ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΝΑΥΤΙΚΟ

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΝΑΥΤΙΚΟ

του *Αμφικτύωνος

Τιμή και Δόξα στον Έλληνα ναυτικό

στον Αργοναύτη και στον καραβοκύρη τον ανδρειωμένο,

η Θέτις τους εγέννησε,

και οι Νηρηίδες τους έχουν ερωμένο.

Θαλασσοπλέει σε ωκεανούς και θάλασσες,

από αμνημονεύτων χρόνων,

τότε που κανείς στο νερό δεν έπλεε ,

παρά μόνον οι γιοι του Ποσειδώνος ,

Κάτι ανόητοι σε απεκάλεσαν « ναυτεργάτη»,

μα εσύ είσαι θαλασσόλυκος, της θάλασσας το άτη,

σε ποντοπόρα πλέεις με φουρτούνες και γαλήνη,

ναυμάχος μεταβάλλεσαι όταν ξεσπάσει πολεμικό μπουρίνι,

Ήρθα στην ξακουστή Ιωλκό , στη Μαγνησία,

Ιάσωνα ήρθα για να σε συναντήσω,

σε ανοιχτές θάλασσες και στους ωκεανούς πως έπλεες με την «Αργώ»; να σε ρωτήσω.

Πως έφθασες με την «Αργώ»

στους ωκεανούς : Ατλαντικό , Ινδικό , Ειρηνικό;

πως συμφιλιώθηκες με τον ντόπιο πληθυσμό;

πως μετέδωσες εκεί πρώτος τον Ελληνικό Πολιτισμό;

πως από όπου πέρασες σε λάτρεψαν σαν θεό;

Δεν έκανα μόνον πολιτιστικές εκστρατείες και εξερευνήσεις,

νίκησα και άγριους λαούς σε πολεμικές επιχειρήσεις,

πολέμησα τις Αμαζόνες και πιο πριν στις τιτανομαχίες,

έδωσα σε ανατολή και δύση μεγάλες ναυμαχίες.

Άρχισε να μου διηγείται τις αργοναυτικές του εκστρατείες,

σαν να μην πέρασαν από τότε αρκετές χιλιετίες,

θαρρείς ότι ο χώρο-χρόνος έχει καθηλωθεί,

και μου είπε: «γράψε αυτά που θα σου πω αυτολεξεί»

Πρόσφατα ναυμάχησα και στο Αιγαίο,

το 1821 με τους Μιαούλη, Τομπάζη και Κανάρη,

το 1912 ελευθερώσαμε τα νησιά μας με τον Κουντουριώτη τον Υδραίο,

δεν έμεινε επάνω Τούρκικο ποδάρι!

Τι λες Ιάσωνα; Μήπως υπερβάλλεις;

Εσύ έζησες σε άλλη εποχή!

Όχι ! η ράτσα μας είναι με δεσμά δεμένη ασφυκτικά,

αυτό είναι της φυλής μας το απαράμιλλο μεγαλείο,

όταν ξεκόβουν κάτι νεώτεροι από την Ελληνική γενιά,

αυτούς τους τρώει το πολυεθνικό θηρίο.

Τα πλοία μας εκείνα ήταν θαυμαστά,

έπλεαν σαν δελφίνια ακόμη και στην τρικυμία,

χρησιμοποιούσαμε της φύσεως τα μυστικά,

ήσαν λειτουργικά και όχι τεχνολογικά θηρία.

Η Κολχίδα ήταν όνομα συμβολικό,

εμείς τότε πλέαμε σε Ανατολή και Δύση,

στον Ατλαντικό, Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό,

χωρίς να έχουμε ποτέ λιποψυχήσει.

Από το λιμάνι της Ιωλκού ο πλους ξεκινά,

τα γραφικά χωριά του Πηλίου το πλήρωμα αποχαιρετά,

την κατεύθυνση στον εξάντα από τον Ήλιο και τ’ Άστρα ποτέ δεν είχαμε χάσει,

να φέρουμε στην Ιωλκό το χρυσόμαλλο δέρας και χρυσάφι.

Μας ενέπνεε ο άθλος και η «όρεξη του ειδέναι»,

μας μεθούσε το άγνωστο , η περιπέτεια , ο νόστος για την Ιωλκό,

μεταφέραμε ανά τον κόσμο εμπορεύματα και πολιτισμό,

πλέαμε σ’ όλους τους ωκεανούς χωρίς δισταγμό,

και άμα η νοσταλγία μας πλημμύριζε λέγαμε το ‘απιέναι’.

Ποιος είναι αυτός με τα’ άρματα; Ρωτώ,

αυτός που φοράει την λαμπρά περικεφαλαία ;

είν’ ο γιός της θαλασσοθεάς Θέτιδος και του Διός,

ο ένδοξότατος Αχιλλέας ,

είναι των Μιρμιδόνων βασιλέας.

Τα πλοία μας πετούσαν κυριολεκτικά σαν πουλιά,

πάνω από τα κύματα με φουσκωμένα τα ιστία ,

πλάγια ανασηκώνανε σαν ανεμοπηδάλια τα κουπιά ,

όπως θαλασσοπορεί ψαύοντας τα κύματα ο ανεμοπτεράς,

έτσι πήγε ο στόλος των Αχαιών στην Τροία.

Η «Αργώ » πήγαινε μπρος , πίσω, δεξιά , αριστερά,

με ρυθμίσεις στα πανιά, στα κουπιά και στο τιμόνι,

μπαίναμε στο Κόλπιο Ρεύμα και μας έβγαζε στη Θάλασσα των Σαργασσών,

ο Πολικός Αστέρας δεν έδυε, δεν έκανε βουτιά στον Αρκτικό ,

το πλήρωμα τόσο βόρεια είχε αρχίσει να κρυώνει.

Ανεπανάληπτο άτομο ο Έλλην ναυτικός,

τότε, τώρα και αιώνια,

βατράχια της Μεσογείου που ζούμε στης θάλασσας τον

αφρό,

μοναδικό προπατορικό μας αμάρτημα η Διχόνοια.

Ηρωικέ Αργοναύτη που έγινε φέρετρο σου το καράβι,

που άφησες σε κάποια θάλασσα την τελευταία σου πνοή,

πόνο αγιάτρευτο έφερες στις καρδιές της μάνας, συζύγου και της αδελφής ,

όταν πήραν το στερνό σου μήνυμα από κάποιο κανάλι.

Μπορεί να μην έφερες το χρυσόμαλλο δέρας,

μπορεί να μην βρήκες άφθονο χρυσάφι,

έφερες όμως την αιώνια δόξα,

Έλληνα ναυτικέ το παράδειγμα σου εμπνέει,

δεν σε έχουμε ξεχάσει.

Δραματικό εκείνο το τελευταίο βράδυ,

όπου ο καιρός έβγαζε φίδια και η θάλασσα ξέρναγε Αδη,

έστειλες το στερνό σου σήμα- ένα SOS-

και σβήσανε τα φώτα και έγινε σκοτάδι,

μόνον μια πετρελαιοκηλίδα έμεινε στον αφρό,

του υγρού σου τάφου το σημάδι.

Σε όποιο βυθό τα κόκκαλα σου κι’ αν έμειναν,

Αργοναύτη δεν χάθηκαν , δεν λειώσαν,

αιώνια ορόσημα στον κόσμο έγιναν,

και τους νεώτερους ναυτικούς μας

ανδρειώσαν .

Καλοτάξιδα τα πλοία σας παιδιά μας!!

σας ευχόμαστε Καλή Χρονιά με όλη την καρδιά μας!!

οι θαλασσοθεοί μας, Θέτις και Ποσειδών,

να σας χαρίζουν υγεία και στην πατρίδα να σας φέρνουν ασφαλώς.

*Αμφικτύων

28/12/2012

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης , μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών