ΕΥΟΙ ΕΥΑΝ

ΕΥΟΙ ΕΥΑΝ

Λίγο το Φως τ’ Απόλλωνα ,

το πήρε κι’ έφυγε αλάργα,

αυτοεξόριστος ο θεός από την Υβρι των βροτών,

να κατοικήσει πήγε σε πλανήτη μακρινό,

ισως εκεί να βρει νέα ζωή για να φωτίσει,

ή άλλους εξωγήινους , αν ζουν όπως ορίζει η Φύση,

και η Πρώτη Αιτία ,

σιχάθηκε τη μεταλλαγμένη μας γήινη κοινωνία

Κι’ εγώ κατάμονος ψάχνω λίγη χαρά να βρω κι’ ελπίδα,

τις γιορτινές τούτες μέρες κανέναν έξω δεν είδα,

νοιώθω ψυχοπλάκωμα στη δόλια μου καρδιά,

θες που οι μέρες είναι μικρές και σκοτεινές,

θες που τα γεγονότα είναι λιγρά και χαλαιπά.

Στρέφω στη λαγγεμένη Ανατολή ,

απειλή, ταραχή κι’ ασχήμια,

πόλεμοι παντού και ταραχή

θρησκευτικοί πόλεμοι ανηλεείς,

οι άνθρωποι σφάζονται σαν τα γίδια.

Στρέφω στη Δύση τη τεχνοκρατική ,

εκεί χλιδή, γκλαμουριά, χίμαιρα, φόβος και ψευτιά

κι’ ο Χάρος βγαίνει κάθε τρις και λίγο παγανιά

πριν τελειώσει του πρώτου πολέμου η κλεψύδρα

Κοιτάζω βόρεια,

υποκριτές, συμφεροντολόγοι, αμοραλ(η)στές

μελανές οπές φτώχειας και συμφοράς

η Ευρώπη της αλληλεγγύης δεν υπάρχει πιά ,

την τρώνε τα φίδια.

Κυττάζω κατά το νοτιά, και τι να δω;

κορμιά θερίζονται σαν στάχυα από βόλια,

και την αρρώστια τη βαριά, την πείνα

και από του πετρελαίου την μυρωδιά.

Κι’ αναρωτιέμαι, μήπως βλέπω όνειρο εφιαλτικό ;

Μήπως έχω ζαλισθεί από της εποχής ναρκωτικό;/

Όχι, γιατί τέτοιες μέρες βλέπω το ίδιο πάντα θεριό

τον αγέννητο Κρόνο-Χρόνο πριν γεννηθεί.

Το Νέο Ενιαυτό σαν προχωρεί να μπει ,

να μου σιγοψιθυρίζει :

«πρέπει φίλε μου να ετοιμάζεσαι για τον γυρισμό,

από την χαοτική μαύρη οπή που βγήκες

στην ίδια οπή θα ξαναμπείς. Αυτό κάνω εγώ,

κάθε χρονιά σου αφαιρώ

το λάδι σου από το κανδήλι»

Στης Περσεφόνη σιγά –σιγά το λιβάδι σε πηγαίνω,

δεν το εννόησες ακόμη αφελή ;

κι’ εσύ χαίρεσαι και με χειροκροτείς καθώς μπαίνω ,

με εισιτήριο στο χέρι χωρίς επιστροφή ,

το ταξίδι αυτό είναι φυσιολογικό ,

ανώδυνο που σου φέρνω,

ίσως και ευχάριστο αν γίνει δίχως πόνο ,

τίποτα στο τέλος δεν θα αισθανθείς.

Ως τότε όμως ζήσε σαν νάσαι αιώνιος,

θανατοποινίτης με αναστολή,

απόλαυσε των ημερών τούτων τη μαγεία,

στην πόλη , στο ταξίδι και στην εξοχή,

με γαλήνια αταραξία, χωρίς μάταια επιθυμία,

με αυτάρκεια και ευδαιμονία

στην οικογενειακή σου θαλπωρή

Και για τον ερχομό μου,

γιορτάστε όλοι μαζί,

με τον Διόνυσο παρέα,

με άφθονο καλό κρασί,

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ –ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

απανταχού Έλληνες και ναυτικοί.

*Ευοί - Ευάν

Αμφικτύων

2001-12- 28

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδηςhttp://amphiktyon.blogspot.com/

• Πανάρχαιος Ορφικός χαιρετισμός που σημαίνει « εις υγείαν », εξ ού και το «εβίβα » των Λατινογενών εθνών.