ΚΥΠΡΟ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

ΚΥΠΡΟ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

του *Αμφικτύωνος

Κάτω τα σύννεφα σαν τουλίπες, χάνονται ορμητικά,

καθώς τρέχαμε πάνω από το Αιγαίο αφηνιασμένα ,

μέσα όμως στο θάλαμο, ακινησία, περιποίηση και προσμονή,

καθώς συλλογιζόμουνα:

«πότε θα ιδούμε της Αφροδίτης τα εδάφη ελευθερωμένα;»

Μακάρι να μην σε έβλεπα Κύπρο μου σκυθρωπή,

να μην σε είχε τ’ Αττίλα η μπότα στα δύο χωρισμένη,

δεν φαίνεται βέβαια από ψηλά η κατοχή,

και ας είσαι αιμόφυρτη και καταματωμένη,

στου Έλληνα όμως την ψυχή το όραμα για σένα ζεί,

Κύπρο μας σε αγαπώ , δεν σ’ έχω ξεχασμένη.

Κάποτε η Κύπρος μας θα ελευθερωθεί,

κι’ ας είναι τώρα με συρματόπλεγμα στα δύο χωρισμένη,

αν ο Ελληνισμός σύσσωμος αγωνισθεί,

του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει,

με την ψυχή , την πένα και με το σπαθί,

από την σκλαβιά του Αττίλα και πάλι η Κύπρος μας θα βγει ελευθερωμένη.

Κάποτε στη Λάρνακα ο πιλότος ομαλά το σκάφος προσγειώνει,

αρχίζουν έλεγχοι , διαβατήρια, αναμονή καθώς έξω αρχίζει να σουρουπώνει ,

ξάφνου βλέπω στο χάρτη την Αφροδίτη τυλιγμένη με αγκάθινο στεφάνι

σκέπτομαι την προδοσία του 74 κι’ ένας κόμπος στο λαιμό με πιάνει

όλοι φταίξαμε για να πατήσει στο νησί του Τούρκου ποδάρι!!

Βγες Έλληνα από το καβούκι σου ,

την Ελλάδα να γνωρίσεις ,

ταξίδευσε στο πανέμορφο νησί της Αφροδίτης,

της Κύπρου την μοναδική εμπειρία για να ζήσεις,

χωρισμένο το νησί στα τρία , ,

και από συγκίνηση και θλίψη θα ριγήσεις.

Να ανέβεις στο Τρώοδος και ν’ αγναντέψεις από ψηλά,

Κερύνεια, Μόρφου στο βορά , Αμμόχωστο στο νοτιά

ληθαργημένες πόλεις , εύφορα αγροκτήματα και πολύτιμα καλλιτεχνήματα,

ο Αττίλας στο βορά με την εισβολή και κατοχή

διέπραξε στυγερά εγκλήματα .

Βοούν στα κατεχόμενα οι ψυχές των πανάρχαιων Αχαιών ,

στάνες προβάτων έγιναν οι ναοί των πατρώων Θεών ,

να ελευθερωθούν σύντομα από το ζυγό των Οθωμανών αναμένουν

με τους Έλληνες γηγενείς να ενωθούν προσμένουν.

Η Μεγαλόνησος είναι πανάρχαιο πέρασμα λαών

να μεταβούν από την Ανατολή στη Δύση,

από κει πέρασαν πολυάριθμοι κατακτητές,

όμως κανείς δεν στέριωσε για πολύ , ούτε μπόρεσε να την κατακτήσει,

γιατί έχει βαθιά ριζώσει στο διηνεκές,

η Ελληνική ψυχή της Αφροδίτης

Έτσι κάπως θα φύγουν κάποια μέρα και οι Τούρκοι κατακτητές,

όπως έφυγαν τόσοι και τόσοι εισβολείς σφετεριστές,

η Κύπρος ανήκει στους Κυπρίους,

και στις μειονότητες που ζούσαν όλοι μαζί σαν ειρηνικοί εποικιστές εδώ και χρόνια,

όχι στους Άγγλους και Τούρκους ιμπεριαλιστές που τους χώρισαν δολίως σε καντόνια.

Από την Κύπρο διώχνει τα θεριά η θεά Αφροδίτη ,

σαν δράκαινα τα σκοτώνει όταν τ’ ακουμπήσει

το δηλητήριο της είναι λίαν δραστικό,

τους χύνει Πνεύμα Ελληνικό για να τα ελληνοποιήσει .

Κύπρο μου πολύπαθη και χιλιοπροδομένη,

από εχθρούς και φίλους έχεις βιαστεί,

όμηρος του Αττίλα σέρνεσαι τώρα διχοτομημένη,

ούτε οι Τούρκοι δεν σου έκαναν όμως τόσο κακό ,

όσο κάτι «Έλληνόφωνοι» εβραιόψυχοι και τουρκοποιημένοι..

Ο Τούρκος ό,τι παίρνει με την λόγχη,

δεν το παραδίδει με την πέννα,

για ν’ ανθίσει ξανά το δένδρο της λευτεριάς,

θέλει πολύ μυαλό, αγώνα και αίμα.

*Αμφικτύων

7/5/2008

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/