ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

   

ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Είμαστε μόνοι, είμαστε μόνοι

όπως στο άνθος το στημόνι

κι’ όμως είμαστε πολλοί

Ο καθείς μέσα  στον εαυτό

ουδεμία επαφή με τον διπλανό του

 η εξουσία συνήθως  ο εχθρός του

Ο καθείς  τον δικό του κόσμο εκφράζει

 ο καημός του διπλανού   δεν τον νοιάζει

η πατρίδα του κι’ αν  μένει ουραγός δεν τον πειράζει

ακόμη κι’ αν τον κλέβουν γνώμη δεν αλλάζει

Όταν την καρδιά του τολμήσει ν’ ανοίξει

η θα τον λυπηθείς ή θα  τον μισήσεις;

εξ’ αυτού αμπαρωμένος  στης Ιεριχούς τα τείχη

συλλογικά αδυνατεί να ενεργήσει

Ο  καθένας στον πύργο του  κλεισμένος

   με την προσωπική του γνώμη αρματωμένος

διάλογο δεν αντέχει να κάνει

το δόγμα(=κόμμα)  βάζει μπροστά να μην τον βασκάνεις

με την λογική  παντελώς χωρισμένος

στο συναίσθημα και στο  κόμμα παραδομένος

 ο  βολικός  δουλόφρων  πάει χαμένος

θύμα πάντα και ταπεινωμένος

Κοντά σου μόνο μία στέκει

η μάνα πάντα σου παραστέκει

 μάνα μας και η Πατρίδα

σου έδωσε το πρώτο  γάλα

    με θεϊκό σε τάισε μάνα

για σένα έκανε οποιαδήποτε θυσία

με το νεκταρ των θεών σε  πότιζε και  με αμβροσία

εσύ όμως την πότισες πικρία

Αφ’ ότου άλλαξες θεούς εχθρεύεσαι τον Πάνα

έρημο έκανες τα πάντα

  έκαψες όλη την Ελλάδα

εκεί που πριν ήταν  δάση τώρα γέμισε αφάνα

Δυο   φίλους   αξιώθηκα στη νιότη

σε λίγο έφυγαν και εγώ  έκτοτε μοναχικός ιππότης

εμπιστοσύνη σ’ όποιον δώσεις;

αυτός αύριο θα σε προδώσει

ανάστατη στους καιρούς μας η ανθρωπότης

Κλεισμένος στο δικό του το καβούκι

 Οι νέοι μας έγιναν τραμπούκοι

  όλοι   με τα κινητά   συνομιλούν

 στον ίδιο όμως  χώρο φιλονεικουν  

Ο  πνευματικος  ανθρωπος την μοναξιά αποζητάει

μόνο ο πολιτικός καμιά πεντακοσαριά κουμπαριές αμολάει

Μοναξιά η καλύτερη παρέα

με τη μοναξιά ζεις ελεύθερα και ωραία

νέος φίλος  ο Υπολογιστής το κινητό και  η τεχνητή νοημοσύνη

μήπως πάμε προς την άβυσσο και ότι θέλει ας γίνει;

Στο τέλος όμως θα το  μετανιώσεις  

   «μαγκούφης» αβοήθητος  θα  τελειώσεις ;

  την πατρίδα σε ξένους θα την παραδώσεις;

Την  αρρώστια  μόνος θα την υποφέρεις

    κατάμονος   το «σταυρό» θα  μεταφέρεις

μόνος και στο τούνελ  στο ύστατο ταξίδι   

 θα ταξιδέψεις

με τον Πλούτωνα παρέα θα ουρανο πλεύσεις

Μόνος στη ζωή μόνος και στην  ξενιτιά  

τραγούδια   λες  της μοναξιάς και της λευτεριάς

  τραγουδάς  και για  κάποια προδομένη σου   αγάπη

μόνος στη γέννηση μόνος και στο θάνατο  θα φτάσεις

απών πριν γεννηθείς απών και μετά που θα πεθάνεις

   Απειροελάχιστη   η ζωή σου  στη Γη

αλλά εσύ δεν κάνεις κάτι για να προκάνεις

Ολοι μαζί  στο φαί και πρώτοι οι πολιτικοί

«Μαζί τα φάγαμε» τα κοινοτικά κονδύλια

Εσύ αέρας έφαγες και αυτοί τ’ αρνί

δάση κάψανε  και αλσύλλια

  τις κορυφές γέμισαν «ανεμοδούρες»

  τα  δασύλλια οικόπεδα  με των πολιτικών   τις «αγιαστούρες»

Ολοι μαζί να τους αμφισβητήσουμε κάποιο πρωί

με άλλο Σύνταγμα να προχωρήσουμε λαϊκής αποδοχής

τούτοι τελειωμένη είναι ιστορία

πτώμα που βρωμάει  και όζει επειδή  αργοπορεί η κηδεία(25/8/25)

   *Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
http://amphiktyon.org
Όποιος επιθυμεί  να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την   ένδειξη

«διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98