Fwd ΑΝΘΗ ΚΑΙ ΑΙΝΕΙΑΣ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Η Ανθή νεανιδούλα και ο Αινείας νεανίας
τότε που ανθούσε το γιασεμί και η γατζία
από τυχαία γνωριμία σε γάμου ήλθαν κοινωνία
αντίθετοι στο χαρακτήρα όπως η Ήρα και ο Δίας
ανθόσπαρτο δε θα είχαν βίο,
αν στη μέση λύση δεν τα εύρισκαν οι δύο
λαβωμένος από του πρώτου έρωτα την προδοσία
τούτη τη φορά δε χωρούσε απροσεξία
Την εποχή του εμφύλιου πολέμου
η νύφη πιστοποιητικό χρειαζόταν του βίου του προτέρου
το διαβόητο «κοινωνικών φρονημάτων»
όμως ο σπιούνος είχε άλλη επιλογή
για τη γειτόνισσα του την Ανθή
ο γάμος τούτος να μην ευοδωθεί
καρφί βάζει μέσω της ΚΥΠ ο γάμος να ματαιωθεί
Η νύφη δεν ήταν «υγιών κοινωνικών φρονημάτων»
τότε οργίαζαν οι καταδότες των εθνικών καθαρμάτων
τώρα της Ν.Τ.Π και των «δικαιωματάκηδων» ΛΟΑΤΚΙ
αν είσαι « πατριώτης » την έχεις φουκαρά μου βάψει
κάθε φορά σε μέγγενη σε βάζουν και σε ασφυκτική λαβίδα
καταργούν φύλλο, οικογένεια, Έθνος και Πατρίδα
σε χρέος σε ρίχνουν και σου κλέβουν την παρτίδα
και την ψήφο σου καταδικάζουν ότι μοιάζει με «κροτίδα»
πάντα τα ίδια και τα ίδια ….
Υπήρχαν όμως και Έλληνες μετριοπαθείς και νουνεχείς
τελικά την έσχατη μέρα πήρε το πιστοποιητικό
γιατί η νύφη ήταν «καθαρή»
ο γάμος έγινε πολύ κλειστός μόνο μεταξύ των συγγενών
γιατί την τελευταία εγκρίθηκε στιγμή
Ήταν πανέμορφη η νύφη και προκομμένη
υπερβολικά ικανή και σε οργανισμό εργαζομένη
δραστήρια και πιστή η νέα του συμβία
δυναμική με μάτια σπινθηροβόλα όλο μαγεία
Και οι δυο στο ζυγό με ορμή για δημιουργία
με μέτρο στα οικονομικά απέκτησαν περιουσία
σπούδασαν τα παιδιά στα καλύτερα σχολεία
με επιμέλεια
όλοι τους έχαιραν υγεία και αρτιμέλεια
Έζησαν καλά , στις τέσσερες ταξίδεψαν ηπείρους
εργάστηκαν σκληρά με επαίνους και« παπύρους»
Ο χρόνος αδυσώπητος και η κλεψύδρα γρήγορα αδειάζει
από ωραία η κυρία τώρα γραία
και στο περπάτημα μουδιάζει
λύγισε σαν την ιτιά έπεσε σε δυσκινησία
ο κεντρικός υπολογιστής δε δίνει εντολή
και τα πόδια εν ημιαδρανεία
η άλλοτε κομψή με ζωτικότητα γεμάτη
φίλο τώρα έπιασε την πολυθρόνα και το κρεβάτι
με δυσκολία τώρα περπατάει
όλα τα περιμένει από τον υπέργηρο σύντροφο της
που της παραστέκει στο πλευρό της και τη βοηθάει
Πόσο ωραία εκείνα Ανθή μου τα χρόνια
που ανθούσαμε τα κλώνια
κελαηδούσαμε γλυκά τα αηδόνια
η ζωή μας φαινόταν τότε αιώνια
τώρα μας χτυπάνε της υγείας τα κανόνια
στα τελευταία βαγόνια πως άραγε βρεθήκαμε;
και στον προ τελευταίο σταθμό χωρίς
επιστροφή αφιχθήκαμε;
Έτσι η Ειμαρμένη τα ορίζει
το βέλος του χρόνου πίσω δε γυρίζει
τούτη η μικρή τραγωδία
χωρίς θεατές παίζεται σε κάθε συνοικία
με πρωταγωνιστές κάποια Ανθή και κάποιον Αινεία
Ο ηλικιωμένος σαν παρείσακτος νοιώθει και σαν ξένος
ανακυκλώσιμο είδος στον κάδο πεταγμένος
η έλλειψη επικοινωνίας τον κάνει να
μελαγχολεί και να πάσχει
καθημερινά η ίδια μονότονη πράξη
αισιοδοξία έπαψε να υπάρχει
εντυπώσεις αδυνατεί να αλλάξει
μια κοινωνία που την έχει πλέον χάσει
και αυτή τον έχει διαγράψει
αδυνατεί τον εκσυγχρονισμό να απολαύσει
φταίνε οι δυνάμεις του που τον έχουν αδειάσει
Ελάχιστα άτομα πλέον τον προσεγγίζουν
όλοι γύρω του άγνωστοι δεν τον αναγνωρίζουν
στην ψηφιακή εποχή η απομόνωση του επιτείνεται
σε μια πόλη που όλα γύρω του εκσυγχρονίζονται
αυτός ζει στο παρελθόν σαν απολίθωμα σαν πεταλίδα
πάνω στο βράχο που ακόμη λέγεται Πατρίδα
και από αυτή ζωή αντλεί και ελπίδα (16/6/23)
Αμφικτύων
* Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/
Όποιος επιθυμεί να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου