ΕΥΧΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ

 

Βαρέθηκα των εορτών τα κούφια λόγια τα μεγάλα,

βροντερά, γλυκανάλατα, λαμπερά χωρίς άλας.

χριστουγεννιάτικες , πασχαλινές  και ονομαστικές γιορτές χωρίς νόημα,  χωρίς πνευματικό υπόστρωμα  ,

ευχές χαζές , ανεκπλήρωτες, ανιαρές, συχνά και πληκτικές

που ανταλλάσσονται και εκ του μακρόθεν  από τα  τηλέφωνα.

 

Καίτοι το νοιώθεις ότι είναι εντελώς συμβατικές,

τις λες , έστω και αν είναι γεμάτες υποκρισία,

αλλά τι να κάνεις; να τις αποφεύγεις δεν μπορείς

εκτός κι ’αν πας …στη Μαλαισία .

 

Να έχεις καρκίνο και να σου λένε «χρόνια πολλά»,

ενώ  ξέρουν  καλά ότι  είσαι στο τελευταίο στάδιο, του θανατά,

ή  να σου λένε του χρόνου όλοι μαζί ,

ενώ  τα παιδιά σου λείπουν στην Αμερική, ως  του χρόνου  ποιος πεθαίνει και ποιος ζει;

 

Ψευτιά και ανοησία  οι συνήθειες των εορτών,

ταμάχι στο φαγητό, δώρα άχρηστα , μπόλικο πλαστικό ,

ευτυχώς   σταμάτησαν  τις  κάρτες για το Νέον Ενιαυτόν,

εκείνες πάλι οι επισκέψεις των εορτών των ονομαστικών;

τι έθιμο κι’ αυτό  εξοντωτικό ;

ενώ οι Έλληνες μας   κληρονόμησαν  7.500 ευκλεή ονόματα ,

τα περιόρισαν  στης μιάς χειρός ,

εδώ μάλλον  κρύβεται  το πονηρόν…   παπαδαριό,

πως να  επισκεφθείς τόσες γειτονιές  , να ανεβείς αυθημερόν τόσα  πατώματα ;

 

Ποιόν Αη-Βασίλη για τα παιδιά καλούν;

από την Καππαδοκία στη χώρα τον πήγαν του χιονιού,

τον έντυσαν   μασκαρά, τον έκαναν και κίναιδο χορευταρά ,   θυμόσαστε την παλιά «φτερού»;

με τα ελάφια μπροστά να σέρνουν το έλκηθρο ακόμη και  στις χώρες του Ισημερινού,

όλα φτιαχτά , γεμάτα φτήνια και ψευτιά,

έθιμα εβραϊκά για να πλουτίζουν τα καταστήματα τους τα πολυεθνικά, «φτερά και πούπουλα…» παντού.

 

Εθισμός στο ψέμα των  τρυφερών  ψυχών ,

τα δώρα , τα κάλαντα και τα μπαλόνια των εορτών ,

έχασαν το νόημα , έχασαν την πεμπτουσία,

δεν έχουν πλέον αίγλη και την παλιά μαγεία ,

διότι τα κατασπάραξε η εμπορευματοποίηση και τεχνολογία.

 

Τώρα περιφέρουμε το  καβούκι της  παλιάς λατρείας,

εν γνώσει μας ότι μέσα είναι πλήρες κενό,  δεν έχει μείνει ουσία,

κάλλιο να το βάλουμε στα μουσεία σαν είδος διακοσμητικό, ή και τουριστικής  περιεργείας,

να μας θυμίζει άλλη εποχή που ήταν λίαν ευλαβικό,

και εμπνευστής κάποιας πνευματικής  δημιουργίας.

 

Τώρα στο κατώφλι  ξεπροβάλλει ο Ελληνισμός,

η θεά Ανάγκη και πάλι του αναθέτει τα ηνία,

το νήμα από εκεί που το έκοψε ο Ρωμιός,  να ξαναπιάσει,

«ες γην φέρειν» οι  κακούργοι τον είχαν έκτοτε καταδικάσει  ,

η ανθρωπότητα αναζητά νέα σκέψη, νέα πράξη,  δίνει πνευματικό αγώνα,

το  θεσμό  της  Άμεσης Δημοκρατίας αναζητά  στον παρόντα αιώνα,

για να σωθεί από τον όλεθρο και τον Αρμαγεδδώνα.

*Αμφικτύων

26/12/ 2013

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com