ΩΣΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΘΑΝΑΤΟΙ;

 ΩΣΤΕ  ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΘΑΝΑΤΟΙ;

 

Ο άνθρωπος δεν θέλει να πεθάνει

αιώνια να ζει   πνεύμα και   ύλη   να αυξάνει

ακόμη και όταν το σώμα του  διαλυθεί

τρόπους  σοφίζεται αθάνατος  να  μένει στο συμπαντικό  σεργιάνι

 

  Με θεωρίες το θάνατο  βάλθηκε να τον ξεκάνει

 παρών να παραμείνει  στο Σύμπαντικό το χάνι  

  το χωρο-χρονικό του συνεχές έστω και  άνευ ύλης 

το θάνατο  επ’ άπειρον να  αναστείλει

 

Η ύλη την  παρουσία της  με τη βαρύτητα δηλώνει

η ύλη  το χωρο-χρονικό συνεχές του το κυρτώνει 

ένας στροβιλισμός είμαστε  σωματιδίων 

και όταν  διαλυθεί το σύννεφο ‘καπούτ’

μας πάνε στο νεκροταφείο

 

 Οι άνθρωποι μπρος στο θάνατο την αθανασία   προβάλλουν

       δεν τελειώνει η ζωή στο χώμα  όταν μας βάλλουν

αθάνατο παραμένει το χωρο-χρονικό μας συνεχές

  άρα η άυλη ζωή μας  διατηρείται ανά τους αιώνας  στο διηνεκές .

  

 Όταν του νέφους   ο στροβιλισμός   σταματήσει,

  το  τέλος  της  ζωής μας έχει αγγίξει

  η ύλη διαλύεται το πνεύμα μας όμως που πάει ;

  η ενέργεια   που αποδημεί σ’ όλη τη ζωή μας που φτερουγίζει;

  μήπως  αυτή στη Νοόσφαιρα του Διός  ξαναγυρίζει ;

 

Ψυχή και εγκέφαλος   θείας προέλευσης

 του συμπαντικού Νοός μεριστή υποδιαίρεση

 δάνειο όσο είμαστε εν ζωή  δοσμένη

στο άδειο  Σύμπαν η ενέργεια άνω του 90% της ύλης  υπερτερεί

  μόνο το τέσσερα τοις εκατό η ύλη η φαινομένη .

 

Στ’ άστρα και στους γαλαξίες  φωταγωγημένη

 λένε ότι υπάρχει  ύλη και ενέργεια σκοτεινή

ακόμη όμως η επιστήμη το αγνοεί  

   τι ρόλο στο  συμπαντικό πνεύμα παίζουμε  εμείς

     νους και  ψυχή  ανεξιχνίαστα, άβατη  ακόμη μένει   

 

Άρα δεν πρέπει τα θαύματα αποκλειστούν   

  τη στιγμή που στο δότη την τελευταία σου πνοή θα  παραδίδεις

  στο  ενιαίο σύμπαν τίποτα δεν χάνεται απλώς αλλάζει μορφή       

 θαύματα είπε  ο   Ηράκλειτος πιθανόν να  συναντήσεις  

την  ύστατη στιγμή πράγματα πρωτόγνωρα να  γνωρίσεις.

 

Κι’ όμως υπάρχουν άνθρωποι δόλιοι και πονηροί

        την  ελευθερία μας κλέβουν και το  φαί

σε ανεργία μας κρατούν ή σε  ανούσιες δουλειές

ψυχαγωγία μας στερούν  μας αλλοτριώνουν τις ψυχές

 για να μένουμε εσαεί τυφλοί  στο προφανές

όν κατώτερο ο άνθρωπος και χαμερπές

ενώ μπορεί ισόθεος να γίνει και γένος ευγενές .

 

 Κανείς από το παρελθόν  δεν γύρισε να μας το πεί

ούτε εμείς μπορέσαμε να πάμε  ως εκεί

ένα σωματίδιο στείλαμε τώρα τελευταία

μέσα  από μια μελανή οπή

    πήγε στο παρελθόν πράξη εκπληκτική σπουδαία

ως πρόσφατα  εξωπραγματικό , τώρα ανοίγει η αυλαία

παρελθόν, μέλλον , παρόν για σένα έν και το αυτό

 Ελλάδα μου ωραία!!!

 

Ας ελπίσουμε ότι θα πάνε κάποτε και εμείς

όχι για να σκοτώσουμε τον παππού   

 άλλωστε  δεν θα βρούμε εκεί τον πραγματικό

γιατί αν σκοτώναμε αυτόν  δεν  θα είχαμε γεννηθεί

  εκεί τον συζυγή του θα βρούμε εαυτό,

κάτι σαν απόμακρο αντικατοπτρισμό

       

Κι’ ενώ έκανε τόση πρόοδο  επιστήμη και τεχνολογία

εμείς πρωτόγονοι και κλεισμένοι στα σπήλαια μας

διχόνοιες, πόλεμοι, ανθρωπιστικές καταστροφές  και βία

 ξαπλώνονται σαν επιδημία

αντί ν’  ανοίξουμε νέους δρόμους για τα παιδιά μας

 

*Αμφικτύων

12/12/2015

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/