ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΘΕΟΣ !!

 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΘΕΟΣ !!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων 

Ο Έλληνας, ανώνυμος κι’ επώνυμος
μεγαλουργεί στα ξένα,
όλοι Ωνάσηδες δεν γίνονται
γιατί αυτός είναι μοναδικός, ο Ένας !
καμάρι του Γένους  εφοπλιστής μέγας ,
η  διεθνής πλουτοκρατία τον αποκαλεί «απατεώνα» ,
πώς όμως έντιμα να φερθεί
στης διεθνούς μαφίας τον κοπρώνα;

 

Αυτοδημιούργητος, πολυμήχανος, απλός,
παράτολμος, δυναμικός, μεγαλομανής, καλός
γνήσιος Ελληναράς, Ίωνας, Σμυρνιός,
καμάρι της φυλής σε όλη την Οικουμένη
μέγας ευεργέτης χωρίς τιμές να περιμένει.

 

Έφερε στην πατρίδα δόξα και τιμή ,

«Ωνάσειο»  χάρισε και την «Ολυμπιακή»

θάρρος, αυτοπεποίθηση και δυναμική πνοή .

έκανε τον Έλληνα υπερήφανο

η φήμη του στα ύψη ανεβασμένη

και η χώρα τελικα  βγήκε κερδισμένη

 

Εχθροί και φίλοι

Θαυμάσετε τον ! Μισήσετε τον !

Λασπώσετε τον!  Σκοτώστε τον!

Αγνοήστε τον! Και τι μ’ αυτό ;

αυτός αντάμα στους Ολύμπιους θεούς ,

στα Ιλίσια Πεδία τώρα μένει

 

 

 

Στου Ολύμπου την πιο ψηλή κορυφή

η φήμη του ανεβασμένη

με τα μεγάλα πνεύματα της υφηλίου περιδιαβαίνει

για να φθάσει όμως εκεί τράβηξε σκληρό κουπί

δύναμη άντλησε από  του γένους μας

την ηρωική συνισταμένη.

 

Ήταν μοιραία επωδός

δύο Έλληνες ημίθεοι να ενωθούν  ερωτικώς

Τέλης και Μαρία στο Παρίσι

και οι δυο τους  ταλαντούχοι  

η ανεπανάληπτη στον κόσμο αοιδός

πλάι  στον  μεγιστάνα με τα πλοία

ένας δεσμός που άστραψε στα ‘μίντια’  σαν   κεραυνός

σε σαλόνια κοσμικά ,   και σε έντυπα  σκανδαλοθηρικά

ξαφνικά εν αιθρία

 

Τι μίσος; τι φθόνος; τι ζήλεια ποταπή;

μπαμπουίνοι, αδειανοί  κοσμοπολιτικοί

η πλαστή κάστα της «υψηλής κοινωνίας»

γιατί ο Ωνάσης δεν ήταν γόνος εξ αίματος

αλλά ένας ταπεινός πρόσφυγας εξ Ιωνίας

κυνηγημένος το 22 από την   πατρογονική εστία

ένεκα γενοκτονίας

τώρα συνωστίζονται στην κουπαστή της «Χριστίνας»

το διεθνές  “jetset”  της ακάματης πλουτοκρατίας

 

Ο Άρης έκανε τα ακατόρθωτα κατορθωτά:

τα όρια της Ελλάδος ξεδίπλωσε φαρδιά -πλατιά ,

σε θάλασσες και ουρανούς τη σήκωσε  στα ύψη

ο πόλεμος η κατοχή   την είχε κυριολεκτικά  τσακίσει

από την κλεψιά και τη λεηλασία των πολιτικών  εξουθενωμένη

και από τον επάρατο εμφύλιο κατακρεουργημένη

 

Η Ελλάς στους συμμάχους πρόσφερε το παν

κι’ αυτοί της πρόσφεραν τόνους αγνωμοσύνης

της έριξαν  μια γερή κλωτσιά στα πισινά
φυλακισμένη  μονίμως την κρατούν με αφροσύνη

 

Θρυλείται ότι ανήκε στην Ομάδα «Έψιλον»

συγκρούσθηκε  σαν Διγενής Ακρίτας στα πέτρινα αλώνια

σαν άλλος Θησεύς  τον κακούργο Σίνιν  σκοτωσε στον Ισθμό εκείνα τα χρόνια

δρόμους στο «μαύρο χρυσό»   όπως ο νέος Κουφαγόρας άνοιξε στο Μαραθώνα

τη χώρα στον έβδομο ανέβασε ουρανό

της Ελλάδος τέκνον ακριβό δυσεύρετον.

 

Μεγαλοπρεπής και θρυλικός

ζούσε σαν μεγιστάνας και ηγεμών

του άρεσε η μεγάλη ζωή και η χλιδή

αλλά στο ταπεινό το ταβερνάκι

έπινε Ελληνικό ουζάκι

με ελιά και χταποδάκι ήταν και μερακλής

όταν ερχόταν στην πατρίδα να ξεκουρασθεί

στο Ελληνικό Αιγαίο

σε κάποιο ήσυχο και μαγευτικό νησάκι

τα έπινε σε κάποιο ταβερνάκι του άρεσαν  και οι διπλοπενιές στο μπουζουκάκι πριν  σαλπάρει με τη «Χριστίνα» το βαποράκι

Επιχειρηματικό δαιμόνιο κληρονόμησε από τον Ερμή

τη δύναμη του ημίθεου Ηρακλή

την   πολυμήχανη ναυτοσύνη του   Οδυσσέα

εφτάψυχος αλλά με  την πτέρνα του Αχιλλέα

του Άρη την  αγωνιστική αρετή

τον φοβήθηκε όλη η γη

το φιλότιμο του Έλληνα και την αδάμαστη ψυχή

φορούσε του Αλεξάνδρου την περικεφαλαία

και όλα του πήγαιναν ωραία

αλλά τον λάβωσαν στην πτέρνα του Αχιλλέα

 

Με τη «Χριστίνα» έπλεε σε Αιγαίο και Μεσόγειο

με αναμμένο τον «Ολυμπιακό Δαυλό»

κι’ οι παγκόσμιοι στόλοι του με

τη γαλανόλευκη στον ιστό

τα πλοία  όνομα έφεραν Ελληνικό

τους ωκεανούς αυλάκωναν   καθημερινώς

στα προϊστορικά μονοπάτια των Αργοναυτών

και τα αεροπλάνα με ονόματα από

τους  Ολύμπιους θεούς

ένωσε τους ομογενείς  σε τόπους μακρινούς

 

Και όλα πήγαιναν ωραία
στων Ωνάσηδων τ’ αρχοντικά

όχι όμως και στους μοχθηρούς

«μνηστήρες» με τη ρομφαία

απηνή τον έβλεπαν ανταγωνιστή τους

με το ασπράδι του ματιού τους

ώσπου μεθόδευσαν με σαμποτάζ

το μεγάλο φονικό του γιού του

 

Η αδυναμία του στον Αλέξανδρο ήταν υπερβολική

η «αχίλλειος» του Ωνάση ήταν πτέρνα

μεγάλη να κάνει την «Ολυμπιακή»

και η πτήση του έφτιαχνε το πνεύμα

όμως να λέμε και τα κακά του

είχε έλλειμμα στοργής  ο Ωνάσης στα παιδιά του

γιατί αυτός αρμένιζε σαν Φαέθωντας ψηλά

στα δώματα του

από τα  μεγαλεπήβολα συνεπαρμένος  όνειρα του

 

Με πέντε κύκλους την υφήλιο  κατάκτησε ειρηνικά

χωρίς αίμα, βόλια και πυρά

αυτό που ο Μεγαλέξανδρος το έκανε πολιτιστικά

ο Άρης το επανέλαβε οικονομικά

και το ολόγραμμα του  καταύγαζε στον ουρανό

σαν του Θησέα την οπτασία στο Μαραθώνα

έγινε σ’ όλο τον κόσμο τοις πάσι γνωστός

διεθνής βασιλιάς χωρίς θρόνο  και κορώνα

 

Έκανε όμως και λάθη τραγικά

γέννησε μόνο δύο παιδιά

-Αλέξανδρο  και Χριστίνα-

κι’ όχι μια ντουζίνα

αν   η διεθνής μαφία

της «εκλεκτής ράτσας τα σκυλιά»

του σκοτώσουν τα μισά

να έχει άλλα έξη εφεδρεία

ζωντανά

 

«Είχα προμαντεύσει νέα λιγρά»

σε μια στιγμή περισυλλογής θα πει ο Τέλης

στους δικούς του:

«Θηριομανείς φανήκαν οι εχθροί μου

να δραπετεύσω θάταν υποχώρηση

να προσκυνήσω θάταν δουλοσύνη

δίχως καμιά να δώσω πρόκληση

όταν δεν μπορούν να σβήσουν

το δικό μου το καντήλι

στα παιδιά μου ορμούν με μίσος και αγριοσύνη

θυσία να τα κάνουν στο Μολλώχ

εκτός κι’ αν αμαχητί παραδοθώ

Αλλά ΟΧΙ, αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει

, γιατί είμαι γνήσιος Ίων, Έλλην και όχι δούλο-Ρωμιός

Ω! ξειν’ αγγέλειν Λακαιδεμονίοις…»

 

Σαν δέχθηκα τη Τζάκι στο Σκορπιό,

στη νυφική μου κλίνη,

και έβαλα το όνομα του «Ιμπν Σαούντ»

στο πλοίο μου το πιο τρανό

όνομα με πλούτη αμύθητα  και σαγήνη

τα κόβαλα της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας,

στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού συνωμοτούν

 

Του Μαμμωνά οι αργυροφάντες,

κύκλωπες τοκογλύφοι Λαιστριγόνες

με πεταχτές κοιλάρες και αιχμηρές σιαγόνες

τα μαχαίρια με μανία τροχίζουν

την καρδιά μου λογχίζουν

όπου με πονεί και όπου με σφάζει,

τον Αλέξανδρο μου πισώπλατα στον αέρα χτυπούν

η συνωμοσία  κατά του γιού μου στο Ελληνικό

με συνταράζει  , στο χώμα με σωριάζει

 

Μα έτσι που σε κατάντησαν παιδί μου

«βγάλτε τα σωληνάκια,

τελείωσε του Αλέξανδρου το λάδι»

λέω στους γιατρούς με πόνο αφάνταστο

εκείνο το μοιραίο βράδυ

 

 

Τον κράτησα 20 μέρες στο Σκορπιό
 άταφο και ταριχευμένο
πριν από τον Μητροπολίτη Λευκάδας ειδοποιηθώ
ότι τούτο είναι απαγορευμένο
και έτσι ακολούθησε η κηδεία του Αλέξανδρου
σε κύκλο οικογενειακό και περιορισμένο
δυσβάστακτο  ο πατέρας να θάβει το παιδί του
 το πολυαγαπημένο.

Ευτυχώς που δεν έζησα της Χριστίνας μου

το χαμό να δω

το τέλος της ανεξιχνίαστο και αινιγματικό

τον Πλούτωνα ευχαριστώ

που με πήρε μια ώρα αρχύτερα στον Αδη

Στου γιού του το άψυχο ζεστό κορμί

που ποτέ δεν συνήλθε από το βαθύ το κώμα

ο  Τέλης ψέλλισε κείνο το μοιραίο βράδυ

κάτι μυστηριώδη λόγια:

«Αν ζούσε ο Αλέξανδρος,

 

το παιδί μου το πολυαγαπημένο

σε τούτο τον αλγεινότατο αιώνα

της βαρβαρότητος και παρακμής

αγαθοδότης της πατρίδος θα γινόταν

και άνδρας ευκλεής, οιστρηλάτης και δοτήρ

του παρακμάζοντος γένους το παράδειγμα

θ’ απλωνόταν στο γένος

και ειρηνικός θηριομάχος αγριοφρόνων βαρβάρων,

σαν άλλος Ηρακλής θα εξελισσόταν με σθένος !»

 

Τώρα καιρός να φύγω κι’ εγώ

από τον μάταιο τούτο κόσμο τον κακό

να ουρανοπλεύσω στο Σκορπιό για το στερνό ταξίδι,

με τα φτερά της "Ολυμπιακής"

του Πλούτωνα πλοίο νεκρικό,

στης Αχερουσίας λίμνης την απεραντοσύνη

στον ποταμό της λήθης και της αέναης ροής

να μπω καθάριος χωρίς οδύνη

μπορεί το σώμα μου να φθαρεί

το πνεύμα κι’ η  μνήμη μου αθάνατη θα μείνει.

 

Λυπάμαι τη μοίρα σου "Ολυμπιακή" !!

το καμάρι του Αλέξανδρου και το δικό μου μεράκι

έπεσες στα νύχια των εχθρών

σαν το χελιδόνι, στο αρπακτικό γεράκι

με μοχθηρία σου έκοψαν τα φτερά οι γύφτοι

γιατί ΔΕΝ ήθελαν τους πέντε κύκλους να σεργιανήσεις

σε Ανατολή και Δύση

σε ήθελαν μικρή και ευτελή να πεθάνεις από φθίση.

Ζητιάνα σε κατάντησαν στα αζήτητα της αγοράς

θύμα κρατικοδίαιτων τρωκτικών εσχάτης προδοσίας

της πιο άθλιας πολιτικής διαφθοράς

έγινες το «καροτσάκι» του Ανδρέα και της  μαφίας

από τον τάφο σου εύχομαι «αίεν υψιπετείν» Ελλάς

πρόσεχε όμως τους πολιτικούς  να μην σου  φορέσουν το  στεφάνι της συνωμοσίας

 

Και τώρα ώρα για στερνό απολογισμό

η Πλουτώ μου έδωσε πλούτο με ουρά

αλλά με πρόδωσε οικτρά

-όχι όμως και ο Ελληνικός λαός-

ο Έλληνας με υπεραγαπά!

 

Μια μάγισσα μου έριξε φοβερή κατάρα ,

όμοια με κείνη του οίκου των Ατρειδών

μαγείρεψε το κρέας των παιδιών μου

με πετρέλαιο και Ύδωρ της Στυγός

μου πρόσφερε γεύμα με λαχτάρα

κατά τις επιθυμίες των εχθρών μου!

.

Δεν έχω ελπίδα από τη μικρή την Αθηνά

δεν περίμενα τέτοια κατάντια

ξέχασε σπίτι πατρικό,

λησμόνησε και το Σκορπιό

προσχώρησε στη βαρβαρική φαμίλια του πατέρα της

για πάντα.

 

Σαν έσβησε το δικό μου το κερί

πήρα μαζί μου δύο μέτρα  γη αφράτη

για να δικαιωθεί έτσι ο χρησμός

εκείνου του απλοϊκού λιμενεργάτη

που κάποτε προφητικά μου είχε πει :

«δυο μέτρα Ελληνικής γης

θα πάρεις κι’ εσύ Ωνάση»

την καλύτερη ευχή μου έδωσε το παλικάρι

 

Μελανός ο ορίζοντας στην παρούσα εποχή

αγκομαχούν γη και  ουρανοί

λαμπαδιάζουν οι καιροί

τρέμουν αγέννητοι και ζωντανοί

σε λίγο θα πουν στους πεθαμένους

"βγείτε σεις να μπούμε εμείς"

 

Η Ελλάδα στο στόμα του Κύκλωπα

Έλληνα «κάνε το καλό και ζείσε καλά»

τα δύσκολα είναι μπροστά χρόνια

ο προαιώνιος εχθρός και πάλι εφορμά

έχε τα μάτια σου ανοιχτά έτοιμο το στόλο

και τα κανόνια

 

Με σύμπνοια και αυτογνωσία προχώρα μπροστά

ΧΩΡΙΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑ

με μπούσουλα των προγόνων μας τη διαχρονική Αξία

(Πατρίδα , Ελευθερία και Δημοκρατία)

τα ιδανικά τα προαιώνια

μακριά από της Κίρκης τα μαυλιστικά ουρλιαχτά

και της Α-μνημοσύνης τα αλώνια

 

Έλληνες !! Η χώρα του Διός θα ξαναγεννηθεί

στον παρόντα αιώνα

η Αλήθεια θα λάμψει επί της Γης

μεθύστε και πάλι με το γλυκό κρασί του Αγώνα

 

Από την καταστροφή γλυκοχαράζει η αυγή

θα διαλυθεί το ψέμα σαν την πρωινή δροσοσταγόνα

το «Ολυμπιακό Πνεύμα» θα αναγεννηθεί

καιρός να ξαναχτίσουμε τον πολιτιστικό μας Παρθενώνα!

 

*Αμφικτύων

1/ 5/ 2003

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης
μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://www.amphiktyon.blogspot.com/

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.org