ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΘΕΟΣ !!

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΘΕΟΣ !!

 του *Αμφικτύωνος
 

Ο Έλληνας, ανώνυμος κι’ επώνυμος
μεγαλουργεί στα ξένα,
όλοι Ωνάσηδες δεν γίνονται
γιατί αυτός είναι μοναδικός ο Ένας !
καμάρι του Γένους  εφοπλιστής μέγας ,
η  διεθνής πλουτοκρατίαα τον αποκαλεί απατεώνα ,
πώς όμως έντιμα να φερθεί
στης διεθνούς μαφίας τον κοπρώνα;

Αυτοδημιούργητος, πολυμήχανος, απλός,
παράτολμος, δυναμικός, μεγαλομανής, καλός
γνήσιος Ελληναράς, Ίωνας, γνήσιος  Σμυρνιός,
καμάρι της φυλής σε όλη την Οικουμένη
μέγας ευεργέτης χωρίς τιμές να αναμένει.

 Χάρισε στην πατρίδα δόξα και τιμή ,

 

Ωνάσιο» και «Ολυμπιακή»

 

αυτοπεποίθηση, θάρρος και προοπτική .

έκανε τον Έλληνα υπερήφανο

τη φήμη του στα ύψη ανεβασμένη

Εχθροί και φίλοι

Θαυμάσετε τον ! Μισήσετε τον !

Λασπώσετε τον!  Σκοτώστε τον!

Αγνοήστε τον! Και τι μ’ αυτό ;

αυτός αντάμα στους Ολύμπιους Θεούς ,

στα Ιλίσια Πεδία διαμένει,

Στου Ολύμπου στην πιο ψηλή κορυφή

η φήμη του ανεβασμένη

με τα μεγάλα πνεύματα της υφηλίου περιδιαβαίνει

για να φθάσει όμως εκεί τράβηξε σκληρό κουπί

με τιμή κουβαλούσε μέσα του  το γένος

και την Ειμαρμένη.

Ήταν μοιραία επωδός

δύο Έλληνες ημίθεοι να ενωθούν  ερωτικώς 

Τέλης και Μαρία

η ανεπανάληπτη στον κόσμο αοιδός

πλάι  στον Κροίσο με τα πλοία

ένας δεσμός που άστραψε στα ‘μίντια’  σαν  πυρσός 

σε κοσμικά , αλλά και χυδαία σκανδαλοθηρικά έντυπα 

  σαν κεραυνός εν αιθρία

Τι μίσος, τι φθόνος , τι ζήλεια ποταπή;

μπαμπουίνοι αδειανοί  κοσμοπολιτικοί

η πλαστή κάστα της «υψηλής κοινωνίας»

γιατί ο Ωνάσης δεν ήταν γόνος εξ αίματος

αλλά ένας ταπεινός πρόσφυγας εξ Ιωνίας

κυνηγημένος το 22 από την   πατρογονική εστία

τώρα συνωστίζονται στην κουπαστή της «Χριστίνας»

η διεθνής καμαρίλα και «πλουτοκρατία»

Ο Άρης έκανε τα ακατόρθωτα κατορθωτά:

τα όρια της Ελλάδος ξεδίπλωσε φαρδιά -πλατιά ,

σε θάλασσες και ουρανούς τη σήκωσε ψηλά

τη χώρα που βγήκε απ’ τον πόλεμο βαριά τσαλακωμένη

την ανέβασε στο στερέωμα της οικουμένης

από την κλεψιά και τη λεηλασία των πολιτικών  τζακιών

 από τον επάρατο εμφύλιο κατακρεουργημένη

Η Ελλάς στους συμμάχους πρόσφερε το παν

κι’ αυτοί της πρόσφεραν τόνους αγνωμοσύνης

της έριξαν  μια γερή κλωτσιά στα πισινά

μονίμως φυλακισμένη την κρατούν με αφροσύνη

Θρυλείται ότι ανήκε στην Ομάδα «Έψιλον»

  συγκρούσθηκε  σαν Διγενής Ακρίτας στα πέτρινα αλώνια

σαν άλλος Θησεύς  τον κακούργο Σίνιν  σκοτωσε στον Ισθμό

άνοιξε δρόμους με του Κουφαγόρου το «Εχετλον»

ανέβασε την Ελλάδα στον έβδομο ουρανό

Δοξάστε τον !! Της Ελλάδος τέκνον ακριβό δυσεύρετον.

Μεγαλοπρεπής και θρυλικός

ζούσε σαν μεγιστάνας και ηγεμών

του άρεσε η μεγάλη ζωή και η χλιδή

αλλά στο ταπεινό το ταβερνάκι

έπινε Ελληνικό ουζάκι

με ελιά και χταποδάκι

όταν ερχόταν να ξεκουρασθεί

στο Ελληνικό Αιγαίο

σε κάποιο μαγευτικό και ήσυχο νησάκι

με τη «Χριστίνα», ένα θρυλικό πλεούμενο

της χλιδής το "βαρκάκι"

Πήρε  επιχειρηματικό δαιμόνιο  από τον Ερμή

τη δύναμη του ημίθεου Ηρακλή

 πολυμήχανος   θαλασσινός σαν  Οδυσσέας

 εφτάψυχος αλλά με  την πτέρνα του Αχιλλέα

του Άρη την  αγωνιστική αρετή

 του Έλληνα το φιλότιμο και την ψυχή

φορούσε του Αλεξάνδρου την περικεφαλαία

Με αναμμένο τον «Ολυμπιακό Δαυλό»

στης πλώρης τον ιστό έπλεε με την «Χριστίνα»

σε Αιγαίο και Μεσόγειο

κι’ οι παγκόσμιοι στόλοι του με   υπερήφανα  ιστία

- αεροπλάνα και πλοία

είχαν όλα ονόματα Ελληνικά-

αυλάκωναν ωκεανούς και αιθέρες

στα προϊστορικά μονοπάτια των Αργοναυτών

μετέφεραν  στους ομογενείς Ελληνικό  Φως

τιμήστε τον σαν Ολύμπιο Θεό !

Και όλα πήγαιναν ωραία και  καλά

στων Ωνάσηδων τ’ αρχοντικά

όχι όμως και στους μοχθηρούς εχθρούς του

που τον έβλεπαν απηνή ανταγωνιστή τους

με το ασπράδι του ματιού τους

ώσπου μεθόδευσαν με σαμποτάζ

το μεγάλο φονικό του γιού του

Η αδυναμία του Αλέξανδρου ήταν μια και μοναδική

μεγάλη να κάνει την «Ολυμπιακή» !!

όμως να λέμε και τα κακά του

είχε έλλειμμα στοργής  ο Ωνάσης στα παιδιά του

γιατί αυτός αρμένιζε σαν Φαέθωντας ψηλά 

στα δώματα του

Με πέντε κύκλους την υφήλιο  κατάκτησε ειρηνικά

χωρίς αίμα, βόλια και πυρά

αυτό που ο Μεγαλέξανδρος το έκανε πολιτιστικά

ο Άρης το επανέλαβε οικονομικά

και το ολόγραμμα του  καταύγαζε στον ουρανό

σαν του Θησέα την οπτασία στο Μαραθώνα

έγινε σ’ όλο τον κόσμο τοις πάσι γνωστός

βασιλιάς με θρόνο χωρίς κορώνα

Έκανε όμως και λάθη τραγικά

γέννησε μόνο δύο παιδιά

-Αλέξανδρο  και Χριστίνα-

κι’ όχι απογόνους μια ντουζίνα

αν άνθρωποι φονιάδες με πτυχία

της «εκλεκτής ράτσας τα σκυλιά»

του σκοτώσουν τα μισά

να έχει άλλα έξη εφεδρεία

«Είχα προμαντεύσει νέα λιγρά»

σε μια στιγμή περισυλλογής θα πει ο Τέλης

 στους δικούς του:

«Θηριομανείς φανήκαν οι εχθροί μου

να δραπετεύσω θάταν υποχώρηση.

να προσκυνήσω θάταν δουλοσύνη.

δίχως καμιά να δώσω πρόκληση

όταν δεν μπορούν να σβήσουν

το δικό μου το καντήλι

στα παιδιά μου ορμούν με μίσος και βιασύνη

θυσία να τα κάνουν στο Μολλώχ,

εκτός κι’ αν αμαχητί παραδοθώ

Αλλά ΟΧΙ, αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει

, γιατί είμαι γνήσιος Ίων, Έλλην και όχι δούλο-Ρωμιός

Ω! ξειν’ αγγέλειν Λακαιδεμονίοις…»

Σαν δέχθηκα τη Τζάκι στο Σκορπιό,

στη νυφική μου κλίνη,

και έβαλα το όνομα του «Ιμπν Σαούντ»

στο πλοίο μου το πιό τρανό , όνομα με σαγήνη

τα κόβαλα της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας,

στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού συνωμοτούν

Του Μαμμωνά οι αργυροφάντες,

κύκλωπες λεστριγόνες, τοκογλύφοι

με μεταξωτές γυρλάντες,

με αιχμηρές σιαγώνες

τα μαχαίρια με μανία τροχίζουν

την καρδιά μου λογχίζουν

όπου με πονεί και όπου με σφάζει,

τον Αλέξανδρο μου πισώπλατα στον αέρα χτυπούν

η συνωμοσία στο γιό μου στο Ελληνικό 

με συνταράζει  , στο χώμα με σωριάζει

Μα έτσι που σε κατάντησαν παιδί μου

«βγάλτε τα σωληνάκια,

τελείωσε του Αλέξανδρου το λάδι»

λέω στους γιατρούς με πόνο αφάνταστο

εκείνο το μοιραίο βράδυ

Τον κράτησα 20 μέρες στο Σκορπιό
 άταφο και ταριχευμένο
πριν από τον Μητροπολίτη Λευκάδας ειδοποιηθώ
ότι τούτο είναι απαγορευμένο
και έτσι ακολούθησε η κηδεία του Αλέξανδρου
σε κύκλο οικογενειακό και περιορισμένο
δυσβάστακτο  ο πατέρας να θάβει το παιδί του
 το πολυαγαπημένο.

 

Ευτυχώς που δεν έζησα της Χριστίνας μου το χαμό

το τέλος της ανεξιχνίαστο και αινιγματικό

τον Πλούτωνα ευχαριστώ

που με πήρε μια ώρα αρχύτερα στον Αδη

 

Στου γιού του το άψυχο ζεστό κορμί

που ποτέ δεν συνήλθε από το βαθύ το κώμα

ο  Τέλης ψέλλισε κείνο το μοιραίο βράδυ

κάτι μυστηριώδη λόγια:

«Αν ζούσε ο Αλέξανδρος,

το παιδί μου το πολυαγαπημένο

σε τούτο τον αλγεινότατο αιώνα

της βαρβαρότητος και παρακμής

αγαθοδότης της πατρίδος θα γινόταν

και άνδρας ευκλεής, οιστρηλάτης και δοτήρ

του παρακμάζοντος γένους το παράδειγμα

  θ’ απλωνόταν στο γένος

και ειρηνικός θηριομάχος αγριοφρόνων βαρβάρων,

σαν άλλος Ηρακλής θα εξελισσόταν με σθένος !»

Τώρα καιρός να φύγω κι’ εγώ

από τον μάταιο τούτο κόσμο τον κακό

να ουρανοπλεύσω στο Σκορπιό για το στερνό ταξίδι,

με τα φτερά της "Ολυμπιακής" 

του Πλούτωνα πλοίο νεκρικό,

στης Αχερουσίας λίμνης την απεραντοσύνη

στον ποταμό της λήθης και της αέναης ροής

να μπω καθάριος χωρίς οδύνη

μπορεί το σώμα μου να φθαρεί

 το πνεύμα κι’ η  μνήμη μου αθάνατη θα μείνει.

Λυπάμαι τη μοίρα σου "Ολυμπιακή" !!

το καμάρι του Αλέξανδρου και το δικό μου μεράκι

έπεσες στα νύχια των εχθρών 

σαν το χελιδόνι, στο αρπακτικό γεράκι

με μοχθηρία σου κόψαν τα φτερά οι γύφτοι

γιατί ΔΕΝ ήθελαν τους πέντε κύκλους να σεργιανήσεις

σε Ανατολή και Δύση

σε ήθελαν μικρή και ευτελή να πεθάνεις από φθίση.

 

Ζητιάνα σε κατάντησαν στα αζήτητα της αγοράς

θύμα κρατικοδίαιτων τρωκτικών εσχάτης προδοσίας

της πιο άθλιας πολιτικής διαφθοράς

έγινες το «καροτσάκι» του Ανδρέα και της  μαφίας

από τον τάφο σου εύχομαι «αίεν υψιπετείν» Ελλάς

πρόσεχε όμως το Μαμμωνά να μην σου  φορέσει το  στεφάνι 

της συνωμοσίας

Και τώρα ώρα για στερνό απολογισμό

η Πλουτώ μου έδωσε πλούτο με ουρά

αλλά με πρόδωσε οικτρά

-όχι όμως και ο Ελληνικός λαός-

ο Έλληνας με αγαπά!

Μια μάγισσα μου έριξε φοβερή κατάρα ,

όμοια με κείνη του οίκου των Ατρειδών

μαγείρεψε το κρέας των παιδιών μου

με πετρέλαιο και Ύδωρ της Στυγός

μου πρόσφερε γεύμα με λαχτάρα

κατά τις επιθυμίες των εχθρών μου!

.

Δεν έχω ελπίδα από τη μικρή την Αθηνά

δεν περίμενα τέτοια κατάντια

ξέχασε σπίτι πατρικό,

λησμόνησε και το Σκορπιό

προσχώρησε στη βαρβαρική φαμίλια το πατέρα της

για πάντα.

Σαν έσβησε το δικό μου το κερί

πήρα μαζί μου δυό μέτρα  γη αφράτη

για να δικαιωθεί έτσι ο χρησμός

εκείνου του απλοϊκού λιμενεργάτη

που κάποτε προφητικά μου είχε πει :

«δυό μέτρα Ελληνικής γης

θα πάρεις κι’ εσύ Ωνάση»

την καλύτερη ευχή μου έδωσε το παλικάρι 

Μελανός ο ορίζοντας στην παρούσα εποχή

αγκομαχούν γη και  ουρανοί

λαμπαδιάζουν οι καιροί

τρέμουν αγέννητοι και ζωντανοί

 σε λίγο θα πουν στους πεθαμένους 

"βγείτε σεις να μπούμε εμείς" 

Η Ελλάδα στο στόμα του Κύκλωπα

Έλληνα «κάνε το καλό και ζείσε καλά»

τα δύσκολα είναι μπροστά

ο προαιώνιος εχθρός και πάλι εφορμά

έχε τα μάτια σου ανοιχτά

Με σύμπνοια και αυτογνωσία προχώρα μπροστά

ΧΩΡΙΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑ

με μπούσουλα των προγόνων μας τη διαχρονική Αξία

(Πατρίδα , Ελευθερία και Δημοκρατία)

τα προαιώνια ιδανικά

μακριά από της Κίρκης τα μαυλιστικά ουρλιαχτά

και της Α-μνημοσύνης τα αλώνια

Έλληνες !! Η χώρα του Διός θα ξαναγεννηθεί

στον παρόντα αιώνα

η Αλήθεια θα λάμψει επί της Γης

μεθύστε και πάλι με το γλυκό κρασί του Αγώνα

Από την καταστροφή γλυκοχαράζει η αυγή

θα διαλυθεί το ψέμα σαν την πρωινή δροσοσταγόνα

το «Ολυμπιακό Πνεύμα» θα αναγεννηθεί

καιρός να ξαναχτίσουμε τον πολιτιστικό μας Παρθενώνα!

*Αμφικτύων

1/ 5/ 2003

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης
μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://www.amphiktyon.blogspot.com/