ΣΕ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΛΑΘΡΑΙΑ (ποιήμα)

ΣΕ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΛΑΘΡΑΙΑ

Του *Αμφικτύωνος

Γέμισε η αγορά κλόουν και παλιάτσους

απατεώνες , ψεύτες και φραγκάτους

μη σε ξεγελάσουν όρκοι και υποσχέσεις

σε έχουν στείλει ήδη στην Τρόικα ‘πεσκέσι’

Σήμερα οι κλόουν έχουν πέραση,

κολοτούμπες κάνουν για την αρπαχτή και καλοπέραση,

μερικοί δεν τις καταφέρνουνε καλά,

πέφτουν και σπάνε μούτρα και πλευρά,

αλλά ποτέ δεν έσπασαν πολιτικά αυγά.

Δεν έχουν τσίπα ούτε ντροπή οι άθλιοι και οι δειλοί,

της παρακμής πολιτικοί διεφθαρμένοι,

αντί να ζητήσουν από το λαό γονατιστοί συγνώμη,

Φεύ! ο λύκος την τρίχα του αλλάζει, όχι τη γνώμη.

Όποιος στον Αγώνα της ζωής παραιτηθεί,

καταθέτει τα όπλα και τα ατιμώνει,

έχει πεθάνει και ας αναπνέει στη χαμοζωή,

έχει φθαρεί της ζωής του το υφάδι και το στημόνι.

Κι’ αν δεν είσαι έτοιμος στη ζωή για να πεθάνεις ,

δεν είσαι άξιος πόλεμο να κάνεις ,

πικρά θα κλάψεις και θα νικηθείς,

για λίγα ευρώ, για μια θεσούλα την αξία σου θα χάσεις.

Του αετού την όραση νάχεις όταν υψιπετείς,

φτερό ευέλικτο και χαλαρό για να γλυτώσεις,

αν γίνει πιο σκληρό θα σπάσει και θα τσακιστείς,

το μαλακό νικάει το σκληρό και δεν θα σε προδώσει.

Έσο ευέλικτος στην τακτική,

σκληρός και άκαμπτος στη στρατηγική,

από την ορμή της θύελλας να φυλαχτείς,

και από της ζωής το χείμαρρο μην παρασυρθείς.

Μπορείς για μέρες να ζήσεις δίχως φαγητό,

λεπτά δεν ζεις χωρίς αέρα,

άρτον, θεάματα και δημιουργία θέλουν οι λαοί ,

όχι πολέμους , τυραννία και φοβέρα.

Κομμάτια και θρύψαλα η Αριστερά,

μονίμως αιθεροβάμων και θορυβούσα,

κενό δοχείο, αλαλάζον και πανταχού απούσα,

δικαίως δέχεται πυρά,

δεν έχει θάρρος να ενωθεί, τώρα που οι άνθρωποι αγωνιούσαν,

από την Ιστορία τελικά θα απορριφθεί,

ως αναιδημόνως ασχημονούσα.

Αν και τώρα η Αριστερά δεν ενωθεί,

τώρα που γίνεται κοσμογονική καταστροφή

και ξαναγράφεται η Ιστορία,

τον καημό του λαού δεν αφουγκραστεί,

από το λαό θα τιμωρηθεί για εσχάτη προδοσία,

Πάει καιρός που η Αριστερά είναι έξω από την πολιτική

δεν παράγει πλέον ιδεολογία,

σαν ανεμούριο με τους ανέμους αεροβατεί ,

κατά που φυσάνε τα ρεύματα της Κεφαλαιοκρατίας.

Χωρίς Πατριωτισμό, αγάπη για το γηγενή,

και χωρίς Αξιοκρατία,

απεμπόλησε το Εθνικό συμφέρον και έγινε διεθνιστική,

όργανο και δεκανίκι της διεθνούς Πλουτοκρατίας.

Μαρξιστική Αριστερά, άδειο κέλυφος έμεινες, χωρίς ουσία,

ένας στείρος παλιάς κοπής μαρξιστικός διεθνισμός,

μουσειακό είδος της Αρχαιολογίας,

σήμερα οι τάξεις έχουν μπερδευτεί,

δεν διαφέρουν ούτε στην αμοιβή, ούτε στην ενδυμασία.

Δυο τάξεις υπάρχουν μοναχά:

Εργαζόμενοι και η Πλουτοκρατία,

δεν μπορείς εσύ το λαϊκό κίνημα να διασπάς ,

με το δογματισμό σου να πετσοκόβεις την κοινωνία.

Οι εργαζόμενοι την Ελλάδα αγαπούν,

οι πλουτοκράτες , τις λίστες της Ελβετίας,

οι πατριώτες για την ελευθερία και δημοκρατία

προμαχούν,

οι διεθνιστές μένουν εδώ αλλά, δουλεύουν για την παγκοσμιοποίηση και την ξενοκρατία.

Ο λαός απαιτεί η Αριστερά να ενωθεί,

σαν μια τεράστια σταγόνα,

«εν τη ενώσει η ισχύς» σαν τοξότης με τη σφεντόνα,

το θεριό να κονταροχτυπήσει όπου το βρει,

ακόμη και στα Μαρμαρένια Αλώνια.

Να κόψει της Μέδουσας την κεφαλή,

με την ασπίδα της Αθηνάς και το σπαθί του Περσέα,

για να βγούν από το Μεσαίωνα κάποτε οι λαοί,

και να ζήσουν ειρηνικά και ωραία

Ελλάδα μεταφέρεις τα βάσανα της Γης

σαν άλλος Προμηθέας,

μόνο τα παιδιά σου σε αμφισβητούν

σαν νάσαι πόρνη αγοραία,

η αγκαλιά σου πληγώνει και ματώνει τα πιο γενναία,

ξένοι ανθέλληνες τα κλέβουν τώρα τελευταία,

και σένα με βαρβάρους σε γεμίζουν

και παιδιά λαθραία.

*Αμφικτύων

20/3/2012,

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς-Ποιητής

μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/