ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

 

του *Αμφικτύωνος

Δυνατό το Φως τ’ Απόλλωνα,

σιχάθηκε τη δική μας χάβρα,

έσβησε το φως του κι’ έφυγε αλάργα,

κι’ άφησε τη γηραιά Ευρώπη παγωμένη στα λιβάδια

την συμφεροντολόγα αποικιοκράτισσα,

με την καρδιά την άδεια.

Απηυδισμένος από την Ύβρη των Βορείων ,

έφυγε σε άλλο τόπο οικείο,

σε άλλο πλανήτη,

ισως εκεί να βρει νέους κόσμους να φωτίσει,

ή έστω εξωγήινους αν ζουν ακόμη

και δεν έχουν μετοικήσει.

Είναι γνωστή πλέον η Αιτία,

επεκράτησε η Ατη στη μεταλλαγμένη μας κοινωνία,

έχασε η άφρονα Δύση τα του πνεύματος τα πρωτεία,

και έγινε της Ανατολής « καταναλωτική» αποικία

και υπηρεσία.

Κι’ εγώ κατάμονος ψάχνω για λίγη παρηγοριά,

να βρω τη χαμένη μου ελπίδα,

τις γιορτινές τούτες μέρες που αισθάνεσαι την ψυχή

ν’ αναζητά,

γιατί φθάσαμε στην έσχατη βαθμίδα;

Στρέφω στη λαγγεμένη Ανατολή ,

απειλή, ταραχή, δογματισμό κι’ ασχήμια,

στρέφω στη Δύση τη λιγρή,

εκεί χλιδή, φτώχεια, συμφέρον και βλαστήμια.

Κοιτάζω το βοριά, κοιτάζω το νοτιά,

κοιτάζω ευθεία

κοιτάζω δεξιά , κοιτάζω αριστερά,

Πω! Πώ! βλέπω παντού του 3ου Παγκόσμιου Πολέμου τ’ αποκαΐδια,

κι’ έναν κόσμο ανήσυχο , γεμάτο αγωνία,

παντού των πάντων ανατροπή , εφορμά η εντροπία,

τα χνώτα μυρίζουν επερχόμενη αναστάτωση ,

αλλαγή ισορροπίας.

Διερωτώμαι εκστατικά :

«Έγινε πόλεμος χωρίς βομβαρδισμό, χωρίς ομοβροντία;

χάθηκε ο μισός πλούτος της Γης,

και πήγε ταχυδακτυλουργικά στα χέρια της πλουτοκρατίας;»

Σε υπαίθριο Νταχάου μετέβαλλαν του Περικλή τη χώρα,

σοβαρή ανθρωπιστική κρίση συμβαίνει τώρα,

σε λίγο θα μας καίνε σε κρεματόρια απαίσια σαν ψόφια ζώα,

αν δεν αντισταθούμε, έφθασε η ύστατη μας ώρα!

Το θολωμένο το νερό

και τον απαίδευτο Ρωμιό καιρός να τον ταράξεις,

κάνε του κατήχηση πριν το ανέσπερο Φως του χάσει,

γιατί η Αλήθεια είναι σαν Ήλιος , είν’ ο Θεός ,

και ουδείς μπορεί να την αντικρύσει με γυμνό οφθαλμό.

Ποιος είναι όμως ο εχθρός;

άλλοτε του βάζουν καπέλο Αγγλικό,

άλλοτε Αμερικανικό,

τώρα του έβαλαν Γερμανικό λοφίο,

όμως ο εχθρός είναι πάντα ο ίδιος,

η ολιγομελής σιωνιστική πλουτοκρατική μαφία ,

και ο ίδιος μας ο εαυτός.

Ηγέτες αγριάνθρωποι της συμφοράς,

παράφρονες , εγκληματίες ,

σκοτώνουν ανθρώπους, σκορπούν γενοκτονίες;

ο Χάρος βγαίνει εξ ουρανού παγανιά,

και οι λαοί στους δρόμους ανυποψίαστοι ότι τους αναμένουν ανθρωποθυσίες .

Θερίζονται σαν στάχυα τα κορμιά,

από βόλια και από πείνα,

φάρμακο δεν υπάρχει πουθενά,

ακόμη και για δείγμα,

οι Καταιγίδες της Ερήμου ερημώνουν τον νοτιά

για να αρπάξουν τον πλούτο από το θύμα.

Πλήθυναν τα πτηνά,

μικρά τα κλουβιά,

ακριβή η τροφή και ο ορνιθοτρόφος φειδωλός ,

στο 30% τον πληθυσμό μειώνει ,

κι όποιος αγωνισθεί αυτός ο τυχερός,

που τη γλυτώνει.

Κι’ αναρωτιέμαι, μήπως και βλέπω όνειρο κακό ;

μήπως πρόκειται για εφιαλτικό σχήμα ;

μήπως τέτοιες μέρες επιστρέφει το ίδιο θεριό,

ο πανάρχαιος εγκληματικός Σιωνισμός,

που μας αρπάζει το σπίτι και το κτήμα;

Αυτά τα γράφω εδώ και πολύ καιρό,

δεν είδα όμως ως τώρα πρόοδο καμία,

αντίθετα βλέπω τις δυνάμεις του κακού να εφορμούν

ενάντια στους λαούς,

κι’ αυτοί να δέχονται την Ύβρη στωικά και τη Γενοκτονία .

Αυτός που φοβάται τον εξουσιαστή και το θεό,

και για τίποτα δεν αμφιβάλλει,

αυτός που το χρήμα έκανε αφεντικό,

και την Αρετήν στο ράφι έχει βάλλει.

Αυτός που άκριτα των καναλιών το φαγητό καταβροχθίζει,

τη γνώμη του κατά πως φυσάει ο άνεμος αλλάζει,

τον διάλογο αντιμάχεται και τον δογματισμό αναχαράζει ,

την αξιοπρέπεια του ατόμου αυτός προσβάλλει ,

αυτός το Μαμμωνά θεό του έχει βάλλει.

Την αλήθεια θα την γνωρίσεις μόνον στην πράξη,

μόνον αν την κάνεις βίωμα και σε διαπεράσει,

τότε θα νοιώσεις σαν ον συμπαντικό,

και θα αρχίσεις να εκπέμπεις το ζείδωρον ανέσπερον Φως

Τι κι’ αν σπάσανε τα αγάλματα τους

Τι κι’ αν γκρέμισαν τα σπιτικά τους,

δεν πέθαναν οι θεοί,

ολόγυρα μας σε τούτη τη γη ζουν τη μυθική,

έρχονται τούτη την εποχή να μας συναντήσουν ,

όραμα και ιδανικά να μας μεταγγίσουν,

και τις χαμένες Αξίες στη ζωή.

Κάθε τέτοια εποχή ,

λες και ανοίγει η αόρατη μυστική καταπακτή ,

που ενώνει το Σείριο εννέα έτη φωτός μακριά από τους Δελφούς

όπως ο ομφάλιος λώρος ενώνει τη μητέρα με το μωρό,

έτσι ενώνεται το Σύμπαν με της Γης τον ομφαλό.

Το πνεύμα του Απόλλωνα και του Διός ο κεραυνός,

φωτόνια και μποζόνια μας στέλνουν από τον ουρανό,

κι’ εμείς σε ξένα τζάκια ψάχνουμε να ζεσταθούμε,

γιατί αδυνατούμε την ενέργεια τους να την βρούμε.

Τούτος θα είναι ο πιο μέγιστος πόλεμος πάνω στη Γη

μια συμπαντικών διαστάσεων Τιτανομαχία

θα λάβουν μέρος πεθαμένοι , αγέννητοι , ζωντανοί

και οι θεοί

και θα κριθεί του ανθρώπινου είδους η επιβίωση

και του πολιτισμού μας η καταστροφή ή η σωτηρία.

Μην σε ξεγελούν οι αριθμοί, ούτε το χρυσάφι ,

ο πλούτος και η αφθονία για πάντα δεν διαρκεί,

το πνεύμα πάντα επί της ύλης θα κυριαρχήσει,

νομοτελειακά το Ελληνικό Πνεύμα θα λάμψει.

*Αμφικτύων

13/ 2/2013

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς –Ποιητής

Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών