ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΖΑΓΡΕΥΣ

ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΖΑΓΡΕΥΣ

Διόνυσε Ζαγρέα, των Ορφικών πρωθιερέα,

γιέ της Περσεφόνης και του Δία,

πές μου τη δική σου ιστορία,

πως κατέβηκες στη χώρα Νερτερία,

και πως είναι του Αδη η κοινωνία;

Με σκότωσαν οι άγριοι Τιτάνες ,

γιατί τους νίκησε ο πατέρας μου στην Τιτανομαχία,

ήμουν νήπιο ακόμα και έπαιζα με ένα καθρέφτη στην Πιερία,

με διαμέλισαν με ένα μαχαίρι οι κακούργοι,

ένεκα έχθρας προ τον Δία,

μήπως σας θυμίζει κάτι σήμερα αυτή η ιστορία;

Εκτοτε η χώρα μου κάθε τριάντα χρόνια υφίσταται μία γενοκτονία,

κάθε δέκα της κάνουν καταστροφή,

όπως προβλέπεται από την πάγια σιωνιστική συνωμοσία,

η ράτσα μου δεν πρέπει να ορθώσει ανάστημα και πυγμή.

Ο καθρέφτης συμβολίζει την θεϊκή μας καταγωγή,

από το Όντως- Ον είμαστε προσωρινά αποσπασμένοι,

από την ίδια ουσία έχουμε φτιαχτεί,

η σύνδεση της ψυχής μας με αυτό μέσω του καθρέφτη παραμένει,

όπως το είδωλο μας με τον καθρέφτη διαρκεί,

έχουμε τα ίδια χαρακτηριστικά με την μόνη διαφορά,

ότι εμείς είμαστε σε χαμηλότερη συνειδησιακή βαθμίδα τοποθετημένοι.

Άθικτο έμεινε μόνον το πνεύμα κι’ η καρδιά

τον κόσμο όλο ν’ αγαπώ,

την πήρε η θεά της σοφίας προστάτιδα Αθηνά ,

και με ξαναγεννά κάθε χρονιά από τον κισσό,

και από της αμπέλου τα σταφύλια τα ξανθά.

Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή,

ο Απόλλωνας με έθαψε στη Δελφική γη

κοντά στον τρίποδα της Πυθίας,

στο ιερό του «μέτρου » και της ευρυθμίας,

οι Τιτάνες κατακεραυνώθηκαν από το Δία,

από τη στάχτη τους γεννήθηκαν οι άνθρωποι ,

γι’ αυτό απέκτησαν εκείνων την θηριωδία.

Όμως εγώ θα σας πω τη σύγχρονη εκδοχή,

που μπορεί και να σας ενοχλήσει,

ο άνθρωπος γεννήθηκε σαν μικροοργανισμός

από τη μητέρα- Φύση,

άλλοι λένε ότι ο σπόρος ήρθε από τον ουρανό

και έπεσε στη Γη από κάποιον μετεωρίτη.

Ισως να προήλθε από κάποιον αστεροειδή,

ή σαν μικροοργανισμός που βγήκε από το νερό

στη γη,

πέρασε στάδια πολλά ώσπου να εξελιχθεί

και να ορθοποδήσει,

ο πρωτόγονος ανθρωποειδής μέσα σας ζει, αν το δέρμα σας κάποιας ελαφρά το ξύσει.

Διόνυσοι υπήρξανε πολλοί,

άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο γνωστοί,

πρώτος είμαι εγώ της Περσεφόνης και του Διός,

δεύτερος του Νείλου και της Ιώς,

τρίτος του Καπρίου εξ άγνωστης μητρός,

τέταρτος της Σεμέλης και του Δία, είναι ο πιο γνωστός.

Πέμπτος του Νύσσου και της Θεώνης

έκτος του Αμμωνος και της Αμαλθείας

έβδομος του Αμμωνος και της Δήμητρος, αδελφής του Δία

όγδοος ο γιός του Διός και της Σεμέλης της Καδμίας

και τέλος ο Αιγύπτιος Οσιρις γιός του Κρόνου και της Ρέας

Τα παθήματα που έχει η ράτσα μου περάσει,

έγιναν μαθήματα που μας έχουν ριζικά αλλάξει,

φτιάξαμε θεσμούς και διώξαμε τον πρωτόγονο εαυτόν μας

αλλά κάτι στρεβλόψυχοι βάρβαροι χριστιανοί ,

μας χώρισαν από την Ολυμπιακή θρησκεία των θεών μας και από τον ένδοξο πολιτισμό μας.

Με όχημα την Επιστήμη και Τεχνολογία,

μακριά από δογματισμούς , προκαταλήψεις και θεοκρατία,

νέο τρόπο σκέψης ο κόσμος δέον να υιοθετήσει,

τον πόλεμο και τα όπλα στα έγκατα του Αιγαίου μαζί με τους Τιτάνες να φυλακίσει.

Εμένα δεν με εξαπατούν τα ιερατεία των σύγχρονων

θρησκειών,

δεν είναι δική τους εφεύρεση η Ανάσταση εκ νεκρών,

εγώ πρώτος ο Διόνυσος Ζαγρεύς αναστήθηκα στη Γή,

η ανάσταση μετά από μένα των τσαρλατάνων και μυστών είναι ψευδής, δόλια των πονηρών αντιγραφή.

Σήμερα μόνον την ύλη εξουσιάζουν

οι ανεγκέφαλοι Οβριοί ,

δεν βρήκαν ακόμη τρόπους να ελέγχουν

το Νου, το Λόγο και την Ψυχή,

γιατί εγώ ο Διόνυσος μεριμνώ αισίως ,

αυτά να μένουν στον άνθρωπο άθικτα αιωνίως .

Εγώ ο Διόνυσος ο Ζαγρεύς είμαι η ανώτατη παντός πράγματος αρχή,

φέρω μέσα μου συμπαντική και επίγεια πηγή ζωής,

και την υποχθόνια που μου έχει δώσει η μητέρα μου Περσεφόνη,

την λατρεία μου αν αντιληφθείς άνθρωπε της σύγχρονης εποχής, θα σε λυτρώνει.

Είμαι του κόσμου η ψυχή,

την διαιώνισή του διασφαλίζω,

είμαι του καλού η αρχή,

τα κακά και τον πόλεμο αφορίζω.

Τον ενθουσιασμό μεταγγίζω στην ψυχή,

τη ΜΗ ΒΙΑ στα πέρατα εξακοντίζω,

χαρίζω ψυχαγωγία , ειρήνη και προκοπή,

τους άπληστους υλιστές με ένα ποτήρι οίνο τους αφοπλίζω .

Το Απολλώνιο πνεύμα και η Διονυσιακή μου ψυχή,

φέρνει στον άνθρωπο γαλήνη και ισορροπία,

όταν λείψω εγώ το άτομο γίνεται ζώον υλιστικό

η σύζευξη πνεύματος και ψυχής φέρνει πληρότητα και ευδαιμονία.

Εσύ γήινε κληρονόμησες πνεύμα και ψυχή

ενός πρωτόγονου Τιτάνα,

έμεινες απολίτιστος όπως βγήκες από την κοιλιά της μάνας,

βίαιο και αγροίκο σε θέλει ο εκάστοτε εξουσιαστής ,

να σε ελέγχει θέλει ακόμη και στο Νιρβάνα.

Η λογική και η ψυχή πρέπει να συμφωνήσουν ,

αρμονικά να πορεύονται και να ομονοήσουν,

και αν αυτές δεν συμφωνούν και είναι διχασμένες ,

τότε καπετάνιε πρέπει να ανησυχήσεις,

γιατί αν γίνεις «όμηρος» της λογικής ή της ψυχής

το πλοίο σου θα ναυαγήσει σε θάλασσες τρικυμισμένες .

Βελτίωσε τ’ ανθρώπινα ορμέμφυτα και πάθη της ψυχής σου,

αυτά που κληρονόμησες από την κοιλιά της μάνας σου

από τη γέννηση σου ,

γιατί ποτέ σε αίσιον τέρμα δεν θα σε οδηγήσουν,

όσο κι’ αν προσπαθήσεις το συμπαντικό Νου, το Λόγο με την ύλη δεν θα υποτάξεις ,

γιατί είναι άυλη η «συμπαντική ψυχή» και ποτέ δεν θα την πιάσεις.

.

Συντροφιά είχα τις Βάκχες και το λαό,

στρατηγούς τον Πάνα και τον Σιληνό,

το στράτευμα μου ήταν ανδρείο και ειρηνικό ,

δόρατα έφεραν τυλιγμένα με κισσό,

γνωστά και ως ‘θύρσους’ σταλμένους από κάποια ειμαρμένη,

και εκπολίτισα με αυτό όλη την οικουμένη.

Ταξίδεψα σε χώρες μακρινές στα βάθη της Ασίας,

έχτισα πάμπολλες Νύσσες ξακουστές

ακόμη και στην μακρινή Ινδία,

έγινα παντού πρόσωπο μυθικό και θεϊκό,

δίδαξα πράγματα καλά, Μυστήρια και Όργια θεία ,

και την παρασκευή του οίνου και την αμπελουργία.

Άνθρωπε τα πάθη σου σε αδιέξοδα σε οδηγούν

και πλάνη ,

στην καθημερινή ζωή σου τον ευδαιμονισμό επιζητείς

και τον σκοπό της ζωής σου χάνεις,

βούλωσε τα αυτιά σου στις σειρήνες της σήψης και παρακμής,

απότρεψε τον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα

που καταφθάνει.

Διώξε τις ψεύτικες δοξασίες που σ’ έχουν γαλουχήσει,

γίνε σοφός αν θέλεις να ευτυχήσεις,

πέτα τις πολιτικές και θρησκευτικές ταυτότητες και προλήψεις,

νου, πνεύμα, ψυχή και σώμα δυνατό φρόντισε να δημιουργήσεις,

όραμα σου την πραγματική ευτυχία να αποκτήσεις .

Ο αιών σαν παιδί παίζει τους πεσσούς,

είναι του παιδιού η ηλεκτρονική βασιλεία,

στον αγρό του Διονύσου έρχονται οι ψυχές ν’ αναπαυθούν

άλλοτε πάσχουσες , άλλοτε ποιούσες ,

μέχρι ότου αποκτήσουν αυτοσυνειδησία ,

το παιχνίδι συνεχίζεται αιώνια και ατελεύτητα χωρίς αμφιβολία.

Υπάρχει μια αφανής Νομοτέλεια του όλου,

επαναφέρει την διαταραχθείσα τάξη και αρμονία

επί του συνόλου,

ο κόσμος πάντα νεανίας παραμένει,

σαν εμένα τον Διόνυσο τον γιό του Διός και της Σεμέλης.

Στα Μεγάλα Διονύσια στην Εαρινή Ισημερία,

πεθαίνω ως Διόνυσος Ζαγρεύς,

παίρνω δυνάμεις αναγεννητικές από την Αθηνά και Δία,

ξαναγεννιέμαι ως Διόνυσος Ελευθερεύς,

για να φέρω στη Φύση κάθε χρονιά αναδημιουργία.

Με γιόρταζαν οι Αθηναίοι πανηγυρικά,

με Ανθεστήρια λαμπρά, τον μήνα Ανθεστηριώνα,

η πομπή μου ξεκινούσε από το Φάληρον και έφθανε στη Γαργαρέττα, κάτω από τον Παρθενώνα,

τελούνταν και μυστήρια άρρητα και ιερά,

υπό την αιγίδα του άρχοντα βασιλιά κατά κανόνα.

Η αντανάκλαση μου στον καθρέφτη,

διασκορπίστηκε στο Σύμπαν σαν από αναμεταδότη,

ο θεός Απόλλωνας με περιμάζεψε , με πήγε στον ουρανό,

ευγνωμοσύνη μεγάλη του χρωστώ,

δικαίως τον τιμούν οι Αθηναίοι, σαν Διόνυσο Χορηγό, ή Διονυσιοδότη.

Όπως η Κόρη έτσι και η Ψυχή,

και ο Προμηθέας και οι Τιτάνες,

κατέβηκαν να ενσαρκωθούν στη Γη,

οι ψυχές των απελευθερώθηκαν όταν έγιναν δυνατές ,

σαν τον Ηρακλή,

με την λύρα του Απόλλωνα και της Αθηνάς τους ύμνους

και παιάνες.

Ζώντας η Ψυχή μια Εμπειρία μοναδική,

στην πορεία της στο Σύμπαν Ανελικτική,

στον ατελεύτητο και αιώνιο χώρο- χρόνο,

η μια την άλλη αναζητά ,καθώς όλες επικοινωνούν ,

με την συμπαντική Ψυχή νοερώς και αφώνως .

Εγώ κάνω την φύση ευπροσάρμοστη και καρπερή,

από την εαρινή ως την φθινοπωρινή ισημερία,

από το θερινό στο χειμερινό ηλιοστάσιο,

από της φύσης τον θάνατο φέρνω την ανάσταση,

και ποτέ δεν άλλαξα τούτη την ακολουθία.

Στο θερινό ηλιοστάσιο πού αρχίζει να λιγοστεύει η ημέρα,

γιορτές οργανώνουν προς τιμήν μου για την θεία δημιουργία,

ευγνωμονούν και στο θεό της νιότης Απόλλωνα

και τον θεό του κάτω κόσμου Ορφέα,

για να τις μεταφέρει στις ψυχές των σοφών μυστών,

με συνοδεία αμβροσιακής τροφής και οίνου

τη συνοδεία λύρας και φλογέρας.

Υπέρτατε της τάξης ρυθμιστή,

σ’ εσένα προσφέρω αυτή τη θυσία κι αυτή τη σπονδή

σ’ εσένα, Δία ή Άδη όπως προτιμάς

δέξου την αναίμακτη τούτη θυσία,

καρπούς κάθε λογής από τα ολόγιομά μας καλάθια,

σαν θεία μυσταγωγία .

Συ, ανάμεσα στους θεούς τ’ ουρανού, στο χέρι σου κρατάς

του Διός το σκήπτρο και συ στον υποχθόνιο κόσμο μοιράζεσαι το θρόνο με τον Άδη.

την ψυχή των ανθρώπων, που να μάθουν θέλουν τις δοκιμασίες της πρόσκαιρης ζωής τους,

φώτισε, φανέρωσέ τους που θα έρχονται, ποιά είναι η ρίζα του κακού,

ποιον από τους μακάριους θεούς με θυσίες πρέπει να εξευμενίσουν,

τα βάσανά τους για να σταματήσουν;”

Άνθρωποι της Γης πεπλανημένοι,

έχετε χάσει το νόημα της ζωής,

καθόλου δεν είσθε όπως λέτε εκσυγχρονισμένοι και προοδευτικοί,

η μηχανή έκοψε το νήμα σας με την συμπαντική ψυχή,

καταστρέφετε τη φύση σαν μανιακοί,

και τώρα περιπλανάστε μετέωροι μεταξύ ουρανού και γης δυστυχισμένοι.

Ο σκοπός της ζωής είναι απλός,

ψυχοπνευματικός είναι και όχι υλιστικός,

ο άνθρωπος πρέπει να γίνει «καλός κ’ αγαθός»,

τότε θα βρει την ευδαιμονία της ψυχής , έξω από την απόλαυση των αισθήσεων και τον σημερινό σας ευδαιμονισμό.

*Αμφικτύων

20/4/2013,

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/