ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΠΡΟΓΟΝΙΚΟ

 ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΠΡΟΓΟΝΙΚΟ

Το σπίτι μας ήταν πέτρινο , παλαιικό ,

εδώ έζησαν πρόγονοι μου δοξασμένοι

τώρα το ερημωμένο μας χωριό

έγινε πολυπολιτισμικό

και όλοι είναι ξεχασμένοι

.

Δεν ήσαν πλούσιοι ,μα είχαν αρχοντιά ,

πνεύμα σπινθηροβόλο και λεβεντιά

είχαν έμφυτη σοφία

για τη Φύση, τον Έρωτα και της Ζωής την Ουσία

Εδώ έζησα κι’ εγώ στην Κατοχή

πριν εκτελέσουν τον πατέρα μου οι Ναζί

χρόνια πέτρινα μαρμαρωμένα

πείνα , εθνική αντίσταση, τώρα όλα ξεχασμένα

Γυρνούσαμε ξυπόλυτοι, χωρίς παπούτσια

στις πέτρες, στα αγκάθια στο βουνό

να φέρουμε λίγο γάλα από τα κατσίκια

η υπερηφάνεια δεν μας έλλειψε ποσώς

Μετά όμως όλα άλλαξαν ξαφνικά.

το σπίτι μοιράσθηκε σε μερτικά,

θες η ασυνεννοησία, θες η αδιαφορία των εγγονών

έγιναν όργανα των «συμμάχων»

και των εχθρών

Ανάθεμα στο δολερό το διχασμό..

στο Ελληνικό σαράκι

στην έλλειψη φιλοπατρίας των πολιτικών

και στον τοκογλύφο το γεράκι

Τελικά το σπίτι πουλήθηκε σε ξένα αφεντικά

οι γηγενείς το παρατείσαν

με τα παλιά υλικά έφτιαξαν για το

Γιαχβέ και Μαμμωνά νέους ναούς

τους Ελληνικούς ναούς τους εγκρεμίσαν.

Το μόνο που γλύτωσα δύο βιβλία

σκοροφαγωμένα, πολύ παλιά:

Ιλιάδα και Οδύσσεια

τα είχε ο προπάππος μου το μαξιλάρι.

ξερίζωσα κι’ ένα γαλανόλευκο Κρίνο

από τον εγκαταλειμμένο κήπο μέσα στο χορτάρι

Τα βιβλία χαρίζω στον έγγονο μου,

Κωνσταντίνο τον Ελληναρά,

που έχει ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα και στα μαθηματικά !

για να διδάξει κάποια μέρα το «Γένος των Ρωμιών»

-όταν θα ξαναθυμηθούν ότι είναι Έλληνες-

όχι εβραιοχριστιανοί -τέκνα Ολύμπιων Θεών!

Τον Κρίνο χαρίζω στην εγγονή μου τη Ρηνιώ

να τον μεταφυτεύσει σε χώμα εύφορο

στην αυλή τους στην Αμερική,

για να θυμάται για πάντα

το σπίτι το προγονικό και τ’ άρωμα το πατρικό.

τις ρίζες μας , πως ξεκινήσαμε;

πως φθάσαμε ως εδώ;

και που θα πορευθούμε στο εξής;

Παιδιά μου σήμερα όλα γοργά αλλάζουν

οι καιροί είναι χαλεποί και λαμπαδιάζουν

η Ανάγκη απαιτεί,

ο Αλέξανδρος να ξαναγεννηθεί.

Το σπίτι το προγονικό να μην χαθεί

περίλαμπρο και φωτεινό να ξαναγίνει

με ιδρώτα , όραμα και επιστημοσύνη

τίποτα δεν χαρίζεται , τίποτα δωρεάν δεν δίδεται

αποκτάται με αγώνες και οδύνη

Ταύτα μου είπαν του χωριού μου οι οιωνοί

ν’ ξαναφτιάξουμε το σπίτι μας το προγονικό

ν’ αναβιώσουμε τα Ελληνικά Γράμματα

την αρχαία λαλιά των Θεών

ο ύπνος της Φυλής μας τελειώνει,

ξημερώνει η αυγή, σήμανε χαράματα !!!

*Αμφικτύων

9/6 2006