ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ

 

 

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ

 

Καθημερινά με επισκέπτεσαι Ιωάννα

δεν με ζαλίζουν πιά τα μάτια σου τα πλάνα

πάνε εκείνοι οι καιροί   

     όλα    χαρωπά μετά την απελευθέρωση στην Πάτρα

  κι’ εμείς τότε νεαροί της εποχής ονειρευόμαστε τα άστρα

 

Τώρα πιά γεροντάκια θέλουμε ησυχία

αν ακόμη στη Θεσσαλονίκη ζεις

ή αστρόσκονη ταξιδεύεις σε κάποια συμπαντική γωνία

αυτά τα λόγια μου σκέψου τα καλά

και σε παρακαλώ να συμμορφωθείς με ψυχραιμία

 

Ψυχολογική ενόχληση μου κάνεις

τόσο έντονα που δυσανασχετώ

επειδή  ήσουν ο πρώτος έρωτας μου

σαν αδυναμία το εκλαμβάνεις

και πρέπει γι’ αυτό να τιμωρηθώ;

ή  θέλεις τώρα στα στερνά να με πεθάνεις;     

 

Μήπως μου στέλνεις μηνύματα μετανοίας

  και οι δύο τότε στη Μακεδονία

εσύ  δασκάλα σε χωριό εγώ  σε κάποια μονάδα  αξιωματικός  

εσύ   πρόδωσες το δεσμό μας χωρίς αιτία

τον κοινοτικό προτίμησες γιατρό

 

    Στην συνάντηση στο μοιραίο ξενοδοχείο

 παρουσιάστηκες με αυτόν

 τότε για μένα είχες  λήξει

 και ο καθένας δρόμο πήρε χωριστό.

 

Γιατί ακόμη Ιωάννα επιμένεις ;

  δεν με αφήνεις ούτε να κοιμηθώ;

τόσο αδιάκριτη έγινες στα γηρατειά σου

 και με παρενοχλείς  ανελλιπώς;

Ελεος Ιωάννα!  άφησε να ησυχάσω

 σε χιλιοπαρακαλώ

 

Κάποια μέθοδο έχεις ανακαλύψει

ή είμαι αλαφροΐσκιωτος εγώ

τον «πληροφοριακό αιθέρα» έχεις συλλάβει

τη σκέψη σου να μου μεταβιβάζεις

ή  σου την κλέβω εγώ

 

Η  αν κατοικείς στον Αδη

το νεανικό σου ίνδαλμα στέλνεις να με ταράζει

  να μην μπορώ να φυλαχτώ

     ακόμη και στον ύπνο μου το βράδυ να σε θωρώ;

 

Επί τέλους Ιωάννα στο ζητώ επιτακτικά

από τη ζωή μου να απομακρυνθείς

  η λήθη  προτιμότερη και η μοναξιά

τέρμα  στην περιπέτεια τη νεανική

την αποκοτιά μου εκείνη να πληρώνω εσαεί

 τόσο ακριβά;

 

Κάλλιο να σ' έβλεπα πως θα έχεις γίνει

να με έβλεπες και συ

μηνύματα θα σταματούσες να μου  δίνεις

  με άσφαιρα πυρά να με πυροβολείς.

 

    Σαν σε έβλεπα γερόντισσα  πεσμένη

 ή αστρόσκονη σε κάποια μελανή οπή

φραγή θα έβαζα στα μηνύματα σου

θα  σε λυπόμουν όπως και εμένα εσύ  !

 

Ήταν γραμμένο Ιωάννα από την Ειμαρμένη

εμείς για πάντα να μείνουμε χωρισμένοι

 αμείλικτο  το τέλος της ζωής;

φίλοι ως την αιωνιότητα ας μείνουμε οι δύο

καιρός  οριστικά το τελευταίο να πούμε αντίο

πριν σβήσουνε τα φώτα στη σκηνή!

 

*Αμφικτύων

22/10/2015

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/