ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ




Έρχεται και φεύγει, σαν υπέρτατη ανάγκη, σαν επιταγή

θέλει νερό να πιεί από κάποια απροσδιόριστη πηγή

να επιστρέψει στο χαοτικό παρελθόν, σε κόσμο μακρινό

από εκεί που ξεκίνησε προ αμνημονεύτων ετών



Είναι στη σύλληψη του αιώνιος και διαχρονικός

έχει σφραγίδα του Χάους , ασύλληπτος στο Νου

του Έρωτα της Γαίας και του Ουρανού

τέκνον του Ησιόδου, Πνεύμα του Διός



Όμως πάντα μένει άπιαστος ακαθόριστος

σαν τον πλησιάσεις πετάει σαν φτερωτό πουλί

εκεί ο Νούς θολώνει και οπισθοχωρεί

θαρρείς ότι έφθασε σε τέρα-ινκόγκνιτα, ζοφερή



Τελικά, δεν προχωρεί στον ύψιστο σκοπό

το Χάος σου διαμηνύει ότι είσαι πλασμένος για τη Γη

όσο το υλικό σου βάρος κρατάει στο χώμα την Ψυχή

και όχι στου Χάους την απροσδιόριστη αναλαμπή



Κάποτε ίσως να υλοποιήσεις το σκοπό

όταν ελευθερωθεί η Ψυχή από το σώμα το φθαρτό

όταν η ενέργεια σου ενωθεί με τη συμπαντική

Πρώτη Ουσία

η ίδια αυτοδημιουργός και συμμέτοχος στων Κόσμων τη Δημιουργία



Εκεί την υπέρτατη Αλήθεια ανάγλυφη θα δεις

μην τρομάξεις όμως, με αυτά που έζησες στη Γη

Θα δεις τα ψέματα νεκρά τσαλακωμένα

Θα δεις σπήλαια από σκλάβους αδειασμένα



Θα δεις πράγματα που ούτε φανταζόσουν ζωντανός

Θα λες γιατί να χάσω τόσο καιρό στη γη

Θα είσαι εκεί ένα ελεύθερο πουλί

Θα νοιώθεις σαν πραγματικό θεός



*Αμφικτύων

12/3/2011