ΡΙΞΤΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΤΑ ΓΗΣ!

[ Η ιστορία είναι πραγματική και αναφέρεται στην "ΩΓΥΓΙΑ"Αθαν. Σταγειρίτη, τομ.Α, σελ.118]

ΡΙΞΤΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΤΑ ΓΗΣ

Κόψτε τα δένδρα, ρίξτε το δάσος κατά γης,/
εγώ ο Καίσαρ της Ρώμης σας δίνω εντολή, /
στης Μαρσύλιας τα μέρη,/
έργα οχυρωματικά θα φτιάξουμε, αυτό το καλοκαίρι.

Oι στρατιώτες όμως στέκονταν ακίνητοι, σιωπηλοί /
έδειχναν φοβισμένοι και πελιδνοί,/
και δεν σήκωναν τα τσεκούρια τα βαρυά τους/
από φόβο και σεβασμό στη Φύση και στα δένδρα /
που στεκόντουσαν ακίνητα μπροστά τους/
γιατί οι Ολύμπιοι Θεοί τους δίδαξαν/
ότι έχουν κι’ αυτά ζωή/
ήταν πνεύματα δικά τους

Είχανε τη διαίσθηση /
ότι τα τσεκούρια που θα κόψουν δένδρα ζωντανά /
θα γυρίσουν γρήγορα κι’ ανταποδοτικά /
να βαρέσουν τα κεφάλια τα δικά τους

Τότε ο Καίσαρ με οργισμένη τη φωνή/
πιάνει ο ίδιος το μεγάλο τσεκούρι/
κι’ αλαζονικά/
με χτυπήματα λοξά, πλάγια και δυνατά, /
σώριασε το πρώτο δένδρο , κατά γης /

Ήτανε μια πελώρια Δρυς/
το Πνεύμα της Ελλάδος /
έπεσε στο φαράγγι με πόνο και βοή/
Οράτε σκερβελέδες/
μην είσαστε δειλοί! /
Έπαθα τίποτα εγώ ο Καίσαρ ; /

Δεν μάθατε ότι την αυτοκρατορία μου /
εξουσιάζει στο εξής/
ο «εκλεκτός λαός» της Γης; /

Τα πνεύματα των Αμαδρυάδων/
είναι "ειδωλολατρικές" προλήψεις,/
Του Διόνυσου η ψυχή/
δεν έχει πέραση στο εξής/
γιατί τα’ Απόλλωνα το “λάλον ύδωρ» δεν ηχεί ”/
στέρεψε το νερό/
της Κασταλίας Δελφικής πηγής/


Κι’ ενώ φαίνονταν ότι όλα πήγαιναν καλά /
η Μητέρα των Κρίσεων υπέβοσκε βαθιά,
κι’ έτρωγε απειλητικά /
τα σωθικά της αυτοκρατορίας /
του Μαμμωνά /

Δεν χρειάστηκαν από τότε
παρά δύο χιλιάδες χρόνια μοναχά /
για να πέσουν τα τσεκούρια της Μητέρας-Φύσης /
βαρειά και αδυσώπητα /
και να κόψουν των λεγεωνάριων τα λαρύγγια/
και των μίζερων πόλεων την ανάσα/
και την υγεία των παιδιών τους


Εγώ ο Μαμμωνάς είμαι η Πανάκεια!
Αλλάξανε πιά του κόσμου οι καιροί/
Δεν σας πληροφόρησαν τα μίντια
ότι ο οικολογικός χειμώνας/
σας απειλεί ; /
Νέο Ολοκαύτωμα ετοιμάζω στον πλανήτη/
με την Δευτέρα Παρουσία/
να σας λυτρώσω από τη ζωή/
Εγώ κάνω κουμάντο πάνω στη γη/
και κόβω τις Δρεις/



Αυτό όμως δεν τους πείραξε ποσώς/
γιατί τώρα σκέπτονται χωρίς κεφάλι /
χωρίς πνευμόνια , χωρίς Καρδιά και Λογικό /
παρά μονάχα με το μεγάλο το Στομάχι /
το κατανωλωτικό.



Χαίρε Καίσαρ ! της Εξ-Ουσίας /
όργανο των Πολυεθνικών, της θεοκρατίας και της Μαφίας /
που σε έχρισε η ανθρώπινη αμάθεια, αδράνεια και αδιαφορία/
εξουσιαστή πάσης πλανηταρχίας/

Όμως αλλάζουν οι καιροί!

Αμφικτύων