ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

του *Αμφικτύωνος

Άσπρα καράβια, μαύρα καράβια

πλέουν αντάμα με τους γλάρους στο γιαλό,

με μπουνάτσα και μπουρίνι,

κανείς δεν ξέρει τον τελικό τους προορισμό

ως του διαλυτηρίου την οδύνη.

Το ταξίδι με το «Άγιος Νεκτάριος» αισίως αρχίζει

Μέθανα, Ύδρα, Πόρος , Αγκίστρι,

κόσμος πολύς, φόρος βαρύς,

ανάθεμα στης τρόικας την κρίση.

Στο κατάστρωμα οι ταξιδιώτες τον Πειραιά ατενίζουν,

καθώς το πλοίο στο νερό γλιστρά ,

σε μία ώρα και 40’ λεπτά

του πλοίου ο καταπέλτης την Αίγινα ακουμπά,

σε περίοδο κρίσης σε μακρινές διαδρομές

δεν ξακρίζουν.

Η Αίγινα δεν έχει αφομοιωθεί στου Πειραιά τη δίνη,

ούτε από της Αθήνας το φλογερό καμίνι,

κρατά εις πείσμα το νησιωτικό της στυλ,

πανέμορφες έχει ακρογιαλιές και προκυμαία ωραία,

νησί του Διός, του Αγίου Νεκτάριου και της Αθηνάς Αφαίας.

Είναι Μεγάλη Παρασκευή, έκσταση, κατάνυξη και προσευχή,

σ’ όποιον πιστεύει στης Αναστάσεως το θαύμα,

σαλταρισμένος ο πιστός από τη λογική,

στον σταυρό είναι τώρα και ο ίδιος, με ψυχολογικό τραύμα.

Δεν είναι η πολυτέλεια που αξίζει στο νησί,

είν’ η απλότητα κι’ η μοσχοβολιά της λεμονιάς

του γιασεμί,

της θάλασσας η απλωσιά, οι ψαροπούλες, τα γρι-γρι,

η απομόνωση και απόδραση από της Αθήνας τη βουή.

Στο νησί πλέεις στην αιωνιότητα ,

στη γαλήνη και την ταπεινότητα,

στο χάος του Αιγαίου ο χρόνος τρέχει αλλιώς ,

όλος δικός σου και απολαυστικός.

Αίγινα το καταπράσινο νησί,

κατάλληλο για πρόσκαιρη αναψυχή,

για απόδραση από της πόλης της οχλοβοή ,

για λίγη νοερή περισυλλογή,

για γέμισμα με ενέργεια της νοοσφαίρας

από την χαοτική του Αιγαίου μηχανή .

Αν κάποτε γινόταν άμπωτις τελεία,

και εμφανίζονταν ο βυθός των θαλασσών σαν οπτασία,

θα βλέπαμε εκατομμύρια κόκαλα ναυτικών,

αεροπλάνων καταδιωκτικών και κουφάρια καραβιών,

και μυριάδων γυναικών να ψάχνουν για τον λατρευτό γιό,

σύζυγον και αδελφόν.

Πηγαίνοντας πίσω στου χρόνου το τσουνάμι,

φθάνουμε στης Αιγηίδας την καταστροφή,

τότε που ξεχύθηκε στην Αιγηίδα των Δαρδανελλίων το ποτάμι,

κι’ έμειναν οι κορφές των βουνών σαν ακοίμητοι φρουροί,

στου Ελληνικού Αιγαίου την λεκάνη.

Έκτοτε τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά παίζουν κρυφτούλι,

με της Ιωνίας την πανάρχαια Ελληνική γη,

τότε που οι Πελασγοί κατείχαν την Μικρά Ασία ούλη,

και διέδιδαν τον πολιτισμό του Διός στην καθ’ ημάς Ανατολή.

Θα βλέπαμε τον πρώτο στον κόσμο Αιγαίο ναυτικό,

πάνω σε ένα κορμό δένδρου, που τον έκανε πλεούμενο σκαρί,

να πλέει με πανί και με κουπί, σε κάποιο κοντινό νησί,

αναζητώντας κάποιο χαμένο συγγενή.

Θα βλέπαμε τη Μεγάλη Έκρηξη από το Ηφαίστειο της Θηρεσίας,

το μεγάλο τσουνάμι που έπληξε την Κρήτη,

αυτό κατέστρεψε του Μίνωα την πανίσχυρη αυτοκρατορία,

κι’ ο Εγκέλαδος που τράνταξε τα Λευκά Όρη και τη Δίκτη.

Νησάκια του Αιγαίου ανεμοδαρμένα,

βράχια από τα κύματα φαγωμένα ,

περίτεχνα έργα και προιστορικά πέτρινα εργαλεία,

με την αλμύρα ζυμωμένα από του Αιγαίου τα λατομεία.

Εδώ έζησαν πανάρχαιοι Κυκλαδίτες και Μυκηναίοι

δημιουργοί των πρώτων ανθρώπινων πολιτισμών ,

γίγαντες , υπεράνθρωποι Δάκτυλοι Ιδαίοι

ακόμη κυριαρχούν σε θάλασσες και ωκεανούς,

Έλληνες ναυτικοί γενναίοι!!

Ο χρόνος το ναό της Αθηνάς δεν θέλει να σβήσει,

παρότι οι χριστιανοί τον έχουνε γκρεμίσει ,

όμως θα έρθει σύντομα η μέρα που θα ξαναλειτουργήσει,

Φως στην οικουμένη και πάλι να σκορπίσει.

Ακρόπολις , Σούνιον , Αθηνά Αφαία,

τρίγωνο ισοσκελές, θαύματα αρχαία,

αλήθεια πως μέτρησαν με ακρίβεια τότε τις πλευρές;

δωρικός ο ναός με αδρές γραμμές,

κείται πάνω σε ύψωμα αυγοειδές,

λατρευτικό και ενεργειακό κέντρο μένει στο διηνεκές.

Ο Άγιος Νεκτάριος ζάπλουτος, μεγαλοπρεπής,

λίαν κερδοφόρο κέντρο λειψανολατρείας,

διαθέτει και τεράστια Μονή,

ευρύτερη και από της Αίγινας την …επαρχία.

Ένδοξες σελίδες από τους Χριστιανούς κατεστραμμένες,

λατρείες των πρώτων πολιτισμών λησμονημένες,

Έλληνες επιλήσμονες με ψυχές μεταλλαγμένες,

οι συμπαντικές δυνάμεις δεν χάθηκαν, επανέρχονται ανανεωμένες,

Η Αίγινα πατρίδα του Αιακού, Τελαμώνα και Πηλέα,

εδώ το πρώτο (επί Καποδιστρίου) της Ελλάδος Κυβερνείον,

εδώ οι Φυλακές και η πρώτη Σχολή Ευελπίδων ,

εδώ του Νίκου Καζαντζάκη η κατοικία,

θα απολαύσεις σπουδαία αρχαιολογικά μουσεία.

Καζαντζάκης , Σεφέρης , Ελύτης δεν έγραψαν για μαρξισμούς,

ούτε για νεοφιλελευθερισμούς και ταξική δικαιοσύνη,

ύμνησαν τον Οικουμενικόν Ελληνισμόν,

το ανθρωπιστικόν πνεύμα, Ελευθερία και Ειρήνη

και την πανανθρώπινη ευθύνη.

Δάσκαλε ήρθα στην Αίγινα να σε συναντήσω,

στο πέτρινο σου ανάκτορο δίπλα στο γιαλό,

από την Ένωση Ελλήνων *Λογοτεχνών μήνυμα κομίζω

κάποιος γείτονας μου είπε ότι λείπεις σε ταξίδι μακρινό

όμως εγώ βλέπω ότι το πνεύμα σου είναι εδώ,

δεν έχεις φύγει.

Σε λίγο τελειώνει της Αίγινας το νοσταλγικό ταξίδι ,

το πλοίο του καθενός τρεις φορές σφυρίζει,

να ξαναγυρίσεις ταξιδιώτη στο χώρο-χρόνο πίσω μην ελπίζεις,

άπαξ το ποτάμι έκαστος διασχίζει,

όμως η Πανδώρα επιτρέπει να …ελπίζεις.

*Αμφικτύων

18/4/2012,

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς,

μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

* Ο Νίκος Καζαντζάκης υπήρξε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών στην δεκαετία του 30’ και σώζεται το πέτρινο σπιτάκι που έμενε στην Αίγινα πλάι στο γιαλό.