ΛΑΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ-ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ
Αφιερωμένο στον ποιητή **Γιάννη Ρίτσο
Μια ζωή αξίζει
όταν ‘4’ μήνες στην πόλη την περνάς
‘4’ στο χωριό γυρίζεις
κι’ άλλους τόσους στο ταξίδι
Αν όμως το πορτοφόλι δεν σ’ αφήνει
-σαν τον Καζαντζάκη- στον κόσμο να ταξιδεύεις
παρηγορήσου από τον ποιητή της Ρωμιοσύνης
που στη Λακωνία ξεπεζεύει
Ο Γιάννης Ρίτσος μένει στο κάστρο της Μονεμβασίας
στου βράχου την απόκρημνη κλιτύ
παρέα έχει του πελάγου τη βουή
του ήλιου τη θωπεία
Θαυμάζει του Αιγαίου την ιριδίζουσα νηνεμία
τα κελαιδίσματα των πουλιών,
τη συντροφιά ψαριών και γερακιών
των γλάρων τη μαγεία.
Αυτός ούτε στην πόλη , ούτε στο χωριό
τη Φύση διάλεξε για τελευταία του κατοικία
το ατελεύτητο ταξίδι στην ένδοξη Λακωνία
σαν νέος Λεωνίδας πολέμησε την κακία
Θεριό ήταν ανήμερο στα ψέματα και υποκρισία
στους πολέμους της διεθνούς εξουσίας
στης πλουτοκρατίας την απληστία
και στου ανυπεράσπιστου την περιουσία
-.-
Το πέτρινο καράβι της Μονεμβασίας
ξεκόλλησε σε πανάρχαιους καιρούς από τη Λακωνία
και έκτοτε πλέει στου Αιγαίου το ιριδίζον Φως
θωρηκτό απόρθητο, χωρίς ιστία
Λιθόστρωτα δρομάκια έχει η ονειρική του πολιτεία ,
καμάρες, σπιτάκια περιστεριώνες
αγναντεύουν στο γιαλό κουρσάρικα καράβια και γοργόνες
αψίδες , εκκλησιές , οικόσημα και βυζαντινές εικόνες
Πολιτεία από το χρόνο μαρμαρωμένη
από το Γιάννη Ρίτσο χιλιοτραγουδισμένη
και από τους Αγώνες του 21’ δοξασμένη
περιηγητή η Μονεμβασία σε περιμένει…
-.-
Εδώ διάλεξε ο Γιάννης Ρίτσος την τελευταία του κατοικία
όξω από τα τείχη της μεσαιωνικής πολιτείας
αγριολούλουδα και κρίνα του δίνουν ευωδία
το Φως του Αιγαίου λούζει τον τάφο με ακτινοβολία
Εδώ βύζαξε της μάνας του το πρώτο γάλα
εδώ πέταξε την πρώτη πέτρα στο γιαλό
εδώ έφαγε τη φτώχεια με την κουτάλα
εδώ την αρρώστια είχε στο βίο του μόνιμο συνοδό
Εδώ ήλθε και η ταπεινότητα μου να τον συναντήσω
και Ω του θαύματος βρήκα τον ποιητή εδώ
με δέχθηκε φιλοφρόνως ένα πρωινό
στο σπίτι του το πατρικό σοφία να ερανίσω
-.-
Τι κι’ αν το σώμα του είναι στο χώμα
ο Γιάννης Ρίτσος είναι παρών
το πνεύμα του πλανάται στο φρούριο μονίμως
κι’ αυτός μου διηγείται ό,τι τον ρωτώ:
«Γεννήθηκα μου λέει στη Μονεμβασιά
την Πρωτομαγιά του 1909
έγραψα πεζογραφήματα και ποιήματα πολλά
επέκταση του εαυτού μου μολύβι και χαρτιά.
Τύλιξα σ’ αυτά του ανθρώπου την καλοσύνη
τη λύπη του και τη χαρά
ο αγώνας ήταν της ζωής μου το στρωσίδι
η αγροτιά ζούσε πάντα φτωχικά
Μα σαν χάσαμε την περιουσία
και μπήκε ο πατέρας μου για νοσηλεία στο Δαφνί
πέσαμε σε φτώχεια και σε άκρατη δυστυχία
για μένα η ποίηση ήταν θεία λειτουργία,
τρόπος ζωής.
Στην επάρατη την Κατοχή
ήμουν καθηλωμένος στο κρεβάτι
από της αρρώστιας μου τη σοβαρή υποτροπή
συμμετείχα στο καλλιτεχνικό ΕΑΜ, σαν ακούραστος εργάτης
της Εθνικής Αντίστασης σεμνός αγωνιστής
-.-
Η ποίηση δεν φέρνει γλυκό ψωμί στον αγωγιάτη,
δεν στρώνει τραπέζι , ούτε φαί,
δεν γεμίζει το στομάχι στο χωριάτη
η εξουσία την αντιπαθεί
Το άνθος της ποίησης η εξουσία δεν το μυρίζει,
τα φακελώνει, αν δεν το βάλει φυλακή,
εκτός και αν τη λιβανίζει !!
δεν δίνει γην και ύδωρ ο ποιητής
Η ποίηση δίνει ηθικό θάρρος
αξιοπρέπεια και νόημα στη ζωή
όταν τον ποιητή επισκεφθεί ο Χάρος
να τον αψηφήσει και να μην τον φοβηθεί!
Ακόμη και να κονταροχτυπηθεί μαζί του
πριν ο Πλούτωνας του πάρει την ψυχή
σύμμαχο του έχει στην αθανασία
αντιμετωπίζει με φιλοσοφική ενατένιση τη ζωή
Έγραφα στη «Διάπλαση των Παίδων» σε νεαρή ηλικία
για να τα βγάλω πέρα στη ζωή
εργάσθηκα ένα φεγγάρι σε θίασο σαν χορευτής
με γενναιότητα , ενόραση στα μελλούμενα και προσμονή
Μου άρεσε η μουσική , ο χρωστήρας της ζωγραφικής
αλλά τα οικονομικά μου δεν έφθαναν ως εκεί
έγραφα χρονογραφήματα , μεταφράσεις και συνθέσεις
εμπνεόμενος εκ της Φύσεως τις αντιθέσεις
«Τρακτέρ» τιτλοφορείται η πρώτη ποιητική μου συλλογή
έπειτα ήλθε ο «Επιτάφιος», μια λυρική Ωδή
για τη σφαγή των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη
τραγουδήθηκαν με τον «Επιτάφιο» εκείνοι οι στίχοι
Με πρότειναν και για βραβείο Νομπέλ
μου το αρνήθηκαν γιατί ήμουν κομμουνιστής
η αιώνια του κατεστημένου μικροψυχία
εγώ ήμουν ιδεολόγος στοχαστής. Οποία ειρωνεία!
Άσσος, η λάσπη στου κατεστημένου το μανίκι
για όποιον κοινωνική δικαιοσύνη απαιτεί
τελικά τούτο στάθηκε δικό μου δεκανίκι
να με αγαπήσει ο λαός πολύ.
Ο λαός με στήριξε στην άνιση την πάλη
από του Κατεστημένου τον κατατρεγμό
φακέλωμα, μπουντρούμια, παραζάλη
εγώ… ήμουνα ο «επικίνδυνος εχθρός»
-.-
Η ποίηση μου στοίχησε διώξεις , φυλακές, ταλαιπωρία
κατά τον εμφύλιο και την αμερικανοκρατία
Μακρόνησο , Αη-στράτη, Γυάρο , με στείλαν εξορία
στη Λέρο και Σύρο με έστειλε για ‘παραθερισμό’ η Επταετία
Το κάψιμο του «Επιταφίου» μου έφερε μελαγχολία
ασθένεια , κακουχία και κατατρεγμό
ήταν όμως εκείνη εποχή πλούσιας δημιουργίας
και αυτό μου βγήκε σε καλό
-.-
Με είπαν απαρηγόρητο του κόσμου παρηγορητή
εγώ ήμουν λαϊκός ποιητής των πέτρινων χρόνων
βάρδος των λαϊκών αγώνων
μοναχικός, αισθησιακός σκεπτικιστής
Στο κύτταρο μου ρούφηξα όλης της κοινωνίας το φαρμάκι
τα βάσανα του φτωχού και ανήμπορου κοσμάκη
του φυσικού νόμου έγινα ο πραγματιστής
ο φύσει υπαρξιακός αναχωρητής
Έγινα της ιδέας θηρευτής σε ένα «κόκκινο ανθάκι»
το σύμπαν μου χάρισε παλλόμενη ψυχή
έζησα τραυματική εμπειρία σαν μαράθηκε του «βορρά το λουλουδάκι»
ήταν κι’ αυτό μια καταιγίδα που με πότισε χολή
Με είπαν ασκητή που απωθεί και θεώνεται
και από την αγάπη του κόσμου πιότερο ανδρειώνεται
η αγάπη ήταν για μένα βάλσαμο και φυλακτό
αυτή με κράτησε ζωντανό από το χτικιό
Με είπανε υπερεαλιστή και λυρικό
τα ηρωικά εκείνα χρόνια της ιστορίας
της εμφυλιοπολεμικής άκρατης αγωνίας
τότε κυλάει ένα ποίημα ποταμός :
Το «Χρονικό της ταραγμένης 1940-1950 δεκαετίας»
αυτά που συμβαίνουν εκείνη την εποχή
δεν εξηγούνται με τη λογική
ούτε αποτυπώνονται στο άψυχο χαρτί μιάς λυπητερής ελεγείας
Η χώρα έχει μετατραπεί σε απέραντο σφαγείο
πείνα , εκτελέσεις , τυφεκισμοί
δεν ξέρεις από θα σούρθει και που να φυλαχτείς
κόλαση του Δάντη η Ελλάς, φρενοκομείο!!
Μια αιωνιότητα που έφερε κοσμικές καταστροφές
πόνο, δάκρυα, αιματοχυσία και ανατροπές
έτσι γεννήθηκε η «Σονάτα του Σεληνόφωτος»
ένα ποίημα κλασσικό σε γοητεία
-.-
Σ’ όλο το βίο μου στάθηκα συνεπής πατριώτης
ενός καλύτερου μέλλοντος οραματιστής
της προκοπής του ανθρώπου ο ταπεινός θιασώτης
εχθρός του Πολέμου και της Ειρήνης εραστής
Μόνιμη συντροφιά μου ο θάνατος και η ζωή,
πάντα διχασμένος , ένας διπλός Δον –Κιχώτης,
σαν δύο όψεις της ίδιας συμπαντικής πτυχής,
λόγος χωρίς διάλογο και αμφισβήτηση θα ήταν στασιμότης!
Η ζωή χωρίς το θάνατο δεν θάχε καμιά αξία
βάλτος θα γινόταν η ζωή
σκουπιδαριά και ακαθαρσία
όλα ταύτα τα έδωσα σε υπερβατικό λόγο, ποιητική αδεία
σε πεζογραφήματα απλά και λυρικά
δίχως κομπορρημοσύνη και άνευ αυθαδείας.
-.-
Η μεγαλύτερη περγαμηνή για μένα η συμμετοχή
στην Εθνική Αντίσταση στην Κατοχή
στους αγώνες υπέρ της Ελευθερίας
για λευτεριά της υπόδουλης συλλογικής ψυχής
Η δημοκρατία στον τόπο αυτό, είδος εν ανεπαρκεία
εταίρα στον «οίκο ανοχής» της πολύφερνης εξουσίας
«φτερού» της ίδιας πάντοτε συμμορίας
ο λαός για λίγο μόνον στο βουνό έπιασε τα ηνία
Ποτέ ο λαός δεν απόλαυσε Άμεση Δημοκρατία,
ούτε Λαοκρατία που τραγουδούσαμε στην Κατοχή
με συγκλόνισε η αρρώστια της αγαπημένης Λούλας
τότε γράφω το «Τραγούδι της Αδελφής »
Όταν τη βάζουν στο τρελάδικο, το ‘Δαφνί’ ,
ήταν και ο πατέρας μου τρόφιμος εκεί
φταίει των Ρίτσων η μοιραία μελαγχολία! Ξέρεις τι σημαίνει να σου φορούν ζουρλομανδύα;
είναι σαν να πηγαίνεις το ταξίδι προς την… 'Τροία'
Εναντιώθηκα στη Ναζιστική θηριωδία
πολλά γραπτά μου κατεστράφησαν στα Δεκεμβριανά
και σαν το Σίσυφο ξεκίνησα ξανά
από του λόφου τα ριζά, να γράφω την ίδια εποποιία
Η Ελλάδα στο γκρεμό κατρακυλά
σηκώνεται, σκουπίζει τα αίματα, και εμπρός τραβά
σφάλματα και διχόνοια περνούν δίχως Αυτογνωσία
την τραυματίζει μόνον η συμμαχική κακοπιστία
Δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί
ότι τα κράτη ΔΕΝ έχουνε ψυχή, ούτε ιδεολογία
μόνον συμφέροντα έχουν και σκληρή πυγμή
και ο λαός πληρώνει με αίμα και αγωνία
Η πατρίδα μας έχει ολόγυρα εχθρούς,
δεν κινδυνεύει όμως απ’ αυτούς, και τη συνωμοσία
άν δεν παλέψουμε με τους δικούς μας εαυτούς
θα παθαίνουμε τα ίδια και τα ίδια
Μετά γράφω της Αντίστασης την Εποποιία :
τη «Ρωμιοσύνη» και την «Κυρά των Αμπελιών»,
κλέφτες του 21 και αντάρτες των βουνών
πολεμούν μαζί τον κατακτητή, πάλι η ίδια ιστορία
Σε κάθε εικονοστάσι και μαυροφορεμένη φωτογραφία
για το χαμένο πατέρα , το γιό και αδελφό
ο εθνικός μας διχασμός είναι η αιτία
και πάντα παρούσα η συμμαχική προδοσία
Πάει χαμένη η ελληνική θυσία
το Έπος της Αντίστασης και Βορειοηπειρωτικών βουνών
«μαζί θα μοιρασθώμεν τη νίκη» λόγια τα’ αέρα
Κύπρος, Βόρειος Ήπειρος εις το κενόν.
Κούφια λόγια, ουτοπία που έγιναν καπνός,
οι Άγγλοι ήθελαν βασιλεία
και εμείς Λαοκρατία εις το Βουνό
μας τρώει ο φανατισμός , η υπερβολή και η μυθοπλασία
Ευτυχισμένα τα έθνη που δε χρειάζονται ξένη προστασία
εμείς ακόμη είμαστε αθώα παιδιά
δεν αντρωθήκαμε . Από το χέρι μας κρατά
η κάθε Αμερική και …Αγγλία
με το δολερό σαράκι της Ελληνικής Γενιάς
Τα σωθικά μας τρώει ακόμη η Μικρασιατική Εκστρατεία
κάθε τόσο υποτροπιάζει και γυρνά
άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα η αλλόκοτη τραγωδία,
Ενότητα , Ομόνοια, Συναίνεση και Ομοψυχία συνιστά
Ο ποιητικός πυρετός μου όμως εκεί δεν σταματά
ο τόπος πισωγυρίζει αντί να πάει μπροστά
μου ραγίζουν την καρδιά τα ρήγματα της Αριστεράς
το «διαίρει και βασίλευε» ξαναγυρνά
Το «προοδευτικό» κίνημα στα ξενικά ρεύματα αφομοιώνεται
εισβάλλει ο «νέος πολιτισμός» και η νεολαία αλώνεται
στον καταναλωτικό «παράδεισο» και ψυχαγωγία
χωρίς μέτρο και φραγμό εισβάλλει η Αμερικανοκρατία
Έγραψα για την μεταπολεμική Αθήνα των μαυραγοριτών
των συνεργατών του εχθρού και προδοτών
το διωγμό των πατριωτών κι' αγωνιστών
ατέλειωτες οι έριδες των «προοδευτικών»
Η Εθνική Αναγέννηση άλλαξε πορεία
οι αγωνιστές στη φυλακή, πήγαν και εξορία,
οι ταγματασφαλίτες στην εξουσία,
χαμένες ελπίδες και ιδανικά σε αναστολή .
-.-
Ανάπαυλα ειρήνης ο γάμος μου και το γλυκό σπιτικό
χαρμόσυνο γεγονός η γέννηση της Ερης
προσωπική ευτυχία να μας φέρει
γράφω τότε το ευφρόσυνο «Πρωινό Άστρο» το γλυκό
Είναι η εποχή που ο Ξένος με βία μπουκάρει
ο κόσμος την πράσινη δολαριά φλερτάρει
εγκαταλείπει γη και επαρχία
θυρωρός να γίνει στην Αθηναϊκή πολυκατοικία
Αλλοι με τραίνα , αεροπλάνα και πλοία
στοιβάζεται για Αμερική , Αυστραλία και Γερμανία
ο κοσμάκης δουλειά στα σκλαβοπάζαρα ζητάει
η νικήτρια Ελλάδα από τον Εμφύλιο βογκάει
Μας δέρνει η κατάρα του οίκου των Ατρειδών
και ο διασκορπισμός των Τρωικών Ηρώων στα ξένα
για της Ελένης τον παρθενικό υμένα
χάνεται η αφρόκρεμα της αγωνιστικής μας γέννας
Καθαρτήρια για τον Έλληνα η μητροκτονία
τσακώνονται ακόμη και στα ξένα «μήνιν άειδε θεά…»
κάτω από τα τείχη της Τροίας
η ληξιαρχική πράξη γεννήσεως μας , από τη διχόνοια για «λόγους τιμής» ξεκινά
Με του Μεναλάου-Αχιλλέα τον καυγά
για τα μαύρα μάτια της Βρυσηίδας κόρης
Προς τι; Το μέγα ΤΙΠΟΤΑ μας χτυπάει σα δόρυ
τον Ελληνισμό αφανίζει και διασκορπά
-.-
Μετά τη χούντα ηχεί νότα αισιοδοξίας
ένα αστείρευτο όνειρο που μυρμηγκιάζει
στου μυαλού μου την αλλόκοτη φαντασία
η ίδια απελπισία με αγκαλιάζει
Αναρωτιέμε σε χαμηλούς τόνους και ευαισθησία
προς τι οι λαϊκοί αγώνες και η αγωνία;
αδίκως τα θύματα και η θυσία;
γιατί επαναλαμβάνεται η ίδια Γενοκτονία;
(τυχερός ο ποιητής που δεν είδε τη γενιά του Πολυτεχνείου
να παραδίδει την Ελλάδα στους ξένους και στη χρεωκοπία)
«Ὡστόσο - ποιὸς ξέρει –την αιτία
ἴσως ἐκεῖ ποὺ κάποιος ἀντιστέκεται χωρὶς ἐλπίδα,
ἴσως ἐκεῖ νὰ ἀρχίζει ἡ ανθρώπινη ἱστορία,
κι ἡ ομορφιά τοῦ ανθρώπου...» εκεί και η αθέατη μαγεία»
Ο ποιητής μου εξομολογείται:
«Βαρέθηκα τις Βυζαντινές παράτες της Λαμπρής
τις ευχές χωρίς αντίκρισμα και αξία
την εμπορευματοποίηση της θρησκείας
οδήγησαν την πίστη σε πτώση και χρεωκοπία .
Η Διχόνοια!! Αυτό είναι η αιτία
που οδηγεί την κάθε τραγωδία
αν δεν γινόταν ο Πελοποννησιακός Πόλεμος
θα ήταν Πολιτισμένος ο κόσμος και Ελληνική η Δημοκρατία
Με τόνους κουτόχορτο ταΐζουν το λαό
τον μεταβάλλουν σε «ζωντανό»
ανίκανο να σκεφθεί το καλό , το κακό και την πρώτη αιτία
τα μίντια , σαν νέος Ηρώδης, εκτελούν παιδοκτονία
Μας έκαναν μετάλλαξη και λοβοτομή
δικαίως ο λαός τους κρατάει μνησικακία
όποιος τους γκρεμίσει θα γίνει ο νέος Ηρακλής»
ημίθεος θα ανακηρυχθεί στην ελληνική αποικία
Η Σημερινή Σχιζοφρενική Κοινωνία
Στους ίδιους ανέκαθεν και οι δύο ρόλοι:
οι κλέφτες και οι αστυνόμοι
οι πατέρες του έθνους και οι κλεφτονόμοι
οι βιαστές της τάξης και οι παιδονόμοι
Αναρχικοί δάσκαλοι και οι χουλιγκάνοι
τα ψυχοφθόρα μίντια και οι «παπαγάλοι»
τα διαπλεκόμενα και οι μεγάλοι
η οικογενειοκρατία πέφτει; φίλε ν’ αμφιβάλλεις!!
Βουλευτές που αναπαράγουν διαφθορά και μίζα
οι «θεσμοί» της διαρπαγής έφεραν τη χρεοκοπία
ο ποιητής είπε τα εόντα και εσσόμενα μετά παρρησίας
κανείς δεν τον άκουσε , όλοι έπασχαν από βαρηκοΐα
-.-
Στους ίδιους ανέκαθεν και οι δύο ρόλοι:
πουλημένα τομάρια και εθνοκτόνοι
νταβατζήδες και πατριδοκτόνοι
κομματόσκυλα και ελληνοκτόνοι
Έμμισθοι πράκτορες και μητροκτόνοι
πατριώτες και εθνοθάφτες
φτωχόπαιδα και πλουτοκράτες
γνωστοί-άγνωστοι οι τρομοκράτες
«Λούμπεν» ελίτ οι αριστοκράτες
αδιάφθοροι και κλεπτοκράτες
καθηγητάδες 5φαλαγγίτες
"έλληνες" οι λαθρομετανάστες και 'σκηνίτες'
Υπουργοί θηρευτές της ψήφου αρριβίστες
συνονθύλευμα η καλή τάξη και οι λωποδύτες
φοροφυγάδες οι φορομπήχτες
της νέας τάξης τα κατακάθια και οι αγύρτες
-.-
Στους ίδιους ανέκαθεν και οι δύο ρόλοι:
οι σαλταδόροι και οι σουλατσαδόροι
οι μεσάζοντες και οι μιζαδόροι
ταγοί τους κράτους, οι μεταπράτες και κομπιναδόροι
Αποικιοκράτες , ιμπεριαλιστές οι νέοι μας προστάτες
τα golden boys και οι καρχαρίες
οι πλούσιοι φοροφυγάδες και οι παρίες
οι τρομοκράτες οι «προοδευτικοί» μεσσίες
Τα λαμόγια στις παράκτιες εταιρείες
οι εμπρηστές και οι οικοπεδοφάγοι, ίδιες μαφίες
οι τραπεζίτες-τοκογλύφοι και πολίτες λωτοφάγοι
διώκτες και έμποροι ναρκωτικών ένα κουβάρι
Δικηγόροι και μαφιόζοι
στο κοινοβούλιο οι δημοβόροι
δικαστές πλιατσικολόγοι
βγάζουν αποφάσεις εις το πόδι
Υπουργοί φιλόπλουτοι πανούργοι
στην εποχή μας ευδοκιμούν οι κακούργοι
η καλή η κοινωνία χαίρει πάσης ασυλίας
χαίρε η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
-.-
Ο λαός τραβάει την ανηφόρα ,
τον χτυπάει ο άνεμος και η μπόρα
αυτός σηκώνει όλα τα βάρη
τη ζωή του οι απεργίες αβίωτη την έχουν κάνει
Η καθημερινότητα τον συνθλίβει
το άγχος τον βαραίνει και τον πνίγει
το φακελάκι τον ζαλίζει
τα κλεμμένα κανείς τους δεν γυρίζει
Ο φόβος για το αύριο τον αρρωσταίνει
ή άχαρη ζωή του τον μαραίνει
το μολυσμένο περιβάλλον τον αργοπεθαίνει
η στρατιά των ξένων εισβολέων το πολιτισμικό του επίπεδο ρυπαίνει
Η πατρίδα εξαγοράζεται και ξεμακραίνει
ο διαμελισμός μας απειλεί παντί σθένη
η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι ένα ψέμα
το ΝΑΤΟ εχθρικότατο από γέννα
Οι παράπλευρες απώλειες στοιχίζουν αίμα
στα κατοχικά δάνεια μας λένε… τέρμα
η λεηλασία και η κλοπή το πρώτο θέμα
είναι του έθνους μας η Αχίλλειος φτέρνα
Ο Ποιητής βλέπει τη Χαραυγή
Το πλοίο εξόκειλε σε υφάλους προ πολλού
το άρπαξε στα πλοκάμια της το τέρας, η «φαυλοκρατία»
νέος «μπούσουλας» ετοιμάζεται υπέρ του λαού
το πλοίο αξιόμαχο να πλεύσει και πάλι προς τη Δημοκρατία
Τούτη τη φορά καπετάνιο θάχει το λαό και όχι την «οικογενειοκρατία»
με νέο «μπούσουλα» και πλήρωμα ικανό
ο λαός θα αλλάξει και στη μηχανή ρυθμό
το πλοίο να πλεύσει προς την Εθνική Παλιγγενεσία
Έχει ήδη σκάσει μύτη η Αλλαγή
τακ-τακ το χερούλι της πόρτας χτυπάει
οι πειρατές στο φρούριο γλεντοκοπάνε, τυφλοί στο μεθύσι
το «Μνημόνιο» πιστεύουν τον τόπο θα ξεπουλήσει
Η Ελλάς σαν επαίτισσα τις αυλές γυροφέρνει
να της ρίξουν κάποιο ευρώ στην παλιά της λατέρνα
τα τρωκτικά της πίνουν το αίμα
η καταστροφή της Ελλάδος δεν έχει τέρμα
Η σημερινή Εξουσία προδίδει και εγκληματεί
Η εξουσία χωρίς αιδώ ψεύδεται και ασχημονεί
Δημοκρατία της μπανανίας η Βουλή στεγάζει
η οικογενειακή ολιγαρχία καλά κρατεί
το πολιτικό σύστημα τον τόπο μας ρημάζει
Ξενόφερτοι και ξενοδούλοι πρωθυπουργοί
εκτελούν των αφεντικών τους μεροδούλι-μεροφάι
γραφικές μαριονέττες υπουργοί
όσο ο λαός δεν ξεσηκώνεται στη φυλακή να τους πάει
Όσο η πτώση συνεχίζεται και η κρίση βαθαίνει
το μίσος κατά της Ελλάδος πληθαίνει
το ιερατείο το λαό εξαπατά , τους πιστούς βυζαίνει
κι’ ο λαός απορεί! Ωποία Υβρις που με βαραίνει;
Η ζωή μας μέρα με τη μέρα χειροτερεύει;
η κυβέρνηση ψεύδεται ασυστόλως και όλο δάνεια γυρεύει
το λαό αναισχύντως κοροϊδεύει
εναντίον του νέα μέτρα μαγειρεύει
Τη διεθνή εξουσία δουλικά υπηρετεί
για δημοψήφισμα δεν τους καίγεται καρφάκι
οι λογαριασμοί και οι φόροι σε κόβουν σαν ξυραφάκι
κι’ αυτοί αυξήσεις δίνουνε στο βουλευτή
Όλοι θέλουν την Ειρήνη , αλλά και τη Δικαιοσύνη
Οι λαοί Ειρήνη επιθυμούν ,
οι οπλέμποροι πυρηνικούς πολέμους σχεδιάζουν
οι δουλέμποροι ανθρώπινα ράκη διακινούν
οι λαοί δεν θέλουν βόλια στο τραπέζι, για ψωμί λιμάζουν
Στρατιώτης και πολίτης δεν θέλει να σκοτωθεί
έρωτα θέλει ο νιός, γάλα το παιδάκι
ο γέρος γιατρό ζητάει, και λίγο φαρμακάκι
του λείπει η επικοινωνία και η στοργή
Ιση ασφάλεια και αμοιβαίο σεβασμό οι λαοί ζητάνε
στις δύο όχθες του Αιγαίου οι ίδιοι άνεμοι φυσάνε
ο «τζίτζικας» το ίδιο τραγούδι τραγουδάει
και ο Τούρκος στρατοκράτης το διεθνές δίκαιο παραβιάζει
Ο Οβριός οπλέμπορος χρυσάφι καθημερινώς γεμίζει το πουγκί
ο γαμψομύτης τοκογλύφος τα επιτόκια στα ύψη πετάει
ο Τούρκος στρατοκράτης στο Αιγαίο χυμάει
και ο λαός και από τις δύο όχθες δυστυχεί
Υπερπληθυσμός η μόνιμη απειλή στη Γη
υδρογονοβόμβες ισχύος μεγατόνων
το πληθυσμιακό ορνιθοτροφείο αυξήθηκε πολύ
η πείνα μεγαλώνει δια μέσου των αιώνων.
Η Γη ζητάει Οικολογία
Οι πόροι δεν φθάνουν για τους πειναλέους
όχι φυσικά επιστροφή στην εποχή του Περικλέους
τα τρόφιμα λιγοστεύουνε σε ανατολή και δύση
οι άνθρωποι εβίασαν τη Φύση
Τον Τρίτο Κόσμο η πείνα τον θερίζει
τον δυτικό άνθρωπο άγχος και ανεργία τον τσακίζει
η ανασφάλεια παντού τριγυρνά
τώρα μας βάζουν στη μύτη και το χαλκά
-.-
Όλοι έχουν υπαρξιακή αγωνία
τώρα κινδυνεύουν οι δημοκρατικοί θεσμοί
ανθρωπισμός δεν υπάρχει πιά στην κοινωνία
το ΕΓΩ ακόμη δεν αντικατέστησε το ΕΜΕΙΣ
Η Ξένη Πολιτιστική Κατοχή
Εδώ και 17 αιώνες στον Έλληνα επέβαλαν ξένη θρησκεία
ο κάθε κατεργάρης τον βιάζει και επάνω του ασεβεί
κάνει διαρπαγή της εθνικής του περιουσίας
τα πράγματα δεν ήταν έτσι την παλιά εποχή
-.-
Ο ποιητής μου λέει: «τα ποιήματα μου τώρα έχουν ξεχασθεί
τα εκμεταλλεύονται δολοπλόκοι χωρίς αξία
και κάτι κατεργάρηδες κομματικοί ,
ο δογματισμός δεν τους αφήνει να δούνε την ουσία»
Πως ονειρεύτηκε τη Νέα Πολιτεία;
Χάος και ζόφος παντού επικρατεί
θαρρείς και εισέβαλλαν δυνάμεις εξωγήινες
αν το σιωνιστικό πολιτικοικονομικό σύστημα συνεχισθεί
θα συμβούν καταστάσεις εφιαλτικές και πύρινες
Οι βολεμένοι φτιάχνουν άδικη Πολιτεία
η «Ευρυβία» σε βάρος των λαού βυσσοδομεί
Έλληνες αφυπνισθείτε!! να μην γίνουμε φεουδαρχία
ο αγώνας του λαού πρέπει να ενταθεί
Φαίνεται ότι υπάρχει έτοιμη συνταγή
η ανθρωπότητα να υποκύψει στο 4ον Ράιχ του Βερολινέζου
να υποβιβασθούμε όλοι το επίπεδο του Κινέζου
το Ευρώ και η πλουτοκρατία για να διασωθεί
Αν ο κόσμος δεν μπει στην Εποχή της Γνώσης
θα καταστραφεί κάποια στιγμή
η οικολογική ανατροπή τη Γη θα ερημώσει
τότε θα είναι αργά για επιστροφή
Σ’ αυτές τις ιστορικές στιγμές που ζούμε
η σιωπή δεν είναι χρυσός, μου είπε ο ποιητής
από το μνήμα θέλει να βγει και να τον ξαναδούμε
νέο μήνυμα να στείλει στη Γη
Για μια πατριωτική εκστρατεία συνεχώς μου ομιλεί
να μην στεριώσει η νέα Κατοχή και η δικτατορία
να μην πέσει σε χέρια ανόσια η ιερή μας γη
να επανιδρυθεί η Ελληνική Πολιτεία
Ο ποιητής ονειρεύτηκε την ιδανική Πολιτεία
χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, πολέμους και βία
με ισοπλουτοκατανομή
χωρίς τη σημερινή αδικία και τη λαϊκή κατακραυγή
Οι άνθρωποι να καταναλώνουν περισσότερη πνευματική τροφή
να ζουν λιτά, με «μέτρο», χωρίς καταναλωτική μανία
να μην έχουν ένστικτα πλεονεξίας και διαρπαγής
με ψυχοπνευματική ανέλιξη, να ζουν και με αρμονία
Η Ελλάδα που κατέχει άπασας τας σοφίας
έπεσε στα νύχια της σιωνιστικής μαφίας
το 4ο Ράιχ ασκεί τώρα βαρβαρική Κατοχή
να μείνει σε Ελληνικά χέρια ο «βράχος της Μονεμβασίας»
ήταν η τελευταία του εντολή
*Αμφικτύων
8/4/2010
*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς-Ποιητής, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
** Ο Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά 1 Μαΐου 1909 - Αθήνα 11 Νοεμβρίου 1990) ήταν Έλληνας ποιητής. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες. Πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν το έργο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου