ΣΤΑ ΟΡΝΕΑ ΜΑΣ ΕΡΙΞΑΝ ΤΡΟΦΗ!

ΣΤΑ ΟΡΝΕΑ ΜΑΣ ΕΡΙΞΑΝ ΤΡΟΦΗ!

 

Πονάει η ψυχή μου και θρηνεί,

μέσα σε τούτη τη σκλαβιά την ελεεινή,

στα όρνεα μας έριξαν τροφή,

κάτι ελληνόφωνοι  αρχομανείς,

κι’ εμείς στον καναπέ   βολεμένοι και αχαμνοί

τη θανή μας παρατηρούμε στο γυαλί .

 

«Θάρθει μέρα που η απληστία,

της σύγχρονης Λερναίας Ύδρας η  λαιμαργία,

θα ξεσπάσει σαν τυφώνας σαν καταιγίδα,

στα κεφάλια των πολλών  χωρίς ελπίδα

σαν κεραυνός του κεραύνιου Δία»,

είπε κάποτε ο Ωνάσης

όταν  το  γιό του  έφαγε η  διεθνής μαφία.

 

Τούτος ο χειμώνας είναι αλλιώτικος  , οι οιωνοί κακοί,

οπισθοχώρησε μισό αιώνα  η ζωή μας στου 70’  την εποχή,

τότε όμως είχαμε χαρά και αισιοδοξία,

κάθε χρόνο πηγαίναμε καλύτερα  με τη σκληρή  εργασία.

 

Τώρα όλα στέκουν  βουβά  και σκοτεινιά,

η ανεργία θερίζει  δουλειές,  τσακίζει  οστά,

ο κοσμάκης  αγωνιά , κρυώνει  , λιμοκτονεί όπως στην Κατοχή ,

κανείς δεν νοιάζεται γι’ αυτόν, δεν του δείχνει  λίγη  θαλπωρή,

και η καταραμένη τρόικα τον βιάζει και τον δολοφονεί .

 

Χωρίς  ο λαός να φταίει για την χρεοκοπία,

εκείνοι που φταίνε ελεύθεροι κυκλοφορούν, και με το νόμο χαίρουν  ασυλία,

βάζουν στις φυλακές  αδέκαρους

και άνεργους οφειλέτες,

τους παίρνουν ακόμη  τα κορδόνια και τις καλτσοδέτες,

ενώ ελεύθεροι  κυκλοφορούν τα τρωκτικά και οι κλέφτες,

στις μέρες μας χάθηκε το φιλότιμο,  δεν υπάρχουν  πιά εθνικοί ευεργέτες,

υπάρχουν μόνον  πολιτικοί απατε αρχικλέφτες.

 

Φέτος η διεθνής μαφία μας  σκοτώνει ανηλεώς,

μπροστά μας προβάλλει η τρόικα σαν σύγχρονο   θεριό,

σαν όρνεο αρπακτικό με γυμνό λαιμό,

σαν  Μινώταυρος   που τρώει ανθρώπους δίχως χορτασμό,

το θεριό  βγαίνει  παγανιά  στο λαό   στις γειτονιές  ,

τρώει παιδιά , γέρους και νιές,

άλλους  πετάει  σε χώρες άξενες και  μακρινές,

για να χτίσουν εκεί τις καινούργιες τους φωλιές.

 

Φέτος νοιώθω δίπλα μου την ανάσα του θανάτου,

η ζωή έγινε αβίωτη του αδυνάτου,

βλέπω το φόβο και τον τρόμο να ξεχύνεται παντού,

μόνον  κάποιο  φως  δεν βλέπω ουδαμού.

 

Έφυγαν τα όνειρα , έφυγε η ελπίδα,

παντού αντηχεί κατάθλιψη και καταιγίδα,

στέρεψαν της εργασίας οι χαρές και  απολαβές,

το κράτος εξουθενωμένο εκτελεί  της τρόικα εντολές,

τον λόγο τώρα έχουν   οι Εβραϊκές  τράπεζες

και οι πολυεθνικές.

 

Νοιώθω ότι πέφτω σε κάθετη  πτώση,

άνευ αλεξίπτωτου με το  μοιραίο  εν επιγνώσει,

πέφτω σε στόματα   πεινασμένων  λιονταριών,

θα μας κάνει μια χαψιά η απληστία των  δανειστών.

 

Τότε είχαν όλοι σπίτι, είχαν εργασία,

έβγαζαν το καθημερινό τους και ζούσαν μετ’ αξιοπρεπείας,

τώρα αρκετοί οι άστεγοι στα παγκάκια της πλατείας,

κι’ άλλοι στον σκουπιδοτενεκέ ,

τρώνε το ξεροκόμματο μετά βουλιμίας.

 

Δώσαμε ψήφο  σε προσκυνημένους , δόλιους, χαζούς,

σε   ανεπαρκέστατους , ανεπάγγελτους 'σαγματοποιούς' ,

κάναμε  γόνους από  « τζάκια»  κοτζαμπάσηδων  αρχηγούς,

και λένε πάντα …Ναι, Ναι σε όλα, Ναι σε όλα,

πούλησαν για μια δεκάρα  του  φτωχού την κατσαρόλα,

και τώρα ο λαός  αναβιώνει  την έξοδο του Μεσολογγίου,

χωρίς  σπάθα και  πιστόλα,

τρώγοντας στα σκουπίδια, διότι του τα πήραν όλα,

ακόμη και  την καθημερινή φρατζόλα .

 

-Ποιος έφταιξε που πέσαμε στην ξέρα;

-Ποιος μας έβαλε στου χρέους το σφαγείο , στου τοκογλύφου  τη μαχαίρα;

-Ποιός  κλέβει και ρημάζει  τη χώρα  νύχτα μέρα;

-Γιατί δεν υπάρχει τιμωρία των πρωταιτίων ως τώρα;

-Γιατί η Θέμις  βάζει φυλακή,  βιοπαλαιστές,

και τη φτωχή μητέρα;

 

-Μήπως μας φθόνησαν οι  άσπονδοι φίλοι μας  γιατί τους χαρίσαμε το  Φως;

-Μήπως το χαρίσαμε όλο και δεν κρατήσαμε το δικό μας  μερτικό;

-Μήπως έβαλαν στο μάτι τούτο τον ιερό βράχο ;

Μήπως φταίξαμε και μείς γιατί το ρίξαμε στην ασωτία, στο χορό, με δανεικά το στομάχι  γεμάτο;

Μήπως η Ατροπός και Ειμαρμένη μας  επιφυλάσσουν έργο φρικτό,

που κανείς δεν το φαντάζεται, ούτε το αναμένει,

κι’ όμως αυτό προχωράει, υλοποιείται  και  μας  μικραίνει;

 

Δεν υπάρχει τέλος στης Ελλάδος  την  Γενοκτονία,

μπορεί να πέσαμε σαν τον Ανταίο προς στιγμήν,

αλλά  θα σηκωθούμε και πάλι την αυγή,

με πρώτη ευκαιρία,

του πεπρωμένου μας ακολουθήσουμε την πορεία,

ό,τι κι’ αν  έγινε  δεν τελειώνει εδώ η Ιστορία,

 

Όταν σημάνει ο θούριος της τιτανομαχίας.

όλοι μαζί θα   δώσουμε το    παρών   στην  νέα εποποιία,

ο Έλλην αληθώς  παράξενο όν!

και τούτη τη  φορά θα αιφνιδιάσει  τον  εχθρό ,

με τον Δούρειο Ίππο θα κυριεύσει την Τροία.

 

*Αμφικτύων

3/12/ 2013

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com