ΤΑ ΗΛΥΣΙΑ ΠΕΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ «ΑΤΕΛΕΙΣ»

 

ΤΑ  ΗΛΥΣΙΑ ΠΕΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ «ΑΤΕΛΕΊΣ»

 

Πως   οι πρόγονοι μας τον Αδη θεωρούσαν;

«Τάρταρα»  , «Ηλύσια Πεδία» ,«Νερτερία»

 και «Λίμνη Αχερουσία»  τον  αποκαλούσαν

Οι υπέρ πατρίδος  πεσόντες   αιώνια ζούσαν

και σε πανέμορφο τόπο     κατοικούσαν

τι κι’ αν  το  φθαρτό τους σώμα θα λειώσει στο χώμα 

  η ψυχή τους θα  απολαύσει  χίλια χρόνια

Για τους πεσόντες πάσα γη    τάφος

ο  Άγνωστος Στρατιώτης  το υπέρτατο πάθος

σταμάτα νέε την ασχυμοσύνη και το άγος

χάρισε στο μνήμα τους ένα  άνθος

αυτό δεν είναι επανάσταση   αλλά αφροσύνη

δείξε στους ήρωες   σεβασμό έχε τους  ευγνωμοσύνη

Τα Ιλύσια Πεδία εφεύρεση   των ποιητών

εκεί των ηρώων μετέβαιναν ψυχές και ανδρών επιφανών

Το όνομα τους  χάρισε ο γιός του Ηλυσίου Ελευθήρος

  ευσεβεστάτος  είχε ανακηρυχθεί  των ψυχών σωτήρας

Οι ήρωες  και οι πεσόντες

πολεμικούς  και   ιπππικούς    έδιναν  αγώνες

δεν υπήρχαν βροχές και χιόνες

δάφνες και δένδρα    αειθαλή  και  της  άκαρπης ιτέας

 βασίλειο του Κρόνου και της Ρέας

λίγο  χρόνο κράτησε η βασιλεία τους στη Γαία

βραχεία η εποχή του «Χρυσού Αιώνα»

οι άνθρωποι παρέβησαν το  φυσικό κανόνα

στο έγκλημα το έριξαν  και στην «κονόμα»

  ο Δίας  σωτήριους νόμους  ήρθε να επιβάλλει

ο πολιτισμός  για πρώτη φορά στη Γη άρχισε  να  θάλει

οι ψυχές  στα Ηλύσια  ευχάριστα  περνούσαν

τρις φορές το χρόνο  τα δένδρα καρποφορούσαν

παραδείσια πτηνά με γλυκιές φωνές  κελαηδούσαν

Ο τόπος ήταν πάντερπνος και χαριέστατος

πραγματικός παράδεισος  ευωδέστατος

πλήρεις ρόδων και κρίνων οι λειμώνες

ευωδέστατες μαργαρίτες και ανεμώνες

 ποτιζόμενα από  στο πέρασμα  του ποταμού  Ηριδανού

  αύρα τους  χαρίζει ο Ζέφυρος  εκ του  Ωκεανού

βοριάδες εκεί δεν  πνέουν     «ετησίες»

ιερείς   ευσεβείς φιλοξενούνται   και  οι  τραυματίες

και όσοι   κάνουν    έργα  ευποιίας στην πατρίδα

στα Ηλύσια να μπουν έχουν ελπίδα

 να τους γράψει και η ιστορία

οι ιερείς και μάντεις   ασχολούνταν με  ωδές  και  τα θεία

δεν φορούσαν όμως  μαύρη «κελεμπία»

όπως τα  ξενόφερτα  ιερατεία

περίδεσμον   έφεραν λευκό στην κεφαλή

 παρθένες  και  «ουρί» έβαλαν οι Ανατολικοί

όσες  αστόχησαν  στο βίο τους το θνητό

Καθαρμός εκτελείτο  πριν  των ψυχών

ουδείς   με γήινον ή σωματικό ρύπο  γινόταν δεκτός

Από το καθαρτήριο περνούσαν οι ψυχές οι  λερωμένες

πλένονταν με ύδωρ ή στον  αέρα  έμεναν κρεμασμένες

«ένιπτον ανομήματα μη μόναν όψιν»

άμωμος ο κάθε ευεργέτης  και ο ήρωας στρατιώτης

εκεί δεν  χωρούσε  ψυχή  κακού δεσπότη

η   παραμονή   στα Ηλύσια    χίλια χρόνια  διαρκούσε

μετά έβγαινε στον κόσμο και σε άλλο σώμα εισχωρούσε

Η μετεμψύχωση Ελληνική ιδέα

οι Ινδοί  από τον Ηρακλή σε εποχή  την πήραν αρχαία

 πριν   ύδωρ έπινε από την πηγή της Λήθης

την μακάρια ζωή των Ηλυσίων να λησμονήσει

εκεί βρίσκει  ο καθείς ό,τι επιθυμήσει

Πού  βρίσκονταν  όμως τα Ηλύσια Πεδία ;

λίαν συγκεχυμένη έχουμε πληροφορία

υπάρχει   καταπακτή του Αδη στην Βοιωτία

άλλοι  τα τοποθετούσαν  σε αστέρες απλανείς

άλλοι στην   Ισπανία  ,  Ανδαλουσία και στη Βαλτική

  στις νήσους των Μακάρων στα Κανάρια νησιά

 ή  στον Ατλαντικό  στην Καραϊβική  στην Αμερική κοντά

τέλος μεταξύ Βρετανίας και έσχατης Θούλης

εκεί ζούσαν ιχθυοθήρες των ξένων  δούλοι

Γράφει στην «Ωγυγία» ο Αθανάσιος Σταγειρίτης

μιά παράξενη  πληροφορία που έρχεται να μας  συγκλονίσει

ομιλεί για ιχθυοθήρες στους Φράγκους υποτελείς

τους   ονομάζει  «ατελείς»

σήμερα  θα τον θεωρούσαν «ρατσιστή»

καθότι σε μέγιστη  κατάπτωση  ζούμε διανοητική

Οι ιχθυοθήρες   τις ψυχές μετέφεραν στον Αδη

τους χειμερινούς μήνες  μέσα στο πολικό σκοτάδι

εγείροντο και εφέροντο  στον αιγιαλό ασυναισθήτως

σαν κάποιες δυνάμεις  να τους ωθούσαν ανεπαισθήτως

εκεί εύρισκαν κενά ξένα  πλοία και κωπηλατούσαν

ένοιωθαν βάρος μέγα ωσάν να ήταν φορτωμένα

εν ριπή οφθαλμού όμως  έφθαναν   στο   Βρετανικό  λιμένα

με τα πλοιάρια τους   ένα ημερονύκτιο κράταγε το ταξίδι

τι άραγε τούτη η περιγραφή να κρύβει;

Άνθρωπο δεν έβλεπαν  κανένα

φωνές όμως  στα  πλοία και οχλαγοή  ανακατεμένα

ωσάν  κάποιοι  τους  «επιβάτες»  να υποδέχονταν

τους  προσφωνούσαν με το αξίωμα ,   επάγγελμα,   πατρώνυμο  

μητρώνυμο    ωσάν  κάποιους εξέχοντας

στον ερχομό τα πλοία  γίνονταν ελαφρότατα ωσάν αβαρή

 ταχύτατη  στο νησί τους  η επιστροφή

 Ο Βιργίλιος , Στράβων, Πλούταρχος και Τζέτζης

 τις πληροφορίες  μας παραδίδουν

όμως κάποιες άγνωστες  πτυχές ίσως μας  κρύβουν

αν τη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας οι « ταλεμπάν της εποχής» δεν

 είχαν  καταστρέψει

  ο κόσμος στον ανθρωπιστικό  πολιτισμό θα είχε επιστρέψει

Ηλύσια Πεδία  στη Γη δεν θα βρεις όσο κι’ αν ψάξεις  

στην Εσχατη   Θούλη  ο Πυθέας στον Αρκτικό κύκλο  το 325π.Χ πρώτος είχε φθάσει

σήμερα δεν μπορούμε  ούτε  να  ονειρευτούμε

σαν  τα  κτήνη μας ψηφιοποιούνε

κόλαση η γη  με   τους «πολυπολιτισμικούς   παραδείσους»

ως και την Ομήρου Οδύσσεια καταργούνε  πριν να δύσουν

μαυρισμένες και οι ψυχές μας  ολισθαίνουν στην Εσχάτη Θούλη τη 

γη εξουσιάζουν  με προνόμιο από το  θεούλη;

Αμφικτύων

30/12/ 2020

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Όποιος επιθυμεί  να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την   ένδειξη «διαγραφή»«σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98

ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ

 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ