ΣΤΟΥ ΟΦΕΩΣ ΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΠΙΑΣΜΕΝΗ

ΣΤΟΥ ΟΦΕΩΣ ΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΠΙΑΣΜΕΝΗ

του *Αμφικτύωνος

 

Σε «συμμάχους» και «εταίρους» υποδουλωμένη,

σέρνει αργόσυρτα βήματα η Ελλάς

πάσχει στη θέα της σύμπασα η Οικουμένη

σε δίχτυα τοκογλυφικά των «εκλεκτών» μπλεγμένη

ζει τελικά ή είναι πεθαμένη;

Ο Οφις φαρμακερό κεντρί στις σάρκες μας χώνει

το αίμα μας λαίμαργα πίνει και μας πληγώνει

πονά η παρούσα γενιά και στωικά υπομένει

το δηλητήριο διαλύει, τέχνη παλαιόθεν βιωμένη,

έχει νικήσει το τέρας έστω κι’ αν είναι αλυσοδεμένη!

Στον τάφο οδεύει, φως ακτινοβολεί στην οικουμένη

ζωή και θάνατος το ίδιο γι’ αυτή σημαίνει

ο Οφις αιμοβόρα βρυχάται:

«Καταραμένη Ελλάς ,

είμαι πανίσχυρη, δεν με φοβάσαι;»

« σαν το φοίνικα καίγεσαι και από τις στάχτες σου αναγεννάσαι.

τούτη είν’ η τελευταία σου φορά! »

Τότε ακούγεται η φωνή του Δία, στεντορεία:

«Παίδες Ελλήνων Εγερθείτε! τούτες τις στιγμές δεν χωράει ολιγωρία»

στον αγώνα ριχθείτε σε πόλεις και χωριά!

γίγαντες, τιτάνες εργαζόμενοι, αστοί

ξεσηκωθείτε!

ενάντια στους ντόπιους και ξένους τυράννους επαναστατήστε!

κινδυνεύει η Ελλάς!

Ήρωες της Τροίας στον υπέρ πάντων αγώνα Ιτε!

Σαλαμινομάχοι , Μαραθωνομάχοι προχωρείτε!

μαχητές των Πλαταιών και Θερμοπυλών,

αμυνθείτε!!

ο εχθρός εντός των  τειχών

αν δεν κόψουμε την κεφαλή της Σιών

σκοτεινός και πυρηνικός θα είναι ο αιών

Εγέρθητι! και σύ ένδοξε Περσέα

Αθηνά πάρε μαζί σου δόρυ, ασπίδα και περικεφαλαία

να σκοτώσουμε τον Οφι , με τη ρομφαία

να σκορπίσουμε τα κομμάτια του στους λαούς πέρα ως πέρα,

κι’ αυτόν να θάψουμε σε βάθη αβυσσαλέα

Πλάτωνα, Πυθαγόρα, Αναξαγόρα και Κλεισθένη

διαδώστε το Ελληνικό Πνεύμα στους λαούς της Οικουμένης

και συ σοφέ Σωκράτη Αξίες, Δίκαιο και Λογική να τους διδάξεις

νέους Νόμους και Άμεση Δημοκρατία Σόλωνα ο κόσμος αναμένει να του γράψεις

Αλέξανδρε, δίδαξε στα παιδιά μας

πως μεγαλούργησες στην Ασία;

με Ιλιάδα , Οδύσσεια και την Πατρώα Θρησκεία!

δώσε τους αυτοπεποίθηση , θάρρος για Ευποιία ,

σάρωσε τα πιόνια του 4ου Ράιχ και τα όργανα της τυφλής βίας

Σηκωθείτε και σεις Κολοκοτρωναίοι,

Καραϊσκάκηδες, Ανδρούτσοι , οι ήρωες του γένους και οι γενναίοι

τάχουν βλέπεις ναρκωμένα τα δικά μας τα παιδιά

«Μη φοβόσαστε ωρέ κουραμπιέδες νεολαίοι!»

μια φορά κανείς ελεύθερος πεθαίνει, κι’ ανασταίνεται μετά!!

Σήμανε το θούριο σου Ρήγα Φεραίο

να τον ακούσει ο κάθε συμφεροντολόγος Ευρωπαίος και η διεθνής φτωχολογιά

να ορμήσει στον φιλόπλουτο Οβρέο,

τοκογλύφο, μαφιόζο και πολεμοκάπηλο φονιά

Στείλτε παιδιά το μήνυμα σε όλη την Οικουμένη

η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,

δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά

την Αλήθεια για σπάθη κραδαίνει ,

Δημοκρατία Δικαιοσύνη , ανθρωπιά

και πάλι στον κόσμο σκορπά

Φώτα βλέπω στον ορίζοντα πολλά!

εποχή της Γνώσης και της Επιστήμης ξεπροβάλλει εν τέλει δειλά,

χωρίς Όφεις, δανειστές και Ερπετά

μετά το σκοτάδι το φως ανατέλλει ,

το Φως το σκοτάδι νικά!!

*Αμφικτύων

24/1/2012,

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon-poet.com