ΤΗΣ ΠΙΣΙΝΑΣ Ο ΓΕΡΜΑΝΑΡΑΣ

 

ΤΗΣ ΠΙΣΙΝΑΣ Ο ΓΕΡΜΑΝΑΡΑΣ

 

  Ο Γερμαναράς κολυμβητής

στρατιωτικά κουρεμένος

φοράει γυαλιά αλεξιπτωτιστή

κολυμπάει σαν Δήλιος κολυμβητής  άριστα γυμνασμένος

στην πισίνα του ξενοδοχείου στη Χρυσή Αμμο στα Χανιά

από μια γωνιά τον  παρατηρώ συλλογισμένος.

 

  Στον πατέρα ή παππού του

 η σκέψη μου πετάει

  ίσως   κάπου εκεί στου Μάλεμε την περιοχή

το αλεξίπτωτο μαζεύει  και το Stayer του κρατάει

τραβάει με  την Κρητική ψυχή να συγκρουστεί

  το μαυροφορεμένο Λεύτερη με σύγχρονα μέσα πολεμάει

αλλά τελικά θα νικηθεί, η ψυχή μετράει

 

 Στο Μάλεμε τίποτα δεν έμεινε ζωντανό

ούτε γάιδαρος στον αχυρώνα

   εφορμούσαν Στούκας  ομοβροντίες τα κανόνια

  όχι πολύ παλιά  κάτι παρά πάνω από  μισό αιώνα

αλλά έμειναν στοιχειωμένα κείνα τα χρόνια

στα αυτιά μας ηχούν ακόμη τα Γερμανικά μνημόνια

σαν κανόνια

 

Φοβερός και  αγέρωχος όπως ο πρόγονος του

με τις ώρες γύμναζε το εαυτόν του

 ωσάν να πρόκειται να εφορμήσει στον εχθρό   

τότε με τα πάντζερ τώρα με το Ευρώ

   τον Έλληνα πριν από την εκτέλεση θέλουν  γονατιστό

ωστόσο σαν τουρίστας καλοδεχούμενος ο  Γερμανός.

 

Ούννος ήταν και παραμένει

μηχανή με συνείδηση ψυχρή

στην αποστολή και στην ύλη προσαρμοσμένη

για αυτούς τα αισθήματα υποχωρούν

οι αδύνατοι να υποτάσσονται στους ισχυρούς

όπως καθορίζει της φύσης η Ειμαρμένη

 

Σκότωσαν ανθρώπους

ρήμαξαν τα πάντα

όλα τα λησμονήσαμε

σκόνη και αγνωμοσύνη

  σκέπασε τα συμβάντα

 

Μετά τον πόλεμο κι’ αυτοί γίναν δούλοι

ο τραπεζίτης Οβριός τους ρουφάει το μεδούλι

κι’ ενώ πριν θαυμασμό ένοιωθαν για την Ελλάδα

τώρα τα ψυχολογικά πλυντήρια του έβαλαν

τόνους  «αγριάδα»

 

Κι’ όμως τούτος ο λαός

δεν τους κράτησε κακία

τα πάντα υπομένει

τον πληγώνει η  αδικία

δεν έμαθε να μισεί την κοινωνία

 

Στο Γερμανικό νεκροταφείο η μαυροφορεμένη κυρά–Φροσύνη

των Γερμανών πεσόντων ανάβει το κανδήλι

 ο άντρας της έπεσε πολεμώντας τον κατακτητή

με του παππού το γκρά κάτι σαν καριοφίλι

στο πρόσωπο της ζωγραφισμένη η ανθρωπιά και η ευθύνη

  

Των νεκρών τιμά την μνήμη

 μάνα τάκανε κι’ αυτά που έπεσαν από ψηλά

 στην Αχερουσία λίμνη

    από  του παράφρονα Χίτλερ και του Οβριού  πολεμοκάπηλου

 την απληστία και παραφροσύνη

 

Από κανέναν δεν περιμένει ευγνωμοσύνη

 η κυρά–Φροσύνη

 ωστόσο  διατηρεί της Κατοχής ακέραια τη μνήμη

ακόμα μετάλλαξη δεν  έπαθε ούτε και λησμοσύνη

οι νεκροί μας  απαιτούν δικαιοσύνη

ο λαός δεν βγήκε-όπως οι πολιτικοί μας-για ελεημοσύνη

ούτε άφεση αμαρτιών ο Ελληνισμός τους δίνει

*Αμφικτύων

28/8/2015

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/