ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΟΡΦΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ

ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΟΡΦΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ

 

Ισημερία,  ίση μέρα ίση νύχτα ,

Ισημερία, Ορφική  στην ψυχή και λογική,

πολικά ζεύγη δύο αξόνων ίσια,

στιγμιαία βρίσκεις ισότητα στη φύση και  στη ζωή,

κραυγαλέα ανισότητα  κουβαλάει της οργής τα φρούτα .

 

Στα Ελευσίνια Μυστήρια  αυτή εορταζόταν,

προς τιμήν της θεάς  Δήμητρας ιεροπρεπώς διεξαγόνταν,

άρρητη η λατρεία τους, ουδόλως αναμεταδιδόταν,

από τους αμύητους  επτασφράγιστο μυστικό κρυβόταν.

 

Ξεκινούν από την εποχή του Ορφέως,

τα συνεχίζουν  ο γιός του Εύμολπος ή Μουσαίος,

είναι  ένας πανάρχαιος θεσμός ωραίος ,

χάνεται στην άβυσσο του χρόνου με δέος .

 

Αρχίζουν στη 15^η ημέρα του Βοηδρομιώνα  με   ιεροτελεστία,

λήγουν  στις 23   Σεπτεμβρίου   στην  Φθινοπωρινή ισημερία ,

συμπίπτει με την  γιορτή του Τίμιου Σταυρού των χριστιανών,

και  λήγει στην γιορτή του νεομάρτυρος Νικολάου του «παντοπώλη» «προστάτη των παντοπωλών»,

οποία κατάπτωση  στο  επίπεδο το πνευματικό!!

 

Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε επακριβώς,

πόσο η λογική και η ψυχή από την ισημερία  επηρεάζεται ,

το δίπολο  ψυχής και  νου όλο το έτος πως  εργάζεται,

πως  ο άνθρωπος με  το σύμπαν  συνεργάζεται ;

 

Η ημέρα και νύχτα  εκπροσωπούν την  Λογική και την Καρδία,

και ανάλογα με την διάρκεια τους επηρεάζουν του ατόμου  την  ισορροπία,

οι Ορφικοί είχαν εισδύσει στου σύμπαντος τα μυστικά,

διότι  τα άτομα ήταν  καλοκάγαθα και  πιο πνευματικά .

 

Την ημέρα  ενεργεί πιο δυνατά η λογική,

σαν πέσει το σκοτάδι το  πάνω χέρι έχει η ψυχή,

και μόνον  δυό εντός του χρόνου ισημερίες,

φέρνουν  στη λογική και στην  ψυχή ισοπαλίες .

 

Όταν η ημέρα είναι  μεγάλη η λογική νικάει,

κι’ όταν η νύχτα είναι μικρή  η  ψυχή πονάει,

μόνον  η ισημερία  φέρνει    ισορροπία ,

τότε ο πιστός στα Μυστήρια παίρνει επαφή με τα θεία.

 

Δεν υπάρχει μόνον στη φύση ημέρα και νύχτα,

κι’ εμείς μέσα μας φοράμε συμπαντικά ρούχα,

το δίπολο λογική-ψυχή ρυθμίζει τη ζωή μας,

ημέρα και  νύχτα  το υφάδι και το στιμώνι είναι της ύπαρξης  μας.

 

Τούτους τους δίσεκτους καιρούς της παραζάλης ,

στην ψυχή μας κυριαρχεί  απέραντο  σκοτάδι,

κι’ ο λαός αγχώνεται και αγωνιά πρωί και βράδυ,

απελπισμένοι τέρμα δίνουν στη ζωή τους κάτι άλλοι ,

καθώς ο «ουροβόρος όφις » μας δαγκώνει  όλους

στο μνημονιακό λιβάδι.

 

Όμως και το σκοτάδι   μπορεί να μας ευνοήσει,

αν έξυπνα το γένος μας το χρησιμοποιήσει,

αν το  κρυφό σχολειό  ξαναρχίσει,

την οικουμένη να ελληνοποιήσει,

κάποια χρυσή αυγή  το Ελληνικό Πνεύμα να ξανανθίσει.

*Αμφικτύων

25/9/ 2013

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com