ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ

Καιρός για λίγη αυτοκριτική
καιρός και για αυτοπαρατηρησία
ενώπιον ενωπίω γυμνός
δώσε εσωτερική στον μεγάλο δικαστή απολογία

Διώξε από πάνω σου τα κακά φορτία,
η ψυχή σαν αχθοφόρος τα κουβαλάει,
σου μολύνουν την καρδία,
μέτελθε το «γνώθι σ’αυτόν»,
της Δελφικής φιλοσοφίας.

Εύκολο στους άλλους να κάνεις κριτική,
μα σκληρό ο εαυτός σου να ταπεινωθεί,
σε πιάνω Αμφικτύωνα σε παρασπονδία!
τα έργα και όχι τα λόγια προέχουν στη ζωή.

Και ποια είσαι του λόγου σου ΕΣΥ;
Εγώ είμαι η Συνείδηση!
Δός μου να καταλάβω, τι εννοείς;
Είμαι το καθενός η εσωτερική φωνή!

Κάθε μέρα από την πλατεία δεν περνάς;
Και τι μ’ αυτό;
Εκεί στέκεται ένα μαυράκι στη γωνία,
που σου γελάει φαρδιά πλατιά

Εννοείς αυτό που πουλάει λουλούδια;
Ναι, χειμώνα , καλοκαίρι, ακόμη και με χιονιά,
και κάθε που σε βλέπει,
ευγενικά σου χαμογελά.

Παλιά το κοίταζες στα μάτια και τούλεγες εγκάρδια:
«φίλε μου γεια χαρά »
τον τελευταίο καιρό αδιάφορος το προσπερνάς,
ίσως γιατί σου έγδυσε το σπίτι η Γεωργιανή μαφία;

Αληθώς, μου το έκανε φύλλα-φτερά.
Εκτοτε συνέδεσες τους μετανάστες με τη βία;
Αληθώς, εισέβαλαν απρόσκλητοι, πανστρατιά,
και κατέλαβαν την …Τροία!

Το θέμα δεν είναι συναισθηματικό , ούτε πολιτικό
αλλά καθαρά ανθρωπιστικό .
Και μην μπλέκεις τα σύκα με τον ανανανά.
Το αφρικανάκι χαιρόταν ως τα μύχια της καρδιάς
όταν του έλεγες εγκάρδια «Φίλε μου γεια χαρά»

Με τα’ ασπράδι των ματιών στο ανταπέδιδε σεμνά,
και τότε όλη η Αφρική έμοιαζε να αγαλλιά!
και συ αισθανόσουν ανείπωτη ευτυχία,
κα ανθρωπιά,

Τώρα τα ματάκια του βουρκώνουν
όταν σιωπηλός το προσπερνάς
είναι και κείνο της ίδιας Γης παιδάκι
κάποιας δόλιας μάνας πλασματάκι,
πεταμένο από ανέχεια βοτσαλάκι!

Σπόρος του σύμπαντος με αίμα κόκκινο,
σαν τα δικά σου τα παιδιά, με μόνη διαφορά ,
εκείνο είναι μαύρο,
και τα δικά σου λευκά.

Ο Αμφικτύωνας πλημμύρισε αίφνης από αγαλλίαση
λέει και πάλι: «φίλε γεια χάρά »
το χαμόγελο ξαναγυρνάει στο Αφρικανάκι
του προσφέρει ένα λουλουδάκι
φιλικά, χωρίς λεφτά

Το αντίτιμο πληρώθηκε και από τα δύο μέρη ακριβά
ο Ξένιος Δίας μου έδωσε ευλογία:
αυτό να σου δίνει υγεία και ευτυχία,
και σ’ αυτό έφερε χαρά.

Το παιδάκι μην το ξεχνάς,
ολομόναχο ζει στην ξενιτειά
κάποτε πέρασες και συ
από τα ίδια αυτά στενά, όπως εκείνο το μαυράκι

Το ρώτησες που κουρνιάζει;
το φτωχό το σπουργιτάκι,
αν κρυώνει, αν διψάει, αν πεινάει;
αν έχει νόστο για την πατρίδα ; αν διαθέτει λεπτά

Αν στη ζωή έχει κάποια ελπίδα,
αν έχει έρωτα στην καρδιά,
για κάποια μαύρη κορασίδα;
πως μονάχος τα προβλήματα του ξεπερνά ;

Το χαμόγελο που χαρίζει στο διαβάτη,
τον ίδιο θεό έχει αγωγιάτη,
και για σένα δείγμα είναι , ευγενείας,
φιλοξενίας και ανθρωπιάς

Αμφικτύωνα, «το ΕΝ στο ΠΑΝ»
Άφαντη έγινε η Κυρία,
μετά από τούτο το συμβάν.
Ας είναι! Σταλμένη ήτο από το ΣΥΝ-ΠΑΝ

Αμφικτύων
09/2/2010,

Υ.Γ Ωστόσο ο Αμφικτύων είναι πολέμιος της λαθρομετανάστευσης διότι αποτελεί εισβολή , κατοχή , πληθυσμιακή αλλοίωση της χώρας
*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς,