ΜΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

ΜΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ  ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

Με τη μάσκα που   φορείς

να κρυφτείς δεν μπορείς

ούτε   με του κορονωνοιού το φίμωτρο

μπορείς  ν ’αναπνεύσεις

η διεθνής εξουσία που  «τα πάνθ’ορα»

την αλήθεια δεν σε αφήνει να  τη βλέπεις

τη  θέληση  στην  εχει  εξαφανίσει

μαριονετα άνθρωπε της γης σε έχει  καταστήσει

Κι’ αν σε αδιέξοδο    βρεθείς

τόλμα  ν’ αποδράσεις

μη φοβηθείς μη πανικοβληθείς

ούτε και να  τα χάσεις

στη σήραγγα της επίγειας ζωής

μπήκες για να  δράσεις

Τους άθλους να   μιμηθείς του Ηρακλέα

με τον «Προκρούστη» να   συγκρουσθείς

γενναία

σαν το  Σωκράτη να λογικευτείς και να ορθοφρονήσεις

το φβο μέσα σου να τον νικήσεις

 

Μόνος κατάμονος στη ζωή θα πορευτείς

τη θέληση σου νάχεις ατσαλωμένη

την Ελληνική φλόγα  που καίει   στην ψυχή σου να μη σβηστεί

να την κρατήσεις  αναμμένη

αν είσαι υγιής  όλα τα εμπόδια τα  διαβαίνεις

κι’αν καλά   κάνεις σε τούτη τη ζωή

καλά θα  λάβεις εκεί που δεν το περιμένεις

Μη φοβηθείς  ούτε την ύστατη στιγμή

όλα  θάρθουν όπως η φύση  ορίζει

στην τελική σήραγγα  σαν μπεις

ανάλαφρη η ψυχή σαν χελιδόνι θα  μετεωρίζει

ο   πόνος παντελώς θάχει αποδράσει

πρωτόγνωρα  χρώματα θα  δει  και  θα θαυμάσει

Η υλική  σου φυλακή στο χώμα θα  διαλυθεί

μη σε τρομάζει , ούτε ο ιός που τότο πολύ σε σκιάζει

άλλη αποστολή για το άχρηστο κουφάρι σου

η φύση ετοιμάζει

όπως  ο νόμος ο συμπαντικός προστάζει

επιστροφή της ψυχής στο «δανειστή»

μήπως  κάτοχο απλώς αλλάζει;

Αυτά εξ ιδίας βιωμένης  εμπειρίας

η ψυχή    πλήρη αποκτά αταραξία

και σε πέλαγος  πλέει ηρεμίας

Τα ίδια  είδαν όσοι  στη σήραγγα   μπήκαν

άρρητες  εικόνες  αντικρύσαν

εγώ δεν προχώρησα βαθέως

σαν κάποιο χέρι   με τράβηξε   από δέος

και  στον υλικό κόσμο με  επανέφερε    ταχέως

Μιά αμυδρή αναλαμπή η ζωή

στην αιωνιότητα

ένας αγώνας διαρκής και αγωνία

τα πάντα ματαιότητα

πόσο μα τω Δία την είχα  θεωρήσει  σπουδαία;

και  συχνά  σε  κατάσταση έφθασα  απευκταία

ένα παιχνίδι  που το μαθαίνεις  δυστυχώς

όταν γεράσεις

τον ποταμό δις  δεν μπορείς όμως να

τον περάσεις

Τα χρόνια   κύλησαν σαν αστραπή

χόρτασα τη ζωή

όμως δεν την   βαρέθηκα ακόμα

η συνεχής   αλλαγή και προσαρμογή

ο υπέρτατος κανόνας

κάλλιο πάνω στο κύμα   παρά κάτω στο  στρώμα

Μόνο   το Σύμπαν   «Οντως Ον»

αιώνιο   άφθαρτο μένει    σταθερό

ενωμένες στιγμές    ο χρόνος

στη φαντασία σου το μέλλον

οι αβίωτες   ευκαιρίες   σε οδηγούν προς το τέλος

χώρος σου η Γη και όχι οι ουρανοί

κάτω είναι η ζωή πάνω οι «θεοί»

Της γης λερώσαμε το  χώμα

γεννοβολήσαμε    γίναμε πολλοί

θαμπώσαμε το γυαλί

την ήρα από το σιτάρι

η θεία οικονομία  καθαρίζει  τώρα

Σε απαίσια νεοταξική δουλεία έχουμε   πέσει

η διεθνής ολιγαρχία στον κόσμο  φόρεσε 225τρις $

αστρονομικό χρεωστικό φέσι

Αντίο γλυκιά Ελευθερία !!!

σκλαβιά  η «Νομο-κρατία» ολεθρία

 Αμφικτύων

6/11/ 2020

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Όποιος επιθυμεί  να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την   ένδειξη «διαγραφή»«σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98

ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ