ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΩ ΚΥΡΙΑ
του *Αμφικτύωνος
Πατρινό καρναβάλι σε ανέμελη εποχή
παραδοσιακό ξεφάντωμα σε κέντρο στην παραλία
γλέντι , χορός ως την αυγή,
ολονύκτια στο Βάκχο Διόνυσο μυσταγωγία
Παρών ο Έρως και η Αφροδίτη
πλούσια εδέσματα και αχαϊκή αμβροσία
ο έρως ήταν επιθετικός στην ερωτική αλάνα
ελεούσε κάθε καλοδεχούμενη κουκλάρα
Από τη στιγμή που κάθισε στο διπλανό τραπέζι
μετά του συζύγου της η όμορφη Κυρία
ηδονιστικές και εκμαυλιστικές ματιές διαγείρουν τα ερωτικά πεδία
βέλη ο Έρως σαν μαχαίρια κοφτερά
αμφοτέρωθεν εξακοντίζει
τις καρδιές και τα σώματα συνθέμελα ερεθίζει
Ερωτικά βλέμματα μετά μουσικής πέφτουν σαν αστραπή
κι’ οι καρδιές ζευγαρώνουν εκ του μακρόθεν στη στιγμή
με εσωτερικό κώδικα, λάγνο και αισθησιακό
χωρίς ποτέ να έχουν ειδωθεί στο παρελθόν
Τότε έγινε η πρώτη ερωτική συνομιλία
πρώτου κύκλου σιωπηρή επαφή, μέσω του αιθέρα
έτσι άρχισε η πιο σύντομη ερωτική συνομιλία
όταν απρόσμενα βγήκαν έξω για λίγο καθαρό αέρα
Τότε βρέθηκαν απέναντι αλλήλων σαστισμένοι
στον κήπο της Εδέμ στην μαγευτική παραλία σφιχτά αγκαλιασμένοι
ο χρόνος αιώνας, τα λόγια άχρηστα, δεν έχουνε αξία
τα πάντα είν’ έτοιμα για την υπέρτατη θυσία
τα σώματα φλέγονται στη λάβα της ηφαιστειακή εστίας
Τα σώματα κινεί κεραυνοβόλα επιθυμία
αναζωογονημένα από το αεράκι της παραλίας
όλα έτοιμα για να γευθούν το μήλο της γνώσεως
και όχι της «αμαρτίας»
όλα βιαστικά, χωρίς μιλιά πριν την συνομιλία, αυτή ήταν η πρωτοτυπία.
Αμέσως επακολουθεί πράξη υπέρτατης ηδονής
της αυτοκρατορίας των αισθήσεων η ύψιστη πανδαισία
επαφή εβδόμου κύκλου βαθειά μεσ’ την κοιλία
ο Έρωτας ετόξευσε καίρια βέλη την νεαρά κυρία
και αυτή παραδόθηκε με πόνο στην υπέρτατη θυσία
άπληστα η μήτρα της καταβρόχθιζε νέκταρ και αμβροσία
Εκεί έγινε η πρώτη και τελευταία ερωτική συνεύρεση, η τέλεια συνουσία
αμφότεροι πήγαν στον έβδομο ουρανό και σαν επέστρεψαν η ορχήστρα έπαιζε μια μελωδία
για την γυναικεία απιστία
άγνωστοι και πάλι όπως πριν, αντάλλαξαν μόνο ένα βλέμμα ευγνωμοσύνης
η πάνδημη Αφροδίτη ήταν αυτή που παραδόθηκε στον Ερώτα, δεν ήταν η άγνωστη Κυρία
Σε λίγο εξαφανίζεται σαν οπτασία η ωραία Κυρία
την συνοδεύει ο σύζυγος με αρκετή φιλοφροσύνη
μόνο που έδειχνε κάπως αμήχανη μπρος του η συμβία
από τύψεις συνειδήσεως; μάλλον από τις προκαταλήψεις της ηθικής μας κοινωνίας.
Μόνον ένα βλέμμα έριξε πίσω με νόημα σαν βγήκε τελευταία
ποιο το όνομα της; ποια η διεύθυνση της;
πως ήταν η φωνή της; μόνο άκουσα τους… αναστεναγμούς της
ίσως κάτι να απέκτησε λαθραία από τον Έρωτα, όχι από μένα
Το μόνο που έμεινε μετά την καταιγίδα
η άκρατη ηδονή και μια κάποια μελαγχολία
που τελείωσε σαν αστραπή η υπέρτατη ευτυχία
ποιος ξέρει τι απέγινε ο ερωτικός γόνος στην κοιλία;
αυτή κρατάει το μυστικό και άλλη ουδεμία
Αιώνια γυναίκα ! Μήτρα εσύ της Δημιουργίας!
εσύ δημιουργείς ζωή με ελάχιστο σπόρο με παλμικές δονήσεις ,
με πόνους με δάκρυα και με μύριες στερήσεις
όπως το Σύμπαν γεννά τους Γαλαξίας
πανέμορφη Αφροδίτη της πατρώας θρησκείας
είσαι αιώνια ζωντανή,
υπέρτατο δημιούργημα της συμπαντικής Αρμονίας
και δημιουργός μαζί !!
Πόσο θλίβομαι να σε βλέπω στο τσαντόρ φυλακισμένη!
από ανθρώπους άξεστους και απολίτιστους στο κελί σου κλειδωμένη!
από λάγνες μισογυνικές θρησκείες από τη ζωή και τον έρωτα στερημένη!
και από τους φιλόπλουτους τοκογλύφους εσύ και τα παιδιά σου σε πείνα καταδικασμένη!
ήρθε η ώρα αιώνια γυναίκα να σε δω απελευθερωμένη
Εσύ συντρόφευσες πιστά τον άνθρωπο Ιησού
στην υπέρ των φτωχών διδασκαλία
ο Ιησούς σε υπεραγαπούσε , όχι όμως και
οι μισογύνηδες Πέτρος και Παύλος ή Σαούλ, αυτή η συμμορία!
σε κατηγόρησαν Μαγδαληνή ότι έκανες στα Μάγδαλα πορνεία
γιατί εσύ αιώνια γυνή ήσουν πιο έξυπνη και όμορφη , είχες και γοητεία
ήσουν σύζυγος του Ιησού και όχι κανενός θεού Μεσσία
Για να σε εκδικηθούν αγνόησαν τον άνθρωπο Ιησού
βάφτισαν κάποιον ανύπαρκτο φανταστικό Χριστό «Υιό Θεού»
έφτιαξαν με τον πλαστό μύθο την εγκληματική θρησκεία
και έκαναν του Πολιτισμού την κατεδάφιση
και του Ελληνισμού Γενοκτονία
Εσύ καρπίζεις το γόνο του Έρωτα σαν τη Γαία
εσύ πονάς για να γεννηθεί αυτός
την τελευταία μέρα
τρέμουν τα φυλλοκάρδια σου για αυτόν ακόμη και όταν είσαι πλέον γραία
η ζωή βγαίνει από τη μήτρα σου Ελυθίεια
εσύ ξέρεις ότι ο Έρωτας δεν είναι αμαρτία
εσύ έχεις αλάθητο κώδικα ηθικής
σαν ερωμένη, σύζυγος και μητέρα!
Στο θεϊκό Έρωτα αυτή τη νύχτα πρόσφερες θυσία
το σώμα και την καρδιά σου εσύ πάνδημη Αφροδίτη κόρη του Δία
και της Διώνης
πρόσφερες αφιλοκερδώς στο πεινασμένο μοναχικό χελιδόνι.
Για πάντα θα σε ευγνωμονώ Κυρία του Καρναβαλιού.
εσύ μου πρόσφερες μια σπάνια διαχρονική εμπειρία
εσύ με δίδαξες την απιστία του απόλυτου αγνού
κείνη τη νύχτα του ξέφρενου γλεντιού
δεν κηλιδώθηκε η υπόληψη κανενού
ούτε λερώθηκε η ψυχή μας με τούτη την απιστία
γιατί δεν ήσουν εσύ αυτή , αλλά η πάνδημη Αφροδίτη η κόρη του Δία
γι’ αυτό ποτέ δεν σε ξεχνώ…Κυρία
*Αμφικτύων
25/3/2010 αναθεωρήθηκε στις 21/9/2012
*Αμφικτύων είναι ο Κωνσταντίνος Χρ. Κωνστανταντινίδης, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου