ΣΑΝ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ

ΣΑΝ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ

του *Αμφικτύωνος

 

Ήρθαν και έφυγαν σαν πεταλούδες τα ιδανικά,

σαν άπιαστα όνειρα που μας άφησαν υγεία

όπως σε καθηλώνει μιά ερωτική ματιά

ή μια σπάνια ουράνια οπτασία

Αυτά είναι της ζωής η αόρατη ουσία

όποιος δεν τάχει, χάνει το νόημα της συμπαντικής αρμονίας

στην αγκαλιά τους ζεις μια δυσεύρετη εμπειρία

μια ερωτική σχέση , μια σπάνια ευτυχία!!

Είναι άπιαστα, αμόλυντα και καθαρά,

σαν το πρώτο χιόνι σε απόκρημνη πλαγιά

αν προσπαθήσεις να τα πιάσεις , αδίκως θα κοπιάσεις

θέλουν μόνον διά βίου να τα υπηρετείς,

χωρίς να τα παραβιάζεις;

Σαν περιστέρια, τα ιδανικά

άσπρα, πράσινα, κόκκινα, μαύρα και παρδαλά

άλλα είν’ μόνιμα και διαχρονικά

κι’ άλλα πρόσκαιρα, κίβδηλα και απατηλά

εσύ προτίμα τα μόνιμα και τα αγνά.

Αλλά πρόσεχε ! πάντα να ψάχνεις όλες τους τις πτυχές !

μήπως κρύβουν νύχια, δόντια και σιδερογροθιές

γιατί κι’ οι αετοί μεταβάλλονται συχνά σε περιστερές

για να κάνουν τις βρώμικες δουλειές

Όσο τα κυνηγάς εκείνα απομακρύνονται

αν προσπαθήσεις να τα πιάσεις αυτά εξαφανίζονται

τότε αντιλαμβάνεσαι ότι κυνηγάς μιά ουτοπία

σαν όνειρο που σβήνει, σαν ανεκπλήρωτη ερωτική ιστορία

Αν πας να τα εξαπατήσεις,

τον εαυτόν σου εξαπατάς

αν πας βίαια να τα κατακτήσεις

αυτά σε γελοιοποιούν οικτρά

Σκληρά εκδικούνται όποιον τα αγνοήσει

δύσκολα παραδίδονται σε όποιον τα νοσταλγήσει

δεν σε πλησιάζουν αν δεν βεβαιωθούν

ότι έχεις αποφασίσει εσαεί να τα υπηρετήσεις

Μη προσπαθήσεις τα κάλπικα ιδανικά σε γνήσια

να μεταμφιέσεις

σύντομα ‘ο βασιλιάς θα παρουσιασθεί γυμνός’

και θα σε ρεζιλέψει

τα ιδανικά λάμπουν σαν αστέρια σε ξάστερο ουρανό

έχουν θεϊκή προέλευση, από το πνεύμα του Διός.

Πέφτει των ιδανικών ο σφετεριστής από το θρόνο

συντρίβεται στη γη ο κάθε τους βιαστής συντόμως

αν πας με δόλο να τα πιάσεις με μιας θα εξαφανισθούν ,

κι’ αν τα βιάσεις σαν θεριά εκείνα θα σε εκδικηθούν

Οι πολεμοκάπηλοι ντύνουν τα κανόνια με «ιδανικά» φιλοπατρίας !

ο κρότος των μαχών κρύβει των λαών την αιματοχυσία,

οι εξουσιαστές δεν θέλουν στην οθόνη αίμα και κηδεία

το χρήμα του πολέμου είναι βαρύ και δεν βροντά!!

σωρεύει στα σεντούκια των τραπεζιτών αμύθητα ποσά,

κι’ όλα κάτω από το τραπέζι, στα κρυφά, στα μουλωχτά!

Του πεινασμένου και του πρόσφυγα η δυστυχία δεν μετρά

για τα ‘μίντια’ δεν έχει καμιά αξία,

ούτε το αίμα των στρατιωτών στα πολεμικά πεδία,

σε λίγο χορταριάζουν οι τάφοι στα στρατιωτικά νεκροταφεία,

γιγαντώνεται όμως το χρήμα στην πλουτοκρατία!

μια λέξη μένει μετά βίας στην Ιστορία:

‘Πόλεμος- Νίκες και Ανδρεία !

Πόσοι δεν εκτελέσθηκαν για την υπεράσπιση τους;

Πόσοι δεν αυτοκτόνησαν από την κατάρρευση τους;

Πόσοι δεν πόνεσαν από τη βεβήλωση τους;

Πόσοι δεν πήγαν στα γκούλαγκ για την υπηρέτηση τους;

Πόσοι δεν πέθαναν(στα εκτελεστικά αποσπάσματα) για την εμμονή τους;

αλλά και πόσοι δεν προδόθηκαν στη βίωση τους ;

τα θύματα ποτέ δεν μαθαίνουν την αληθινή ιστορία;

μόνον αφού πεθάνουν την αποκαλύπτουν τα αρχεία

Όποιος με πίστη τα ιδανικά υπηρετεί

απολαμβάνει ύψιστη συνειδησιακή ευφορία

μια παράξενη εσωτερική ηδονή που σε οδηγεί στη δημιουργία

κάτι σαν παρόρμηση από τη Νέμεση και το Δία

Κοιμάσαι εν γαλήνη , χωρίς άγχος και αγωνία

με τον Άνθρωπο και τη Φύση τότε ζεις εν αρμονία

τον ισχυρό για την έλλειψη ιδανικών λυπάσαι,

και το θάνατο μπρος στην αιωνιότητα των συστατικών σου δεν τον φοβάσαι

Η συναλλαγή και η διαφθορά τα ιδανικά αποτεφρώνει

η πληρωμένη σύνταξη και το εύκολο κέρδος το δαιμόνιο του Έλληνα νεκρώνει

ένα έθνος χωρίς ιδανικά πολιτισμός δεν φυτρώνει

ο λαός που βαδίζει τραγουδώντας στο θάνατο τα αναζωογονεί και τα γιγαντώνει

Με την αναζήτηση του τέλειου τ’ όνομα σου μακροημερεύεις ,

σαν άστρο από ψηλά, τη ζωή σου διαφεντεύει

ποτέ δεν θα μπορέσεις να τα αγγίξεις όσο κι αν το γυρεύεις

είναι η «φλεγόμενη όψη της πραγματικότητος» , το είδωλο που λατρεύεις

Αμφικτύων

17/6/2011,

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς,

μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/