ΤΗ ΡΑΤΣΑ ΜΑΣ ΜΗΝ ΠΕΤΡΟΒΟΛΑΣ

ΤΗ ΡΑΤΣΑ ΜΑΣ ΜΗΝ ΠΕΤΡΟΒΟΛΑΣ

του *Αμφικτύωνος

Η κραυγή δεν είναι δική σου

μιλούν οι αρίφνητοι πρόγονοι σου

με το στόμα το δικό σου

 και το Ελληνικό φιλότιμο σου

Δεν πεθυμάς εσύ,

ούτε η σημερινή γενιά

πεθυμούν αναρίθμητες γενιές

με την διαχρονική εθνική καρδιά

Οι πρόγονοι μας κι’ αν έφυγαν

δεν χάθηκαν στο χώμα
γίνηκαν διαχρονικά πουλιά

λεύτεροι ζουν  ακόμα

Δροσίζεσαι στον ίσκιο τους,

τρως από το βιός τους

οι ιδέες και τα πάθη τους

ορίζουν το μέλλον το δικό σου

Αν αγνοείς τη συλλογική ψυχή

έχεις χάσει το Εγώ σου

είσαι ένα σώμα στρατού

χωρίς τον αρχηγό σου.

Δεμένες  η μία στην αλλη οι γενιές

χωρίς πατρίδα είναι ξεκομμένες

μακριά από τούτο το βράχο,

τον Ήλιο και τις ακρογιαλιές νοιώθουν
δυστυχισμένες

Δεν ζει μόνον στην Ελλάδα ο Ελληνισμός

 κατοικεί στα μήκη και στα πλάτη

όποιος αγαπά τον Ελληνικό Πολιτισμό

μεταλαμβάνει τα αρχαία μυστήρια και τα αρχέτυπα πάθη

Οι μέλλουσες γενιές για να δρέψουν πνεύμα

η ράτσα  μας θα χύσει νέο αίμα

όσοι τώρα την πετροβολούν

είναι στη δούλεψη του Μαμμωνά ή του εχθρού

Μην σε πλανέψουν τα πλούτη και η χλιδή

της ξένης γης η γλώσσα

μόνον στην Ελλάδα θα νοιώσεις θαλπωρή

όχι στη Σαρα-γόσσα

Ο Ήλιος εδώ λάμπει αλλιώς

χάος υπάρχει ανέκαθεν και Αταξία

μέσα από αυτή ξεπετάγεται ο Ανθρωπισμός

και από αυτή ξεπηδάει η Αρμονία

Έξω δεν θα συναντήσεις ανθόσπαρτο δρομάκι

έστω κι’ αν βρεις δουλειά και φτιάξεις κάποιο σπιτάκι

δέκα φορές καλύτερος πρέπει να αναδειχθείς

και πάντα θάσαι ο αιώνιος μετανάστης

Το κάθε τι στο Σύμπαν σε τροχιά γυρνά

γέννηση και θάνατος μιά νομοτελειακή πορεία

αν εσύ βάζεις φραγμό «στα πάντα ρει»

δεν διαφέρεις από τους νεκρούς στα νεκροταφεία

Εξω κι’ αν πιάσεις του Κροίσου τα λεφτά

δεν θάσαι τόσο ευτυχισμένος

έξω θα εργάζεσαι

 η σκέψη σου εδώ , στον τόπο τον ευλογημένο

  

Εδώ το Νόμο δικό σου θεωρείς

το ατομικό συμφέρον υπερτερεί της νομοκρατίας

αυτός ο λαός δεν ανέχεται την κατοχή

απεχθάνεται την απολυταρχία και τη βία

Και αυτούς που πίσω άφησες

θα ζουν στη νοσταλγία

αυτή είναι αγιάτρευτη πληγή

δεν έχει θεραπεία

Από την αρρώστια αυτή πάσχω και εγώ

για πάνω από 20 χρόνια

για λίγο θα λείψω μου είπε φεύγοντας ο γιός

για μένα λείπει αιώνια

Ευλογημένη ξένη γη

που παίρνεις τα παιδιά μας

δουλειά τους δίνεις και προκοπή

έστω κι’ αν λείπουν μακριά μας

Αν επιθυμείς να πάει ο τόπος μας μπροστά

να διώξει την κακοδαιμονία

δύο πανάρχαια επαγγέλματα να καταργηθούν

τοκογλυφία και πολιτική πορνεία

Η ράτσα μας είναι σεβαστή

μην την πετροβολάς 

αυτή είναι το αιώνιο πνεύμα

εσύ μια ολιγόλεπτη έκφραση

εσύ ο ίσκιος , αυτή της Γης το αίμα

Αμφικτύων

11/6/2012

*Αμφικτύων είναι ο Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/