ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΝΟΝ

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΝΟΝ Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε σας το φαινόμενο αυτό* η περίοδος των εορτών μου προξενεί βαθύ κενό* ευχαρίστηση ανάμεικτη με νοσταλγία* μια πάλη ανάμεσα στην πάνδημη χαρά, στην γκλαμουριά και στη δική μου αισιόδοξη απαισιοδοξία* Να! θεριεύουν μέσα μου οι αναμνήσεις από τα παλιά* κι’ ορμάνε τα σωθικά μου έτοιμες να καταφάνε* των περασμένων χρόνων τη θύμηση αναζητάνε* την πύλη του χώρο-χρόνου δρασκελάνε, σαν θεριά* Κι’ ύστερα ο εαυτός μου αναρωτιέται: «Εγώ τα έζησα όλα αυτά;»* «Ή μήπως κάποιος άλλος που πέρασε βιαστικός και πίσω δεν γυρνά;»* Κοιτάζω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη. Πω, πω πως έγινα! * και τότε ένα πικρό δάκρυ από την ψυχή κυλά* Το άρμα του χωρο-χρόνου με φέρνει μακριά, * στον Πόλεμο , σε χρόνια πέτρινα, φοβερά* στην πείνα, την ορφάνια και στην προσφυγιά* πως ανέστησε η δόλια μάνα στην Κατοχή πέντε ορφανά;* Μετά πάμε στην Απελευθέρωση, όλα τότε ήσαν χαρούμενα φωτεινά, η Ελλάς χαμογελά!!* δεν προλάβαμε να πούμε Καλημέρα Ειρήνη, νάσου ξεπροβάλλουν τα Δεκεμβριανά; * λάθη το Κόμμα , δολοπλοκίες ο Τσότσιλ, φίδια Σιωνιστικά* σωρός ερειπίων η Αθήνα, σφαγή αιματοχυσία, Αγγλοκρατία τρομοκρατία, ο Έλληνας στον Εμφύλιο, ζήτω η Αμερικανοκρατία, και πάλι στη σκλαβιά* Στοιχειό το Κυπριακό, γλιστράμε στα Ιουλιανά, λάθη απανωτά, μετά Απριλιανά , Επταετία ,* εκεί αλλάζουμε αμαξοστοιχία, πάμε με Δικτατορία * λειωμένη στις ερπύστριες των τανκς η Δημοκρατία* μαύρα ανεξίτηλα τα έργα από του Πολυτεχνείου τη γενιά, έστρωσε χαλί στην Κυπριακή Τραγωδία και στη Χρεοκοπία, η ατυχη γενιά* Ξυπνώ από τον εφιάλτη της Χρεοκοπίας, της Κατοχής και της απωλείας της Εθνικής Κυριαρχίας* μας έπεσε στην κεφαλή όσπερ κεραυνός εν αιθρία* ο καρκίνος με το δρεπάνι βγήκε παγανιά και στη δική μου αφεντιά,* όλα μαζί να μας κατασπαράξουν ήρθαν τα θεριά.* Ακατάπαυστα η σκέψη μου τριγυρνά στον Γ.Α.Π τον τρισκατάρατο* αυτός μας έφερε τη χρεοκοπία την επάρατο* αρχισυνωμότης ή αρχιβλάξ δεν έχει και τόση σημασία έγινε δημιουργός της πιο μεγάλης τραγωδίας* που γνώρισε εν ειρήνη η Ελλάς . Ναι.. του πρέπει η εσχάτη τιμωρία, ο θάνατος* Όμως , ένσταση δεν έχω ουδεμία και πάντα ευχαριστώ το Δία, * έζησα επί μακρόν με αυτάρκεια και αυτονομία* έβγαλα παιδιά , εγγόνια και ακόμη με τρέφει η δημιουργία* σήμερα γιόρτασα του γάμου μας τα 50χρονα με τη συμβία, αυτά είναι η πραγματική ευτυχία* Με το θάνατο ανθρωπάκο οριστικά πεθαίνεις* είναι παράλογο ανάσταση εκ νεκρών ν’ αναμένεις* δεν έχει νόημα από υπαρξιακή αγωνία να υποφέρεις* μόνον η υλο-ενέργεια μας στο διηνεκές αιώνια μένει, άπειρες στο Σύμπαν εναλλαγές και μεταμορφώσεις αυτή προσμένει* Ο χρόνος φέρνει χρόνια , φέρνει και ψέματα αιώνια* μην πιστέψεις εποχιακές ευχές και θρησκευτικές γιορτές* χτύπα κάθε εξουσία , πολιτικούς και πολυεθνικές, γιατί όλοι τους σε βάρος του λαού κάνουν αρπαχτές* ψέματα με το τσουβάλι και με τα ΜΜΕ λένε και υπερβολές* Αν έπιαναν οι ευχές θα ζούσαμε χίλιες ζωές * η Γη μας θα γέμιζε γέρικα σώματα και αρρωστημένες ψυχές* στα νοσοκομεία και στις κλινικές θα ήταν ξαπλωμένα, οι πόλεις με λύματα βρώμικα λιμνασμένα* για λίγη ενέργεια θα σκοτώνονταν, λιμασμένα για τροφές* Όμως θα μπω στον πειρασμό να στείλω θερμές ευχές* μόνον σωματική, ψυχική και πνευματική Υγεία και Αρμονία* δεν θα σας πω χρόνια πολλά και υπερβολές* Χρόνια χαρούμενα και δημιουργικά ως την τελευταία σας πνοή με αυτάρκεια και αυτονομία * Ευτυχείτε!! οπαδοί της πατρώας θρησκείας, χριστιανοί και αγνωστικιστές * *Αμφικτύων 31/12/2011, *Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών http://amphiktyon.org/ http://amphiktyon.blogspot.com/ http://amphiktyon-poet.com