γίνει με τη λύρα να την τραγουδήσει

τη συμφορά του να μας    εξιστορήσει

βλέποντας την  πλήρη άγνοια μας  καλύτερα ήταν 

να σιωπήσει

πρώτιστο για αυτόν καθήκον την οικογένεια να  συντηρήσει

Η  Πολιτεία   πλήρη αδράνεια είχε  δείξει  και  αδιαφορία

και να ήθελε   να τους φροντίσει  ήταν άδεια τα ταμεία

Άκαρδη η  επίσημη Ελλάδα,  ψυχρή η αγκαλιά της

σαν του βορρά την αγελάδα 

 μητριά   που λησμονεί στην ξένη τα παιδιά της

ξένους όμως προθύμως φιλοξενεί  ακόμη και στα χωριά της

 γρύπες στρεβλό ψυχους και μοχθηρούς

βάζει στη φωλιά της

Ζωή σκληρή  χωρίς   φίλους και συγγενείς στη Νιγρίτα

νόστος,  υποχρεώσεις, χαμένες αγάπες  γεμάτος πίκρα

πλάι στο στρατόπεδο  υπήρχαν καλύβες  από χόρτα και πλίθα

 μια βδομάδα   κάποια λύρα κελαηδούσε  Ποντιακή

το παίξιμο της μου  συγκλόνισε την ψυχή

ποντιακά  τραγούδια   κάθε απόγευμα  και ρυθμικοί χοροί  

Ρώτησα τον επιλοχία  τι συμβαίνει εκεί  ;

« μιά βδομάδα κρατάει κ. Διοικητα, το γαμήλιο γλέντι

και η χαρά  τους Πόντιους γείτονες μας  συνεπαίρνει»

Και σαν πλησίασα  στο συρματόπλεγμα  να παρακολουθήσω

φιλόξενα με κάλεσαν στο τραπέζι τους να παρακαθίσω

καθώς η λύρα ανάσταινε νεκρούς και η ρακή

στα κουπαράκια ρέει

την ιστορία τους ο  γέρο Σεραφείμ    

και διηγώντας  την η ψυχή του  κλαίει:

«Μάνες έχασαν τα παιδιά τους

οι τσέτες τ αρπαξαν απο την αγκαλιά τους 

και τα παιδιά τη μάνα τους

και τα μακέλευαν με τη χατζάρα τους 

Τούρκοι τους τα πήραν παρά τα παρακάλια

 και τα αναφιλητά τους

 Εκτέλεσαν προεστούς, κρέμασαν γιατρούς ,

κατά προτίμηση τους ιερείς και τους πνευματικούς

βασάνισαν εμπόρους  και παντρεμένες βίασαν,

και τον άμαχο πληθυσμό χωρίς εξαίρεση σφαγίαζαν

τους πιο πολλούς προς την έρημο    οδήγησαν

που σημαίνει θάνατος  και μαρτύριο  διαρκείας

και άλλοι κυνηγημένοι ξέφυγαν στην εξορία

το μαχαίρι δεν έκανε διακρίσεις

σε άνδρες, γυναίκες   όμηροι ακόμη και παιδιά

τις παρθένες  έσυραν στο γυναικονίτη στη σειρά

 και τα όμορφα αγόρια «γιουσουφάκια» του   πασά

τα σπίτια  μας τα έκαψαν  κρεμάλες στην πλατεία έστησαν

τις περιουσίες μας άρπαξαν  βιαίως  τα  λεηλάτησαν 

και οι Γερμανοί στρατηγοί συνεργάστηκαν  ασμένως  

εκκλησιές   και    παπάδες   διαπόμπευσαν βιαίως

μηδέ εξαιρουμένου  και του ηγουμένου   πρωθιερέως

σαν «γκρίζοι λύκοι» διψασμένοι  για αίμα  οι καταραμένοι

άλλους αποκεφάλισαν και μωρά με τη λόγχη  ξέσκισαν 

βίαζαν γυναίκες  λόγχισαν  παιδιά μπρος στις μάνες όλα αυτά

δεν λύγισαν από τα ουρλιαχτά

353.000 Πόντιοι νεκροί  θυσία στον Αλλάχ και στο Μολώχ

ένα εκατομμύριο  σχεδόν ψυχές στο δρόμο  για   ξεριζωμό

φύγαμε καραβοτσακισμένοι σαν τα αγρίμια  φοβισμένοι

σε ξένες πατρίδες βρήκαμε κάποια ζεστασιά

το Ελληνικό   στοιχείο εξόντωσαν ολοκληρωτικά 

το Τουρκικό  τέρας είδαμε της Αποκάλυψης

και οι πρώην σύμμαχοί μας ασυγκίνητοι  έδειξαν συγκάλυψη 

τον Ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας ετελεύτησαν

και οι ισχυροί της Γης σαν «εκσυγχρονιστή»

το αρχισφαγέα   Κεμάλ τον  υποδέχθηκαν

δικαίωση από πουθενά δεν βρήκαμε

σε όσους τα διηγηθήκαμε  σαν βαρήκοοι τα  δεχτήκανε 

όμως εμείς ποτέ δεν θα παραδοθούμε

«πάλι με χρόνια με καιρούς με καιρούς πάλι 

 τον Πόντο θα ξαναβρούμε»

Τώρα γάμο    γιορτάζουμε  ποντιακό

κάτσε καπετάνιο να φας ένα μεζέ και να πιούμε ένα ποτό"

μια βδομάδα το γλέντι κρατάει και ο χορός

έχουμε χαρά μεγάλη

θα μας ακούς  ως την Κυριακή την άλλη

Με κέρασαν ρακή  και νόστιμους μεζέδες

ποντιακά φαγητά από   δικούς τους μπαξέδες

Σαν τα χελιδόνια από   καταιγίδα τσακισμένοι

 κοντά στο στρατό   νάναι ασφαλισμένοι

Μου  μίλησαν για τις αλησμόνητες πατρίδες τους

άλλοι από  την Τραπεζούντα

άλλοι από την Κερασούντα κι’ άλλοι από τη Ριζούντα

 Εσύ  καπετάνιε  ποντιακή φλέβα  έχεις;

  μπορεί οι πρόγονοι μου από τον Πόντο να έχουν έρθει

το όνομα σε "ίδης" πόντιο προδίδει 

Τους είπα    για τον γέρο-   Αβραάμ   στην Πάτρα αν είχαν γνωρίσει

 που με είχε τόσα χρόνια απασχολήσει

Και Ω ! Του θαύματος ήταν γνωστός τους

Πόντιος λυράρης και συγχωριανός τους

τους τέσσερις ήρωες γιούς του είχαν σκοτώσει

 καθώς με το αντάρτικο είχαν  όλοι στο βουνό αρματώσει

λόγω γηρατειών αυτός  είχε γλυτώσει

με μιά του νύφη και όσα   είχαν επιζήσει εγγόνια

στην Πάτρα  η  ειμαρμένη τον έβγαλε πριν  λίγα  χρόνια

  ως τα στερνά του βιοπάλεψε  για  τα  εγγόνια

    να μεγαλώσει

 καλούς ανθρώπους να τα βγάλει  και να τα μορφώσει

τον τσάκισε ο πόνος και  των γηρατειών  τα βάσανα

και ο Κυρ Αβραάμ προσφάτως αποβίωσε καθώς

μάθαμε  στα Ταμπάχανα

τελειωμό όμως δεν έχουν των Ποντίων οι καημοί

και της Γενοκτονίας των οι στεναγμοί  

Ήταν η δεύτερη φορά που είχα δακρύσει

η πρώτη για του πατέρα μου την εκτέλεση

 κοντά στο πατρικό μας σπίτι

και η δεύτερη για τον κύρ-Αβραάμ τον «αούτη»

Αναγνώστη είναι πραγματική η ιστορία ετούτη

στον Πόντο η ψυχή του έχει φτερουγίσει

και εμένα η Ποντιακή Γενοκτονία εσαεί  με έχει σφραγίσει (30/5/21)

*Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org