Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ

Δώσε στα πράγματα την αξία γι’ αυτό που σημαίνουν,

και όχι υπεραξία σ’ αυτά που τη ζωή ασχημαίνουν,

μην παρασυρθείς από την υλιστική κοσμοθεωρία,

και περιφρονήσεις την πραγματική ουσία,

γιατί τότε χάνεις της ζωής την πεμπτουσία

Αν ζούσα μια δεύτερη ζωή, δύσκολη, ή γλυκιά ,

θα την ζούσα αυτή τη φορά πληρέστερα και αποδοτικά,

δεν θα νοιαζόμουν για πράγματα περιττά και επουσιώδη,

του Ήλιου θα απολάμβανα τη λιακάδα ,

και στη ζωή τα στοιχειώδη,

αν ξαναγεννιόμουνα στην Αρχαία Ελλάδα,

την μυθική και μυστηριώδη.

Θα μιλούσα όταν οι μπουκωμένοι σιωπούν,

θα σιγούσα όταν οι άλλοι στα κανάλια φωνασκούν,

«κρείτων εστί του λαλείν το σιγάν »,

δεν θ’ άφηνα όμως τον αλαζόνα ισχυρό να με ποδοπατά.

Θα μισούσα όσο διαρκούν οι σταγόνες της δροσιάς,

θ’ αγαπούσα με ανοιχτή όλη μου την καρδιά ,

θα πολεμούσα τους εχθρούς με την πέννα και το σπαθί ,

δεν θα ξεπούλαγα το έθνος μου για μερικά «ευρώπουλα» αντί πινακίου φακής,

θα άρχιζα να φτιάχνω έργα διαχρονικά από μαθητής,

και όχι γέρων και ασκητής.

Όμως γεννήθηκα πρώιμα σε χρόνια δίσεκτα , λιγρά,

κάτι οι πόλεμοι , κάτι η κατοχή, κάτι η στρατιωτική μου φορεσιά,

έμειναν ανεκπλήρωτα τα όνειρα εκείνα,

όμως ποτέ μην πεις ότι είναι αργά,

ακόμη και τώρα μου αρέσει η δημιουργία, έστω και αν μάδησαν τα κρίνα.

Θέλει τέχνη και ρυθμό η ζωή για να τη ζήσεις,

χωρίς το φόβο του θανάτου, της εξουσίας και της πίστης,

μάθε το παιδί σου να γίνει καλός ψαράς,

και μη του χαρίζεις ψάρια με ευκολία,

χάρισε του όμως τ’ αγκίστρι και την πετονιά ,

να πιάνει μόνος του ακόμη και τον καρχαρία.

Τα παιδιά είναι συνέχεια της ύπαρξης μας,

το χορό της αιωνιώτητας οδηγούν και της διαδοχής μας,

είναι οι κρίκοι στην αλληλουχία των γενεών,

το ύψιστο καθήκον της ευγονίας μην παραμελήσεις

των παιδιών και εγγονιών .

Βοήθησε τον πάσχοντα να σηκωθεί,

όταν πέσει ένεκα αδυναμίας,

βάλτου το φορτίο στους ώμους να υψωθεί

αφιλοκερδώς και δίχως υπεροψία.

Άφησε τον μόνο τον αγώνα του να δίνει,

παραβιάζεις τους φυσικούς νόμους με την «σοσιαλιστική» δικαιοσύνη,

εξευτελίζεις το άτομο με την ελεημοσύνη,

το δώρο όμως που προσφέρεις είναι διαφορετικό

χάριν ευγνωμοσύνης.

Αμφιβάλλω ισχυρώς,

αν κάποιος θεός είναι υπαρκτός,

αλλά και αν υπήρχε ,

θα ήταν άδικος και μοχθηρός,

Το Σύμπαν όμως υπάρχει

και καινούργιο διάκοσμο δίνει,

γεμάτο σκοτεινή και φωτεινή ενέργεια και σκοτεινή ύλη ,

μέσα στο αγέννητο χάος και στην ατελεύτητη απεραντοσύνη.

Ένας ανελέητος πόλεμος των αντιθέτων στο Σύμπαν συντελείται,

της Ειμαρμένης το έργο εξ’ αυτού επιτελείται,

για μας τα απειροελάχιστα ανθρωπάκια κανείς δεκάρα δεν δίνει,

ουδείς θεός-κι’ αν ακόμα υπήρχε- θα νοιαζόταν αν πεινάς , αν διψάς ή από καρκίνο φθίνεις.

Δεν αποκλείω να υπάρχει μετά θάνατον μετεμψύχωση,

όμως ο νεκρός γίνεται χώμα χωρίς ταρίχευση,

στον Αδη θα συναντήσουμε πράματα και θάματα εκπληκτικά, δίχως οδύνη,

κανείς ως τώρα δεν έχει επιστρέψει από κει, ούτε τα έχει φανταστεί,

ακόμη και αν διαθέτει την πιό υψηλή νοημοσύνη.

Η σκοτεινή πλευρά τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου κρατάει μυστικά,

να τα δούμε δεν μας αφήνει,

αθάνατη η υλο-ενέργεια μας στο Σύμπαν στο διηνεκές θα τριγυρνά,

μην αγωνιάς μπρος στου θανάτου μας τη δίνη ,

η ψυχή όπως μπήκε βγαίνει, χωρίς πόνο και χωρίς οδύνη.

Γι’ αυτό ζήσε το σήμερα σαν βασιλιάς,

σαν νάναι η νύχτα σου η τελευταία,

τα έργα σου φρόντισε νάναι αθάνατα και διαχρονικά,

να μην τα κολλάει του χρόνου η μαχαίρα,

όπως τα έργα των προγόνων μας τ’ αρχαία.

Η ράτσα μας είναι δένδρο ευγενικό , μην την υποτιμάς,

όλοι εμείς είμαστε φύλλα της και κλώνοι,

το «Κέρας της Αμαλθείας» μας τρέφει στα κρυφά,

το έργο των αγέννητων, των νεκρών και ζωντανών,

μας εμψυχώνει.

Τα γεράματα δεν είναι θάνατος όπως θαρρείς,

αρκεί να ξέρεις με σωφροσύνη να τα ζήσεις,

συγκαταβατικά να προσαρμοστείς χωρίς να αδρανείς,

αρκεί τις αρρώστιες , άνια και λήθη ν’ αντιμετωπίσεις.

Κι’ αν ήταν να ζήσω δυο ζωές ,

στην άλλη θα έκανα περισσότερη δημιουργία,

όχι με υποδούλωση και καταναγκαστική δουλειά,

όπως μας επιβάλλει τώρα των σιωνιστών και πρωτεσταντών η συμμορία.

Η ζωή το θάνατο νικά,

τούτη η ζωή είναι όλη δική σου,

μέτρα πόσο το μπόι σου μετρά,

και πόσο το λέει η ψυχή σου!

Ζήσε καλά, κάνε το καλό και μη σταματάς,

τον σκληρό αγώνα της ζωής ανελλιπώς να δίνεις,

όλα στο σύμπαν περιστρέφονται ολοταχώς σε τροχιά

ο Αγώνας σταματά μόνον όταν τα μάτια κλίνεις.

Έλληνα πάρε στα χέρια σου τον αγώνα ,

είναι θάνατος τούτες τις ώρες η α-γωνία και φυγομαχία,

καμάκωσε το θηρίο με το «Ιερόν Εχετλον»

σαν νέος Εχετλαίος

δώσε την πνευματική σου Τιτανομαχία στον κόσμο

και τη μάχη σου στο Αιγαίο.

*Αμφικτύων

31/10/2012,

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon-poet.com